Henryk Baranowski (reżyser)

polski reżyser, scenarzysta i aktor

Henryk Baranowski (ur. 9 lutego 1943 w Tarnopolu, zm. 27 lipca 2013 w Brwinowie) – polski reżyser teatralny, scenarzysta i aktor, także scenograf.

Henryk Baranowski
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1943
Tarnopol, Polska

Data i miejsce śmierci

27 lipca 2013
Brwinów, Polska

Zawód

aktor, reżyser

Lata aktywności

1968–2007

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Absolwent Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego (1968) oraz Wydziału Reżyserskiego PWST w Warszawie (1973). W 1993 roku był dyrektorem warszawskiego Teatru Małego. Od 2003 do 2007 roku był dyrektorem Teatru Śląskiego w Katowicach.

Jest autorem znanych i wielokrotnie nagradzanych inscenizacji teatralnych i operowych. Do jego najważniejszych osiągnięć reżyserskich należą: kontrowersyjne Dziady w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie (1975), Dzień dobry i do widzenia (1976), Zamek (1976) na podstawie Franza Kafki, Peepshow (1992), które zostało wyróżnione James Jefferson Award dla najlepszego przedstawienia sezonu w Chicago, oraz Echnaton (2000). W 2004 roku wystawił w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu Życie z idiotą Alfreda Schnittkego według prozy Wiktora Jerofiejewa, które otrzymało Wszechrosyjską Maskę Operową dla najlepszego przedstawienia operowego w Rosji.

Dla Teatru Telewizji zrobił m.in. Noc jest matką dnia (2004) z kreacjami aktorskimi Jana Peszka i Haliny Łabonarskiej, Świętą wiedźmę (2003) z Magdaleną Cielecką w roli głównej oraz według własnego scenariusza Puste niebo (1999).

Jako aktor pojawił się w rolach epizodycznych w Róży Luksemburg Margarethe von Trotty i Panu Tadeuszu Andrzeja Wajdy. Główną rolę zagrał u Krzysztofa Kieślowskiego w Dekalogu I, gdzie wcielił się w postać naukowca, racjonalisty i ateisty, który zbytnio zaufał możliwościom współczesnej nauki. Wystąpił także w kilku przedstawieniach Teatru Telewizji.

Zmarł 27 lipca 2013 po długiej i ciężkiej chorobie[1].

Spektakle teatralne edytuj

Inscenizacje edytuj

Współpraca edytuj

Teatr Powszechny Warszawa
  • 1969 – Becket, czyli honor Boga – asystent reżysera (reż. Jan Maciejowski)
PWST, Warszawa
Operetka Warszawska, Warszawa
Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego, Katowice

Reżyseria edytuj

Teatr Ateneum im. S. Jaracza, Warszawa
  • 1971 – Pokojówki
Teatr Polski, Poznań
  • 1971 – Szkoła żon
Teatr im. W. Bogusławskiego, Kalisz
  • 1972 – Trucizna, miłość, śpiew (także libretto)
  • 1972 – Mąż i żona
Teatr Polski, Bydgoszcz
  • 1973 – Upiory
  • 1975 – Pokojówki
  • 1975 – Publiczność zwymyślana
Bałtycki Teatr Dramatyczny im. J. Słowackiego, Koszalin-Słupsk
  • 1974 – Dama Kameliowa (także scenariusz)
  • 1974 – Dziś bliźniaki (także opracowanie tekstu)
  • 1975 – Ich czworo
Estrada, Szczecin
  • 1975 – Linie naszych dłoni. Poezja Czarnej Afryki
Teatr im. S. Jaracza, Olsztyn-Elbląg
Teatr Śląski im. S. Wyspiańskiego, Katowice
  • 1978 – Zmierzch długiego dnia
  • 1978 – Młyny Totenhornu (także adaptacja)
  • 2004 – Dzielenie przez zero
  • 2004 – Mein Kampf (także scenografia)
  • 2006 – Makbet (także scenografia)
Teatr Szwedzka 2/4, Warszawa
  • 1991 – ...Tak chcę tak (także scenografia)
  • 1992 – Zamek (także scenografia)
Teatr Wielki im. S. Moniuszki, Poznań
  • 1993 – Zemsta nietoperza
Instytut Teatru Narodowego (Teatr Mały), Warszawa
  • 1993 – Upiory (także scenografia)
Teatr Rozmaitości, Warszawa
  • 1995 – Peepshow (także scenografia)
  • 1996 – Proces (także scenografia)
Teatr Bagatela im. T. Boya-Żeleńskiego, Kraków
  • 1996 – Czarna komedia (także scenografia)
Teatr Wielki, Łódź
Opera Krakowska
  • 2004 – Rigoletto (także scenografia)
  • 2012 - Napój miłosny
Teatr Ludowy, Kraków-Nowa Huta
  • 2006 – Stara kobieta wysiaduje
Za granicą
  • 1986 – Król Dawid
  • 1989 – Proces
Teatr Telewizji
  • 1992 – ...Tak chcę tak (także scenografia, układ tekstu)
  • 1998 – Dla Fedry
  • 2003 – Święta wiedźma
  • 2004 – Noc jest matką dnia

Role teatralne edytuj

Teatr Telewizji
  • 1997 – Szara róża jako ojciec (reż. Tomasz Dettloff)
  • 1997 – Śmierć w Tyflisie jako mąż (reż. Maciej Dejczer)
  • 1998 – Duże i małe (reż. Piotr Łazarkiewicz)

Filmografia edytuj

Nagrody edytuj

  • 1976 – I Nagroda za przedstawienie Dzień dobry i Do widzenia na Festiwalu Teatrów Małych Form w Szczecinie
  • 1976 – Nagroda główna za reżyserię i Puchar za najlepsze przedstawienie za Zamek na Festiwalu Polski Północnej w Toruniu
  • 1991 – Nagroda ITI za Popularyzację Polskiej Kultury Teatralnej za Granicą
  • 1992 – Nagroda Ministra Spraw Zagranicznych za Wybitne Zasługi w Szerzeniu Polskiej Kultury i Sztuki za Granicą
  • 1992 – „James Jefferson Award” za najlepsze przedstawienie sezonu w Chicago za Peepshow
  • 2000 – „Złota Maska” za najlepszą inscenizację i reżyserię oraz „Srebrna Maska” za najlepszy spektakl za Echnatona w Teatrze Wielkim w Łodzi
  • 2004 – Wszechrosyjska Złota Maska za najlepszą inscenizację operową w Rosji za Życie z idiotą w Nowosybirskim Teatrze Opery i Baletu

Przypisy edytuj

  1. IAR, Zmarł znany reżyser teatralny Henryk Baranowski, wiadomosci.wp.pl, 27 lipca 2013 [dostęp 2013-07-28] (pol.).

Linki zewnętrzne edytuj