Hermann Emminghaus

Niemiecki psychiatra

Hermann Emminghaus (ur. 20 maja 1845 w Weimarze, zm. 17 lutego 1904 we Fryburgu Bryzgowijskim) – niemiecki lekarz psychiatra. Pionier psychiatrii dziecięcej i młodzieży oraz psychopatologii rozwojowej.

Hermann Emminghaus
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1845
Weimar

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1904
Fryburg Bryzgowijski

profesor nauk medycznych
Specjalność: psychiatria
Alma Mater

Uniwersytet w Getyndze
Uniwersytet w Jenie

Doktorat

1869

Profesura

1880

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet w Würzburgu
Uniwersytet w Dorpacie
Uniwersytet we Fryburgu

Życiorys edytuj

Syn Alexandra Emminghausa (1815–1888) i Minny Winkel. Studiował medycynę na Uniwersytecie w Getyndze i Jenie, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1869. Następnie był asystentem Carla Gerhardta w klinice w Jenie. Od 1874 do 1880 był asystentem na Uniwersytecie w Würzburgu u Franza von Rineckera.

W 1880 otrzymał katedrę na Uniwersytecie w Dorpacie. Po sześciu latach zastąpił go Emil Kraepelin, a Emminghaus przeniósł się na katedrę Uniwersytetu we Fryburgu. W tamtejszej klinice wprowadził zasadę niestosowania przymusu wobec chorych psychicznie pacjentów.

Autor podręcznika psychopatologii Allgemeine Psychopathologie zur Einführung in das Studium der Geistesstörungen. Od 1894 nagroda jego imienia przyznawana jest za osiągnięcia na polu psychiatrii dzieci i młodzieży.

Ożenił się z Ottilie Böhtlingk, córką indologa Ottona von Böhtlingka (1815–1904) i Ottilie Gräfe.

Wybrane prace edytuj

Bibliografia edytuj