Hiady (mitologia)

nimfy w mitologii greckiej

Hiady (także „Nimfy z góry Nysy”; gr. Ὑάδες Hyádes, od hýein ‘padanie deszczu’, ‘płaczki’, łac. Suculae, gr. Νύσιαι Nýsiai, łac. Nysiae) – w mitologii greckiej nimfy, siedem sióstr:

  • Ambrozja (Ambrosja; gr. Ἀμβροσία Ambrosía, łac. Ambrosia);
  • Eudora (Eudore; gr. Εὐδωρη Eúdorē, łac. Eudora);
  • Ajsyle (Fajsyle; gr. Φαισυλη Phaisyle, łac. Phaesyle);
  • Koronis (gr. Κορωνίς Korōnís, łac. Coronis);
  • Dione (Diona; gr. Διώνη Diṓnē, łac. Diona);
  • Polykso (gr. Πολυξώ Polyksṓ, łac. Polyxo);
  • Fajo (gr. Φαιω Phaiō, łac. Phaeo)[1][2].
Hiady
Ὑάδες
nimfy
Ilustracja
François Boucher: Merkury (Hermes) powierza opiekę nad małym Dionizosem Nimfom z Nysy, obraz olejny na płótnie, 1769, Kimbell Art Museum, Fort Worth
Inne imiona

Nimfy z góry Nysy

Występowanie

mitologia grecka

Rodzina
Ojciec

Atlas

Matka

Plejone lub Ajtra

Rodzeństwo

Plejady,
Hyas

Liczba ich wahała się od dwóch do siedmiu[1][2]. Także Kleeję, Fyto, Pedile, Tyone czasem zaliczano do Hiad[1].

Uchodziły za córki tytana Atlasa i Okeanidy Plejone (lub Okeanidy Ajtry) oraz za siostry (według niektórych źródeł) Plejad i Hyasa[1]. Były piastunkami boga Dionizosa (Nimfy z góry Nysy) i Zeusa oraz nimfami rozsiewającymi wilgoć na ziemi[1][3][4]. Razem ze swymi siostrami, Plejadami, zostały przemienione w gwiazdy z żalu, po śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża[1].

Pojawienie się Hiad zwiastowało początek deszczów, a zstępowanie wzywało do orki[3][4].

Mityczne Hiady są identyfikowane z Hiadami w gwiazdozbiorze Byka[2][5][6]. Na niebie sąsiadują z Plejadami (gromadą otwartą gwiazd w gwiazdozbiorze Byka) i konstelacją Oriona, które są z nimi mitologicznie powiązane.

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Pierre Grimal: Słownik mitologii greckiej i rzymskiej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 2008, s. 148. ISBN 83-04-04673-3.
  2. a b c Vojtech Zamarovský: Bohovia a hrdinovia antických bájí. Bratislava: Perfekt a.s., 1998, s. 191. ISBN 80-8046-098-1. (słow.).; polskie wydanie: Bogowie i herosi mitologii greckiej i rzymskiej (Encyklopedia mitologii antycznej, Słownik mitologii greckiej i rzymskiej).
  3. a b Mała encyklopedia kultury antycznej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 329. ISBN 83-01-03529-3.
  4. a b Władysław Kopaliński: Słownik mitów i tradycji kultury. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003, s. 434. ISBN 83-7399-022-4.
  5. Anton Hajduk, Ján Štohl (red.): Encyklopédia astronómie. Bratislava: Obzor, 1987, s. 237. (słow.).
  6. Carlos Parada: Constellations and Stars. maicar.com. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Aaron J. Atsma: Hyades. theoi.com. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).
  • Aaron J. Atsma: Nysiades. theoi.com. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).
  • Henry George Liddell, Robert Scott: A Greek-English Lexicon: Ὑάδες. perseus.tufts.edu. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).
  • Hyades. mythindex.com. [dostęp 2011-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-20)]. (ang.).
  • Nysiades. mythindex.com. [dostęp 2011-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-08-02)]. (ang.).
  • Carlos Parada: Hyades. maicar.com. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).
  • Oskar Seyffert: Dictionary of Classical Antiquities, 1894, s. 311: Hyades. ancientlibrary.com. [dostęp 2011-08-11]. (ang.).
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Hyades. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
  • William Smith: A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology: Nyseides. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
  • Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Hyades. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
  • Harry Thurston Peck: Harpers Dictionary of Classical Antiquities, 1898: Nyseides. perseus.tufts.edu. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).