Hiob (Tywoniuk)

Hiob, imię świeckie Dmitrij Jakowlewicz Tywoniuk, ros. Дмитрий Яковлевич Тывонюк, Dmytro Jakowycz Tywoniuk, ukr. Дмитро Якович Тивонюк (ur. 6 listopada 1938 w Poczajowie, zm. 1 grudnia 2020 w Moskwie) – metropolita Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Hiob

Dmytro Tywoniuk
Metropolita czelabiński i złatoustowski
Kraj działania	Rosja
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1938 Poczajów
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 2020 Moskwa
Miejsce pochówku	Ławra Poczajowska
Metropolita czelabiński i złatoustowski
Okres sprawowania	2000–2011
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne	20 czerwca 1968
Diakonat	1969
Prezbiterat	1 czerwca 1969
Chirotonia biskupia	3 stycznia 1975

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	3 stycznia 1975
Konsekrator	Pimen
Współkonsekratorzy	Filaret (Denysenko), Juwenaliusz (Pojarkow), Pitirim (Nieczajew), Włodzimierz (Sabodan), Serapion (Fadiejew), Chryzostom (Martiszkin)
Współkonsekrowani biskupi Serafin (Tichonow) 18 października 1978 Ilian (Wostriakow) 25 listopada 1979 Mikołaj (Szkrumko) 21 lipca 1985 Teofan (Galinski) 11 stycznia 1987 Pantelejmon (Dołganow) 16 maja 1987 Grzegorz (Czirkow) 13 września 1987 Wiktor (Olejnik) 4 grudnia 1988 Sergiusz (Hensycki) 17 lutego 1991 Sergiusz (Sokołow) 10 grudnia 1995 Pitirim (Wołoczkow) 19 grudnia 1995 Teofilakt (Kurjanow) 24 września 2006 Filaret (Gusiew) 24 marca 2012 Nataniel (Krykota) 5 sierpnia 2015

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Po zakończeniu szkoły podstawowej został posłusznikiem w ławrze Poczajowskiej, z której został przeniesiony do klasztoru Trójcy Świętej w Bałcie. W 1957 rozpoczął naukę w seminarium duchownym w Kijowie. Był zmuszony przerwać ją z powodu obowiązku służby wojskowej; dyplom seminarium otrzymał w analogicznej placówce w Odessie. W 1967, kontynuując wyższe studia teologiczne w Moskiewskiej Akademii Duchownej, został posłusznikiem w ławrze Troicko-Siergijewskiej. 20 czerwca 1968 złożył śluby wieczyste, przyjmując imię zakonne Hiob na cześć św. Hioba Poczajowskiego. W 1969 uzyskał dyplom kandydata teologii, zaś metropolita kruticki i kołomieński Pimen wyświęcił go na diakona, zaś 1 czerwca na hieromnicha. Hieromnich Hiob został skierowany do parafii Zmartwychwstania Pańskiego w Czycie. W 1974 otrzymał godność ihumena. Ukończył również studia doktoranckie w dziedzinie teologii. 26 grudnia 1974 został archimandrytą.

3 stycznia 1975 miała miejsce jego chirotonia na biskupa zarajskiego, wikariusza eparchii moskiewskiej. W uroczystości wzięli udział patriarcha Pimen, metropolici: kijowski i halicki, egzarcha Ukrainy Filaret, tulski i bielowski Juwenaliusz, arcybiskupi wołokołamski Pitirim i dmitrowski Włodzimierz oraz biskupi podolski Serapion oraz kurski i biełgorodzki Chryzostom. Jako biskup zarajski biskup Hiob został zwierzchnikiem patriarszych parafii w Kanadzie i tymczasowo patriarszych parafii w Stanach Zjednoczonych. Funkcję tę spełniał do czerwca 1976. 30 listopada 1988 wyznaczony na arcybiskupa kostromskiego i galickiego. Po roku został przeniesiony do eparchii żytomierskiej i owruckiej, zaś w 1996 – do eparchii czelabińskiej i złatoustowskiej. 25 lutego 2000 otrzymał godność metropolity.

Jako arcybiskup żytomierski i owrucki był jednym z hierarchów, którzy przyczynili się do odsunięcia metropolity Filareta (Denysenki) z metropolii kijowskiej, a następnie do jego zawieszenia w stanie duchownym.

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego przeniósł go w stan spoczynku, podając jako przyczynę jego zły stan zdrowia. Jako miejsce stałego pobytu hierarchy wyznaczono Moskwę. Emerytowany hierarcha rezydował przy cerkwi Złożenia Szaty Chrystusa Zbawiciela w Moskwie.

Zmarł w 2020 r. wskutek powikłań spowodowanych COVID-19. Pochowany na cmentarzu ławry Poczajowskiej.