Herb Świdnicy – jeden z symboli miasta Świdnica w postaci herbu[1].

Herb Świdnicy
Ilustracja
Typ herbu

miejski

Wprowadzony

1452

Wygląd i symbolika edytuj

Herb miasta jest czteropolowy. Na tarczy czwórdzielnej w krzyż w polach 1. i 4. barwy czarnej złota korona, w polu 2. barwy srebrnej gryf czerwony, w polu 3. barwy srebrnej czarny dzik[1].

Gryf znajdujący się na tarczy herbowej w srebrnym polu symbolizuje dzielność rycerską. Dzik jest znakiem odwagi i męskości, natomiast korona jest symbolem władzy i zwycięstwa.

Historia edytuj

Herb ten, który był najdłużej używany w historii miasta nawiązuje do starego herbu księstwa świdnickiego. Został on nadany miastu Świdnica w 1452 roku przez króla czeskiego Władysława Pogrobowca. Równocześnie w 1452 r. rada miejska nakazała wykonać pieczęć z nowym herbem, która miała być stosowana na wszystkich ważnych dokumentach miejskich. W roku 1501 pieczęć uległa modyfikacji. Pieczęć odtwarzała herb w strukturze heraldycznej tzn. tarcza w krzyż prosty dzielona na cztery pola z wyobrażeniami dawnych motywów: gryfa w polu II, dzika w polu III oraz królewskiej korony w dwóch pozostałych polach. Taki herb, obowiązywał do 1966 roku kiedy to Miejska Rada Narodowa w Świdnicy wprowadziła nowy herb miasta[2]. Złamał on tradycję historyczną herbu, gdyż przedstawiał jedynie czerwonego gryfa umieszczonego na polu srebrnym lub białym. Herb w tej postaci używany był do 1999 r. W tym roku uchwałą Rady Miasta powrócono do pierwotnego, historycznego herbu miasta[3].

Przypisy edytuj

  1. a b UCHWAŁA NR XV/209/12 RADY MIEJSKIEJ w ŚWIDNICY z dnia 12 kwietnia 2012 r w sprawie uchwalenia Statutu Gminy Miasto Świdnica. Gmina Miasto Świdnica, 2012-04-20. [dostęp 2020-07-02].
  2. Uchwała Nr IX/38/66 Miejskiej Rady Narodowej w Świdnicy z dnia 19 kwietnia 1966 r.
  3. Uchwała Nr V/37/99 Rady Miejskiej w Świdnicy z dnia 28 stycznia 1999 r.
  4. Andrzej Scheer, Świdnica. Plan miasta, Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. Eugeniusza Romera, 1989.

Bibliografia edytuj