Wikipedia

Hiroya Saitō

Japoński skoczek narciarski, trener

Hiroya Saitō (jap. 斉藤浩哉, Saitō Hiroya; ur. 1 września 1970 w Yoichi[1]) – japoński skoczek narciarski, złoty medalista olimpijski oraz trzykrotny medalista mistrzostw świata.

Hiroya Saitō
斉藤浩哉
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 września 1970
Yoichi

Klub

Snow Brand Milk

Wzrost

173 cm[1]

Reprezentacja

 Japonia

Debiut w PŚ

14 grudnia 1991 w Sapporo (44. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

30 grudnia 1993 w Oberstdorfie (20. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

17 grudnia 1995 w Chamonix (1. miejsce)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

17 grudnia 1995 w Chamonix

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Japonia
Igrzyska olimpijskie
złoto Nagano 1998 duża druż.
Mistrzostwa świata
srebro Thunder Bay 1995 normalna
srebro Trondheim 1997 duża druż.
brąz Thunder Bay 1995 duża druż.
Inne nagrody
Turniej Nordycki
brąz 3. miejsce
1998
Multimedia w Wikimedia Commons

Przebieg kariery edytuj

Pierwszy w karierze skok oddał w 1980. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1991 na normalnej skoczni w Sapporo, gdzie zajął 44. miejsce. W sezonie 1991/1992 wystąpił jeszcze tylko raz, podczas drugiego konkursu w Sapporo, w którym także nie zdobył punktów, wobec czego nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1992/1993 wystartował w czterech konkursach, w tym 5 grudnia 1992 w Falun, gdzie po raz pierwszy wystąpił w zawodach PŚ poza granicami ojczyzny.

Rywalizację w sezonie 1993/1994 zaczął dopiero od 42. edycji Turnieju Czterech Skoczni. Podczas pierwszego konkursu, 30 grudnia 1993 w Oberstdorfie zdobył swoje pierwsze w karierze punkty PŚ za zajęcie 20. miejsca. W Garmisch-Partenkirchen zakończył rywalizację już po pierwszej serii, zajmując 51. miejsce. Następnie był szesnasty w Innsbrucku, a w Bischofshofen uplasował się na 23. pozycji, co dało mu dwudzieste miejsce w klasyfikacji końcowej. Najlepszy wynik sezonu uzyskał 23 stycznia w Sapporo, gdzie był piętnasty. W marcu 1994 roku Hiroya wystartował na mistrzostwach świata w lotach w Planicy, gdzie zajął 32. miejsce. Sezon zakończył na 42. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 1994/1995 zaczął od zajęcia 46. miejsca w Planicy (11 grudnia 1994), a 21 stycznia 1995 na skoczni Miyanomori w Sapporo po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując miejsce szóste. Punktował następnie w trzech kolejnych konkursach rozgrywanych w Finlandii, ale już w konkursach w Falun, w dniach 4 i 5 lutego 1995 odpadał z konkursu po pierwszej serii. 8 lutego w Lillehammer był dziewiąty, cztery dni później w Oslo znowu nie zdobył punktów, zajmując 39. miejsce. Ostatnimi konkursami PŚ przed mistrzostwami świata w Thunder Bay były zawody w Vikersund, gdzie Japończyk zajmował miejsca na początku trzeciej dziesiątki. Na mistrzostwach Saitō zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym na normalnej skoczni, ustępując tylko swemu rodakowi Takanobu Okabe, a wyprzedzając Fina Mikę Laitinena. Zdobył tym samym indywidualny medal mistrzostw świata zanim zdołał stanąć na podium zawodów Pucharu Świata. Był to jego największy sukces indywidualny. Na tych samych mistrzostwach wspólnie z Okabe, Naokim Yasuzakim i Jin’yą Nishikatą zdobył ponadto brązowy medal w konkursie drużynowym. W konkursie indywidualnym na dużym obiekcie Hiroya nie wystartował. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął 27. miejsce.

