Hipolit Gibiński
Hipolit Gibiński (ur. 18 czerwca 1895 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major lekarz Wojska Polskiego, doktor nauk medycznych.
 major lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
18 czerwca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1920–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
naczelny lekarz |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się jako syn Arona i Michaliny, z domu Tiszner. Ukończył studia lekarskie, uzyskał tytuł doktora medycyny. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości uczestniczył ochotniczo w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 r. służąc w szpitalu polowym nr 201. W 1926 r. został przydzielony do szpitala wojskowego w Kielcach, następnie do 1 pułku artylerii górskiej, a w 1931 r. do 1 pułku artylerii motorowej. Później służył w 53 pułku piechoty Strzelców Kresowych, gdzie uzyskał stanowisko starszego lekarza, a następnie naczelnego lekarza pułku. Od 1937 do 1939 r. był naczelnym lekarzem w 83 pułku Strzelców Poleskich[1]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 15. lokatą w korpusie oficerów zdrowia, grupa lekarzy[2].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 r. został aresztowany przez Sowietów i przetrzymywany w obozie w Starobielsku[3]. Wiosną 1940 r. został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 r. spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Upamiętnienie edytuj
5 października 2007 r. Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[5].
W maju 2009 r. w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Zespole Szkół Samorządowych nr 4 w Limanowej został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Hipolita Gibińskiego.
Odznaczenia edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 647.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 373.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 303. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].
Bibliografia edytuj
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 132. [dostęp 2014-12-06].
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Hipolit Gibiński. katyn-pamietam.pl. [dostęp 2014-12-06].