Herburt (herb szlachecki)
Herburt (Herbolth, Herbolt, Herbort, Herbortowa, Herbot, Herbott, Herbulów, Fulsztyn, Miecze, Pawęza, Pawęża) – polski herb szlachecki.
Opis herbu edytuj
Opis zgodnie z klasycznymi regułami blazonowania:
W polu czerwonym jabłko zielone lub złote[1] przebite trzema mieczami: w skos, w skos lewy i na opak. Klejnot: trzy pióra strusie.
Najwcześniejsze wzmianki edytuj
Wizerunek pieczętny z 1353 roku, zapis z 1571. Przyniesiony do Polski z Westfalii (Dolna Saksonia) przez Morawy w pierwszej połowie XIV wieku[1].
Herbowni edytuj
Arłamowski, Chełmowski, Dobromilski, Falsztyn, Fulstein, Fulsztyn, Fulsztyński, Gerberski, Hajbowicz, Helman, Herberski, Herbortowski, Herburt, Hewel, Hewell, Hejbowicz (Heybowicz), Katyna, Kobyliński, Kozika, Kozieka, Kozieł, Koziełł, Lewgowd, Milatowskic, Mierzewski, Modzelewski, Modzelowski, Nicz, Nosicki, Nowicki, Odnowski, Pawlęga, Ponyrko, Powęzowski, Rymgayło, Rymgayłowicz, Wieliczański[2], Wismułowicz, Wisnarzewski, Woronicz, Zyniew.
Znani herbowni edytuj
Występowanie w heraldyce terytorialnej edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Alfred Znamierowski: Herbarz rodowy. Warszawa: Świat Książki, 2004. ISBN 83-7391-166-9.
- ↑ Herbburt [online], Herbarz Polski Gajl Milewski [dostęp 2023-02-10].
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.
Linki zewnętrzne edytuj
- Słownik genealogiczny – leksykon
- Herb szlachecki Herburt i herbowni. (pol.)