Pierwsze miejsce na podium zawodów pucharowych, i zarazem pierwsze zwycięstwo, odniósł w pierwszej części sezonu 1995/1996. Miało to miejsce 17 grudnia 1995 w Chamonix, gdzie z wyraźną przewagą zwyciężył przed Finem Ari-Pekką Nikkolą i innym Japończykiem – Masahiko Haradą. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie stawał na podium, za każdym razem na trzecim miejscu, a trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce zawodów. W 44. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno ósmy w Oberstdorfie, czternasty w Ga-Pa, trzeci w Innsbrucku oraz ósmy w Bischofshofen. W efekcie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji końcowej, tracąc do trzeciego Reinharda Schwarzenbergera zaledwie 0,2 punktu. W klasyfikacji generalnej PŚ zajął ósme miejsce.

Sezon 1996/1997 zaczął od zajęcia trzeciego miejsca w Lillehammer (30 listopada 1996), plasując się za Dieterem Thomą i Kristianem Brendenem. W pięciu kolejnych konkursach plasował się w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął. Piąte miejsca w Oberstdorfie i Ga-Pa, dziesiąte w Innsbrucku i czwarte w Bischofshofen dało mu piąte miejsce w klasyfikacji końcowej 45. Turnieju Czterech Skoczni. Piąty był także w obu konkursach w Engelbergu, a w dwóch konkursach w Sapporo był dziewiąty. W zawodach w Hakubie po raz pierwszy w tym sezonie znalazł się poza dziesiątką, zajmując 16. miejsce. Jednak już podczas konkursów w Willingen wrócił do ścisłej czołówki, 1 lutego 1997 zajmując szóste miejsce, a dzień później zwyciężył. Było to ostatnie zwycięstwo w karierze Saitō. Podczas zawodów w lotach w Tauplitz plasował się w połowie drugiej dziesiątki. Na mistrzostwach świata w Trondheim indywidualnie zajął najpierw ósme miejsce na normalnej skoczni, a następnie był 11. na dużym obiekcie. W konkursie drużynowym wraz z Kazuyoshim Funakim, Takanobu Okabe i Masahiko Haradą wywalczył srebrny medal, ulegając tylko reprezentantom Finlandii. Po mistrzostwach zajął 43. miejsce w Lahti i 45. miejsce w Kuopio. 12 marca 1997 w Falun był trzeci za Primožem Peterką oraz Dieterem Thomą. Również trzy dni później, w Oslo stanął na podium, tym razem zajmując drugie miejsce za Funakim. Na zakończenie sezonu w Planicy zajął 11. i 12. miejsce w lotach. Ostatecznie w klasyfikacji generalnej był piąty.

Piąte miejsce w klasyfikacji generalnej zajął także w sezonie 1997/1998. Ośmiokrotnie stawał na podium, w tym trzy razy był drugi, a pięć razy trzeci. Był między innymi drugi w Oberstdorfie i trzeci w Ga-Pa. W pozostałych konkursach 46. Turnieju Czterech Skoczni był dziesiąty w Innsbrucku, a w Bischofshofen zajął 35. miejsce, co dało mu trzynastą pozycję w klasyfikacji końcowej. 11 stycznia 1998 w Ramsau Japończycy zajęli wszystkie miejsca na podium: wygrał Funaki, drugi był Harada, a trzeci Saitō. Następnie podczas zawodów w Zakopanem zajął najpierw 21. miejsce, a drugiego dnia był czwarty. 5 lutego 1998 w Sapporo zajął 36. miejsce. Na igrzyskach olimpijskich w Nagano indywidualnie był dziewiąty na normalnej skoczni, a na dużym obiekcie, po skoku na 100,0 m zajął 47. miejsce, kończąc rywalizację już po pierwszej kolejce. W konkursie drużynowym razem z Funakim, Haradą i Okabe zdobył złoty medal. We wszystkich pozostałych konkursach sezonu zdobywał punkty, przy czym 1 marca w Vikersund był drugi, 4 marca w Kuopio i 11 marca w Falun trzeci. Zaowocowało to zajęciem trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej drugiej edycji Turnieju Nordyckiego. Także na zakończenie cyklu w Planicy najpierw 21 marca był drugi, a następnego dnia trzeci.

