Hipersomnia
Hipersomnia (nadmierna senność) – występowanie senności mimo przespania nocy oraz przedłużanie się snu lub występowanie jego epizodów w czasie przeznaczonym na aktywność. Rozpoznanie hipersomnii (pierwotnej nadmiernej senności) następuje wtedy, gdy objawy występują dłużej niż miesiąc oraz zostaną wykluczone przyczyny somatyczne, psychiczne, inne dyssomnie i parasomnie oraz przyjmowanie substancji psychoaktywnych.
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 |
F51.1 |
|---|---|
| ICD-10 |
G47.1 |
| DSM-IV |
307.44 |
| MeSH | |
Hipersomnia z przyczyn niepierwotnychEdytuj
- zaburzenia snu i psychiczne
- narkolepsja
- zespół bezdechu śródsennego
- zaburzenia rytmu snu i wstawania
- wszystkie parasomnie
- atypowa depresja
- zespół abstynencyjny
- nadmierna senność będąca następstwem bezsenności bądź niedostatecznej ilości snu
- choroby somatyczne
- zapalenie mózgu i opon mózgowych
- udar mózgu, uraz głowy oraz urazy chorobowe ścieśniające przestrzeń śródczaszkową
- choroby neurodegeneracyjne
- zmiany endokrynne, metaboliczne oraz wywołane przez toksyny
- zespół Kleinego-Levina
- substancje psychoaktywne
Hipersomnia może być objawem klinicznym depresji maskowanej (to jest takiego rodzaju depresji, w którym endogenny zespół depresyjny maskowany jest przez inne objawy)[1].
LeczenieEdytuj
Pierwotną nadmierną senność leczy się lekami psychostymulującymi, takimi jak: deksamfetamina (niedopuszczony do użycia w Polsce) czy metylofenidat.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Psychiatria : pod redakcją Stanisława Dąbrowskiego, Jana Jaroszyńskiego, Stanisława Pużyńskiego. T. 1. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1987, s. 136. ISBN 83-200-1228-7.
BibliografiaEdytuj
- Alasdair D. Cameron: Psychiatria. Wrocław: Elsevier Urban & Partner, 2009, s. 176-179, seria: Crash Course. ISBN 978-83-8958-176-1.
