Historie umoralniające

Historie umoralniające – 3 polskie opowiadania zapisane w latach 30. XVI wieku.

Historie zostały dopisane do wcześniejszego rękopisu prawniczego z przełomu XV i XVI wieku prawdopodobnie przez Andrzeja Marstellę. Akcja opowiadań dzieje się we Włoszech, dlatego zdaniem Juliana Krzyżanowskiego mogły one wywodzić się z Włoch i trafić za pośrednictwem przekładu łacińskiego.

Opowiadania noszą tytuły zapowiadające ich fabułę:

  1. Jako nie jest dobrze niewolnika w domu chować albo drażnić, o tym słuchaj, co się stało niedaleko Wenecje w mieście jednym
  2. Druga, jako nie jacy komu zwierzać sie swych tajemnic
  3. Druga te rowna, ktora się przydała <w> Wenecyji

Wszystkie opowiadania mówią o ukaranych przewinieniach: złym traktowaniu niewolnika, który zemścił się na panu i jego rodzinie, duchownym, który zdradził tajemnicę spowiedzi i poniósł śmierć, oraz innych duchownym, którego stracono za dokonanie morderstwa.

Bibliografia edytuj

  • Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 335-336. ISBN 978-83-01-16675-5.