W sezonie 1998/1999 nie udało mu się już stanąć na podium zawodów pucharowych. Po nieudanych startach na początku cyklu – 42. i 48. miejsce w Lillehammer, punktował w większości konkursów, w których wystartował. Najlepszy wynik osiągnął w Sapporo 23 stycznia 1999, gdzie był piąty. Następnego dnia zajął 29. miejsce i był to jego ostatni start w tym sezonie. Poza tym wziął udział w konkursie indywidualnym na dużej skoczni podczas mistrzostw świata w Ramsau w lutym 1999, gdzie zajął dziewiąte miejsce. W klasyfikacji generalnej zajął 23. miejsce. W sezonie 1999/2000 dopiero 23 stycznia 2000 w Sapporo znalazł się w pierwszej dziesiątce zawodów, zajmując trzecie miejsce za Martinem Schmittem i Janim Soininenem. Było to równocześnie ostatnie podium w karierze Saitō. W tym sezonie jeszcze dwukrotnie plasował się w czołówce: 10 marca w Trondheim był ósmy, a dwa dni później w Oslo dziesiąty. Dało mu to dwudzieste miejsce w klasyfikacji generalnej. Na mistrzostwach świata w lotach w Vikersund w lutym 2000 uplasował się na 37. pozycji.

Ani razu nie pojawił się w zawodach Pucharu Świata w sezonie 2000/2001. W sezonie 2001/2002 pojawił się tylko w dwóch japońskich konkursach: w Hakubie 24 stycznia 2002 oraz dwa dni później w Sapporo, zajmując odpowiednio 38. oraz 18. miejsce. Częściej startował w sezonie 2001/2002 Pucharu Kontynentalnego. Natomiast w sezonie 2002/2003 startował tylko w PK, najlepszy wynik uzyskując 11 stycznia 2003 w Sapporo, gdzie zajął 17. miejsce. Ostatni oficjalny występ na międzynarodowej arenie zaliczył 13 marca 2003 w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Zaō, gdzie zajął 41. pozycję.

W 2003 zakończył karierę skoczka. Skakał na nartach firmy Elan, miał wiązania Silvretta i buty Adidas. Od 2010 roku jest trenerem w Japońskim Związku Narciarskim, a także w klubie Snow Brand[2].

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
9. 11 lutego 1998   Nagano Skocznia normalna indywidualnie 213,5 pkt 21,0 pkt Jani Soininen
47. 15 lutego 1998   Nagano Skocznia duża indywidualnie 79,5 pkt 192,8 pkt Kazuyoshi Funaki
1.  16 lutego 1998   Nagano Skocznia duża drużynowo[3] 933,0 pkt –

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
2.  12 marca 1995   Thunder Bay Skocznia normalna indywidualnie 256,5 pkt 9,5 pkt Takanobu Okabe
3.  16 marca 1995   Thunder Bay Skocznia duża drużynowo[4] 836,9 pkt 52,1 pkt Finlandia
8. 22 lutego 1997   Trondheim Skocznia normalna indywidualnie 252,5 pkt 11,0 pkt Janne Ahonen
2.  27 lutego 1997   Trondheim Skocznia duża drużynowo[3] 905,0 pkt 50,3 pkt Finlandia
11. 1 marca 1997   Trondheim Skocznia duża indywidualnie 228,3 pkt 23,8 pkt Masahiko Harada
9. 21 lutego 1999   Ramsau Skocznia duża indywidualnie 226,9 pkt 36,5 pkt Martin Schmitt

Mistrzostwa świata w lotach edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurs Wynik Strata Zwycięzca
32. 20 marca 1994   Planica Loty indywidualnie 317,7 pkt 213,6 pkt Jaroslav Sakala
37. 13 lutego 2000   Vikersund Loty indywidualnie 91,5 pkt 445,3 pkt Sven Hannawald

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[5]
1993/1994 42.
1994/1995 27.
1995/1996 8.
1996/1997 5.
1997/1998 5.
1998/1999 23.
1999/2000 20.
2001/2002 63.

