Heros (1998)
Heros – polski wielozadaniowy holownik portowo-redowy typu H-3000/II, eksploatowany od 1998 roku, zbudowany w Stoczni Remontowej Nauta w Gdyni. Obsługiwał port w Gdyni, następnie w Szczecinie i Świnoujściu.
 „Heros” w 2015 r. | |
| Bandera | |
|---|---|
| Numer IMO |
IMO 9175145[1] |
| Znak wywoławczy |
SPG2637 |
| Port macierzysty |
Gdynia |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ |
holownik portowo-redowy |
| Historia | |
| Stocznia |
Stocznia Remontowa Nauta, Gdynia |
| Data wodowania |
15 grudnia 1997 |
| Data oddania do eksploatacji |
23 czerwca 1998 |
| Dane techniczne | |
| Wyporność |
ok. 560 t |
| Liczebność załogi |
5-10 |
| Długość całkowita (L) |
30,25 m |
| Szerokość (B) |
10,2 m |
| Zanurzenie (D) |
3,8 m |
| Pojemność brutto |
ok. 365/385 GT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
2 silniki wysokoprężne |
| Moc silnika |
3842 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 (pędniki azymutalne) |
| Prędkość maks. |
12 w. |
Historia edytuj
Holownik został zamówiony przez WUŻ Przedsiębiorstwo Usług Żeglugowych i Portowych Gdynia, będące spółką z grupy Port Gdynia Holding SA[2]. Kontrakt na budowę jednostki podpisano 14 lipca 1997 roku, a wodowano ją z podnośnika zatapialnego 15 grudnia 1997 roku[2]. Holownik został zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Stoczni Remontowej Nauta, autorem projektu był Jerzy Matryba[2]. Jego napęd i wyposażenie specjalistyczne pochodzi z firm zagranicznych[3]. Budowany był w stoczni Nauta pod numerem budowy 446[1]. Chrzest, przekazanie do eksploatacji i podniesienie bandery miało miejsce 23 czerwca 1998 roku; matką chrzestną była prezydent Gdyni Franciszka Cegielska[4].
Służbę „Heros” rozpoczął na przełomie lipca i sierpnia 1998 roku[4]. Jest on przeznaczony do obsługi statków w portach, stoczniach i na redach, holowań morskich w ograniczonym zakresie żeglugi, prowadzenia akcji przeciwpożarowych jako jednostka pomocnicza oraz do pracy w średnich warunkach lodowych zamarzającego morza niearktycznego[4]. Może być używany jako holownik eskortowy[4]. Przez dłuższy czas był najsilniejszym holownikiem bazującym w porcie w Gdyni, z uciągiem na palu 45 T[5]. Armatorem holownika było WUŻ Przedsiębiorstwo Usług Żeglugowych i Portowych Gdynia Sp. z o.o., przejęte następnie przez niemiecki Fairplay Towage[5]. Od lipca 2015 roku „Heros” został przeniesiony do obsługi portów w Szczecinie i w Świnoujściu[5].
Opis edytuj
Holownik został zbudowany według przepisów Polskiego Rejestru Statków dla spełnienia wymogów klasy +KM II L2 hol. i innych[2]. Może być eksploatowany w rejonie żeglugi II ograniczonym – na morzach zamkniętych, jak Morze Bałtyckie, oraz morzach otwartych w odległości do 50 Mm od lądu, jak Morze Północne[2]. Kadłub ma wysoką dziobówkę i niski pokład roboczy na rufie, z obniżonym nadburciem. Konfiguracja jest typowa dla współczesnych holowników tylnonapędowych tego rodzaju, z nadbudówką i sterówką umieszczoną na szczycie długiej dziobówki, obszernym pokładem rufowym i wciągarkami holowniczymi na dziobie i rufie[2]. Przeszklona sterówka zapewnia dobrą widoczność we wszystkich kierunkach[4]. Za sterówką znajdują się dwa kominy, połączone platformą, na której ustawione są armatki wodno-pianowe i maszt główny[2]. Kadłub jest całkowicie spawany, z poprzecznym układem wiązań i podstawowym odstępem wręgowym 0,5 m[2]. Dziób ma profil lodołamaczowy; dziobnica jest wzmocniona do pchania. Dzielność morską zapewniają wysoka dziobówka i stępki przechyłowe o specjalnej konstrukcji, zmniejszające kołysanie[2]. Otwory w nadburciach umożliwiają odpływ wody z nisko położonego pokładu rufowego[2]. Kadłub podzielony jest trzema grodziami na przedziały wodoszczelne: skrajnik dziobowy z magazynem bosmańskim, pomieszczenia mieszkalne i magazyny, siłownia z pomieszczeniem pędników oraz skrajnik rufowy ze zbiornikami paliwa[2]. W dziobówce znajdują się cztery dwuosobowe kabiny, a w nadbudówce kabiny kapitana i mechanika[2].
