Heterotardigradagromada niesporczaków (Tardigrada), u których występują różnorakie przydatki głowowe, brak cewek Malpighiego[2] i narządów wydalniczych[3]. Do Heterotardigrada zaliczane są gatunki morskie i lądowe.

Heterotardigrada[1]
Marcus, 1927
Ilustracja
Echiniscus sp.
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Podkrólestwo

tkankowce właściwe

Typ

niesporczaki

Gromada

Heterotardigrada

Ciało różnie ubarwione, pokryte różnego kształtu płytkami grzbietowymi i brzusznymi. Płytki te mogą być dodatkowo urzeźbione lub wtórnie zanikać. Na chetotaksję składają się nitkowate lub kolcopodobne szczeciny boczne i grzbietowe oraz charakterystyczne dla tej gromady szczeciny głowowe boczne. Na aparat gardzielowy składa się para wapiennych sztyletów i ssąca gardziel; jego budowa jest prostsza niż u Eutardigrada, a plakoidy w gardzieli są niepodzielone. Po bokach otworu gębowego leżeć mogą wąsy czuciowe (cirri). Każde z odnóży zakończone jest zazwyczaj czterema pazurkami, ale u niektórych form morskich liczba ta może sięgać jedenastu. Zamiast pazurków występować mogą przylgi. Pazurki mogą być zaopatrzone w kolce lub ostrogi. Czwarta para odnóży może być ponadto zaopatrzona w pojedynczą papillę i ząbkowany fałd. Brak cewek Malpighiego. Samce są mniejsze od samic. Przewód wyprowadzający gonady położony jest przed odbytem. Jaja mają gładki chorion i składane są do uprzednio zrzuconej wylinki[2].

Wyróżniane są dwa rzędy[4]:

Przypisy edytuj

  1. Heterotardigrada, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Łukasz Kaczmarek: Typ: niesporczaki – Tardigrada. W: Zoologia : bezkręgowce. T. 1. Red. nauk. Czesław Błaszak. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 694-702. ISBN 978-83-01-16108-8.
  3. Czesław Jura: Bezkręgowce : podstawy morfologii funkcjonalnej, systematyki i filogenezy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007. ISBN 978-83-01-14595-8.
  4. Degma et al: Actual checklist of Tardigrada species (Ver. 13: 01-06-2010) (pdf). 2010. [dostęp 2010-06-30]. (ang.).