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr Data Miejscowość Skocznia Nota Pozycja Strata Zwycięzca
1. 17 grudnia 1995   Chamonix Tremplin aux Bossons 233,0 pkt 1. –
2. 4 stycznia 1996   Innsbruck Bergisel 229,5 pkt 3. 9,3 pkt Andreas Goldberger
3. 21 stycznia 1996   Sapporo Ōkurayama 214,4 pkt 3. 9,7 pkt Ari-Pekka Nikkola i Andreas Goldberger
4. 30 listopada 1996   Lillehammer Lysgårdsbakken 255,5 pkt 3. 8,1 pkt Dieter Thoma
5. 2 lutego 1997   Willingen Mühlenkopfschanze 122,0 pkt 1. –
6. 13 marca 1997   Falun Lugnet 188,2 pkt 3. 13,2 pkt Primož Peterka
7. 16 marca 1997   Oslo Holmenkollbakken 253,9 pkt 2. 4,6 pkt Kazuyoshi Funaki
8. 29 grudnia 1997   Oberstdorf Schattenbergschanze 239,4 pkt 2. 1,5 pkt Kazuyoshi Funaki
9. 1 stycznia 1998   Garmisch-Partenkirchen Große Olympiaschanze 236,9 pkt 3. 6,6 pkt Kazuyoshi Funaki
10. 11 stycznia 1998   Ramsau Mattensprunganlage 234,5 pkt 3. 8,5 pkt Masahiko Harada
11. 1 marca 1998   Vikersund Vikersundbakken 355,8 pkt 2. 3,5 pkt Takanobu Okabe
12. 4 marca 1998   Kuopio Puijo 246,4 pkt 3. 8,8 pkt Andreas Widhölzl
13. 11 marca 1998   Falun Lugnet 236,2 pkt 3. 26,1 pkt Primož Peterka
14. 21 marca 1998   Planica Bloudkova Velikanka 270,7 pkt 3. 21,0 pkt Kazuyoshi Funaki
15. 22 marca 1998   Planica Bloudkova Velikanka 296,0 pkt 2. 2,3 pkt Noriaki Kasai
16. 23 stycznia 2000   Sapporo Ōkurayama 264,4 pkt 3. 12,8 pkt Martin Schmitt

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata edytuj

Źródło[6]
Sezon 1991/1992
                                          punkty
- - 44 43 - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1992/1993
                                  punkty
39 q 38 55 38 - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1993/1994
                                      punkty
- - - - - 20 51 16 23 q - - 15 35 19 34 32 20 35 73
Sezon 1994/1995
                                          punkty
- 46 q q 39 q 48 - - 6 8 17 17 28 37 44 9 39 21 22 - 151
Sezon 1995/1996
                                                        punkty
15 18 9 9 22 15 1 6 8 14 3 8 6 9 12 3 - - - - 6 8 11 8 15 11 12 19 747
Sezon 1996/1997
                                                  punkty
3 9 8 10 4 7 5 5 10 4 5 5 9 9 16 6 1 18 12 43 45 3 2 11 12 923
Sezon 1997/1998
                                                      punkty
11 14 6 6 5 16 25 2 3 10 35 3 21 4 - - 36 8 2 3 6 4 3 11 29 3 2 962
Sezon 1998/1999
                                                          punkty
42 48 9 16 14 6 23 23 15 18 12 13 35 17 20 32 5 29 - - - - - - - - - - - 261
Sezon 1999/2000
                                                    punkty
27 59 48 29 19 25 32 q 31 31 16 24 17 17 3 14 - 12 15 49 53 q 43 8 10 15 264
Sezon 2001/2002
                                            punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 38 18 - - - - 13
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1993/1994 20. [7]
1994/1995 76. [8]
1995/1996 4. [5]
1996/1997 5.
1997/1998 13.
1998/1999 11.
1999/2000 33.