Napęd stanowią dwa amerykańskie silniki wysokoprężne Caterpillar CAT 3516 DI, czterosuwowe, w układzie V16, o maksymalnej mocy trwałej po 1413 kW (1921 KM) przy 1800 obr./min[2]. Silniki chłodzone są wodą morską. Napęd przenoszony jest za pomocą wałów na dwa pędniki azymutalne fińskiej firmy Aquamaster-Rauma typu US 2002/3250, zamocowane pod częścią rufową, o kącie obrotu 360°, obejmujące czteropłatowe śruby o średnicy 2150 mm w dyszach typu PV[2]. Napęd sterowany jest zdalnie ze sterówki, a siłownia jest zautomatyzowana[4]. Ponadto holownik ma dwa zespoły prądotwórcze z silnikami Caterpillar 3304 BT o mocy po 85 kW (115 KM)[2]. Pojemność zbiorników paliwa wynosi 149 m³[2].
Uciąg na palu gwarantowany na próbach wynosi 450 kN (45 Ton)[2]. Holownik ma dwie wciągarki z napędem hydraulicznym, produkcji Hydro-Naval Ustka na norweskiej licencji[3]. Do holowań portowych wykorzystywana jest głównie dziobowa wciągarka kotwiczno-holownicza o uciągu do 150 kN (na hamulcu – 900 kN)[3]. Wciągarka rufowa ma uciąg do 300 kN (na hamulcu – 1000 kN)[4]. Za wciągarką rufową znajduje się hak holowniczy firmy Seebeck/Mampaey Offshore Industries BV o uciągu 500 kN, o kącie obrotu ok. 180°[4]. Holownik ma dwie kotwice o podwyższonej sile trzymania, o masie po 495 kg, w kluzach kotwicznych[4]. Wokół całego obwodu burt przebiegają odbojnice, na burtach stalowe, na dziobie i rufie z profili gumowych produkcji Trellex (Szwecja)[3].
W skład wyposażenia przeciwpożarowego wchodzi wodna pompa pożarowa o wydajności 700 m³/h, dwie pompy środka pianotwórczego, system zraszania holownika mgłą wodną i dwa działka wodno-pianowe o wydajności po 300 m³/h, zdalnie sterowane, o zasięgu ok. 100 m dla rury wodnej i 65 m dla rury pianowej[4]. Pojemność zbiorników środka pianotwórczego wynosi 12 m³[2].
Holownik posiada odpowiednie wyposażenie radiowo-nawigacyjne, jak m.in. radiostacja pośredniofalowa SSB Sailor 250, radiotelefon UKF RT-2048, odbiornik nasłuchowy, terminal komunikacji satelitarnej Inmarsat C, odbiornik GPS, radar nawigacyjny główny Koden MD-3950, radar pomocniczy Koden MD-3604, echosonda nawigacyjna Koden CVS 106 i system sterowania statkiem Simrad AP9 Mk II[4].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Piotr Mierzejewski: HEROS. Facta Nautica, 14-11-2013. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Stareńczak 1998 ↓, s. 84.
- ↑ a b c d Stareńczak 1998 ↓, s. 84-85.
- ↑ a b c d e f g h i j k Stareńczak 1998 ↓, s. 85.
- ↑ a b c PBS: Gdyński mocarz z holowniczych roszad. PortalMorski.pl, 12-07-2015. [dostęp 2019-09-17].