Turniej Nordycki edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce Źr.
1997 19. [9]
1998 3. [10]
2000 31. [11]

Puchar Świata w lotach edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[5]
1994/1995 29.
1995/1996 24.
1996/1997 14.
1997/1998 10.
1999/2000 19.

Letnie Grand Prix edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[12]
1994 16.
1995 11.
1996 21.
1997 41.
1998 19.
1999 45.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie edytuj

Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 27 sierpnia 1995   Hinterzarten Adlerschanze K-90 92,0 m 94,0 m 246,5 pkt 3. 2,5 pkt Andreas Goldberger
2. 3 września 1995   Stams Brunnentalschanzen K-105 113,5 m 110,0 m 256,8 pkt 2. 4,0 pkt Karl-Heinz Dorner

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP edytuj

Źródło[6]
1994
      punkty
19 27 16 583,7
1995
        punkty
8 36 3 2 830,5
1996
          punkty
9 15 32 29 24 54
1997
          punkty
35 48 q 31 21 10
1998
            punkty
- - - - 8 6 72
1999
          punkty
- - - 24 - 7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Puchar Kontynentalny edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Sezon Miejsce[6]
1993/1994 18.
1994/1995 68.
1996/1997 198.
1999/2000 29.
2001/2002 82.
2002/2003 168.

Miejsca na podium konkursów Pucharu Kontynentalnego edytuj

  1.   Lillehammer – 5 grudnia 1993 (1. miejsce)
  2.   Sankt Moritz – 26 grudnia 1993 (2. miejsce)
  3.   Sapporo – 25 lutego 1995 (2. miejsce)
  4.   Hakuba – 29 stycznia 2000 (3. miejsce)
  5.   Hakuba – 30 stycznia 2000 (1. miejsce)

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego edytuj

Źródło[6]
Sezon 1993/1994
                                                                  punkty
35 1 9 23 5 2 - - 15 14 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 296
Sezon 1994/1995
                                                                              punkty
- - - - - - - - - - 19 18 8 - - - - - - - - - - - - - - - 2 - - - - - - - - - - 137
Sezon 1996/1997
                                                                                            punkty
- - - 21 16 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 25
Sezon 1997/1998
                                                                                                    punkty
- - - - - - - - 34 35 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 0
Sezon 1999/2000
                                                                                                      punkty
- - - - - - - - 24 12 - - - - - - - - - 5 5 4 - - - - 3 1 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 329
Sezon 2001/2002
                                                                                          punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - 5 10 29 - - - - - - - - - - - - - - - - - - 27 5 - - - 122
Sezon 2002/2003
                                                                      punkty
- - - - - - - - 34 17 35 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 31 41 - - 14
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Hiroya SAITO - sylwetka. skijumping.pl. [dostęp 2023-10-10].
  2. ↑ Skijumping.pl: Znani skoczkowie poprowadzą drużynę Japonii (pol.)
  3. ↑ a b Skład zespołu: Takanobu Okabe, Hiroya Saitō, Masahiko Harada i Kazuyoshi Funaki
  4. ↑ Skład zespołu: Naoki Yasuzaki, Hiroya Saitō, Jin’ya Nishikata i Takanobu Okabe
  5. ↑ a b c SAITO Hiroya - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).
  6. ↑ a b c d Adam Kwieciński: SAITOH Hiroya. [dostęp 2023-12-30].
  7. ↑ Turniej Czterech Skoczni 1993/1994. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-28)]. (ang.).
  8. ↑ 4 HILLS TOURNAMENT 1994/1995 Tournament Standing. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-08)]. (ang.).
  9. ↑ 1997 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-20)]. (jap.).
  10. ↑ 1998 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-09-05)]. (jap.).
  11. ↑ 2000 Scandinavia Nordic Tournament. skijump-db.net. [dostęp 2023-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-28)]. (ang.).
  12. ↑ SAITO Hiroya - Athlete Information; Grand Prix Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-12-30]. (ang.).

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hiroya_Saitō&oldid=72360414”