Wikipedia

Holandia w Konkursie Piosenki Eurowizji

Holandia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Od debiutu do 1969 konkursem w kraju zajmował się holenderski nadawca publiczny Nederlandse Televisie Stichting (NTS), w latach 1970–2009 odpowiadała za to telewizja Nederlandse Omroep Stichting (NOS), a w latach 2010–2013 – Televisie Radio Omroep Stichting (TROS)[1]. Od 2013 konkurs transmitowany jest przez kanał AvroTros, powstały w wyniku połączenia telewizji TROS z Algemene Vereniging Radio Omroep (AVRO)[2].

Holandia
w Konkursie Piosenki Eurowizji
Gold medal europe.svg 5
Silver medal europe.svg 1
Bronze medal europe.svg 1
Medals Europe.svg 7 		EuroPaíses Bajos.svg
Informacje ogólne
Rok i miejsce debiutu 1956, Lugano
Liczba udziałów 60 (51 finałów)
Strona internetowa

Reprezentanci Holandii pięciokrotnie wygrali finał konkursu: w 1957 (Corry Brokken z piosenką „Net als toen”), 1959 (Teddy Scholten z piosenką „Een beetje”), 1969 (Lenny Kuhr z utworem „De troubadour”) , 1975 (Teach-In z „Ding-a-dong”) i 2019 (Duncan Laurence z „Arcade”).

Telewizja holenderska nie wzięła udziału w czterech konkursach. W 1985 i 1991 termin finałów kolidował z Dniem Pamięci (4 maja)[3][4]. W 1995 i 2002 nadawca nie mógł wystawić reprezentanta z powodu słabych wyników zajętych w poprzednich konkursach.

W 2003 fundacja Eurowizyjnych Artystów (EA) opublikowała dwutomową książkę „Wanneer wordt het weer een beetje net als toen?”, opisującą historię krajowych eliminacji do Konkursu Piosenki Eurowizji[5].

Corry Brokken podczas finału 3. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1958
Conny van den Bos w trakcie śpiewania utworu „'t Is Genoeg” w finale 10. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1965
Sandra Reemer podczas prób do finału 21. Konkursu Piosenki Eurowizji, 1976
Edsilia Rombley podczas występu w półfinale 52. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2007
Hind w trakcie występu w półfinale 53. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2008
Sieneke w trakcie występu podczas 55. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2010
Anouk podczas prób do występu w półfinale 58. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2013
The Common Linnets podczas prób do pierwszego półfinału 59. Konkursu Piosenki Eurowizji, maj 2014

UczestnictwoEdytuj

Holandia uczestniczy w Konkursie Piosenki Eurowizji od 1956. Poniższa tabela uwzględnia nazwiska holenderskich reprezentantów, tytuły konkursowych piosenek oraz wyniki osiągnięte w poszczególnych latach[1]:

Rok Artysta Piosenka Finał Półfinał
Miejsce Punkty Miejsce Punkty
1956[a] Jettie Paerl „De vogels van Holland” 2[b] N/K Brak rundy półfinałowej
Corry Brokken „Voorgoed voorbij” 2[c] N/K
1957 Corry Brokken „Net als toen” 1 31
1958 Corry Brokken „Heel de wereld” 9 1
1959 Teddy Scholten „Een beetje” 1 21
1960 Rudi Carrell „Wat een geluk” 12 2
1961 Greetje Kauffeld „Wat een dag” 10 6
1962 De Spelbrekers „Katinka” 13 0
1963 Annie Palmen „Een speeldoos” 13 0
1964 Anneke Grönloh „Jij bent mijn leven” 10 2
1965 Conny Van den bos „'t is genoeg” 11 5
1966 Milly Scott „Fernando en Filippo" 15 2
1967 Thérèse Steinmetz „Ring-Dinge-Ding” 14 2
1968 Ronnie Tober „Morgen” 16 1
1969 Lenny Kuhr „De troubadour” 1 18
1970 Hearts of Soul „Waterman” 7 7
1971 Saskia & Serge „Tijd” 6 85
1972 Sandra & Andres „Als het om de liefde gaat” 4 106
1973 Ben Kramer „De oude muzikant” 14 69
1974 Mouth & MacNeal „I See a Star” 3 15
1975 Teach-In „Ding-a-dong” 1 152
1976 Sandra Reemer „The Party's Over” 9 56
1977 Heddy Lester „De mallemolen” 12 35
1978 Harmony "'t Is OK” 13 37
1979 Xandra „Colorado” 12 51
1980 Maggie MacNeal „Amsterdam” 5 93
1981 Linda Williams „Het is een wonder” 9 51
1982 Bill Van Dijk „Jij en ik” 16 8
1983 Bernadette Kraakman „Sing Me a Song” 7 66
1984 Maribelle „Ik hou van jou” 13 34
1985 Brak reprezentanta
1986 Frizzle Sizzle „Alles heeft ritme” 13 40
1987 Marcha „Rechtop in de wind” 5 83
1988 Gerard Joling „Shangri-La” 9 70
1989 Justine Pelmelay „Blijf zoals je bent” 15 45
1990 Maywood „Ik wil alles met je delen” 15 25
1991 Brak reprezentanta
1992 Humphrey Campbell „Wijs me de weg” 9 67
1993 Ruth Jacott „Vrede” 6 92 Kvalifikacija za Millstreet
1994 Willeke Alberti „Waar is de son” 23 4 Brak rundy półfinałowej
1995 Brak reprezentanta
1996 Maxine & Franklin Brown „De eerste keer” 7 78 9[d] 63
1997 Mrs. Einstein „Niemand heeft nog tijd” 22 5 Brak rundy półfinałowej
1998 Edsilia Rombley „Hemel en aarde” 4 150
1999 Marlayne „One Good Reason” 8 61
2000 Linda Wagenmakers „No Goodbyes” 13 40
2001 Michelle „Out on My Own” 18 16
2002 Brak reprezentanta
2003 Esther Hart „One More Night” 13 45
2004 Re-Union „Without You” 20 11 6 146
2005 Glennis Grace „My Impossible Dream” – 14 53
2006 Treble „Amambanda” 20 22
2007 Edsilia Rombley „On Top of the World” 21 38
2008 Hind „Your Heart Belongs to Me” 13 27
2009 De Toppers „Shine” 17 11
2010 Sieneke „Ik ben verliefd (Sha-la-lie)” 14 29
2011 3JS „Never Alone” 19 13
2012 Joan Franka „You and Me” 15 35
2013 Anouk „Birds” 9 114 6 75
2014 The Common Linnets „Calm After the Storm” 2 238 1 150
2015 Trijntje Oosterhuis „Walk Along” – 14 33
2016 Douwe Bob „Slow Down” 11 153 5 197
2017 O’G3NE „Lights and Shadows” 11 150 4 200
2018 Waylon „Outlaw in ’Em” 18 121 7 174
2019 Duncan Laurence „Arcade” 1 498 1 280
2020 Jeangu Macrooy Organizator[e]

Legenda:

     1. miejsce

Historia głosowania w finale (1974-2019)Edytuj

Poniższe tabele pokazują, którym krajom Holandia przyznaje w finale najwięcej punktów oraz od których państw holenderscy reprezentanci otrzymują najwyższe noty[6].

Kraje, którym Holandia przyznała najwięcej punktów:

L.p. Kraj Punkty
1   Szwecja 190
2   Belgia 173
3   Niemcy 167
4   Francja 162
5   Wielka Brytania 155

Kraje, od których Holandia otrzymała najwięcej punktów:

L.p. Kraj Punkty
1   Belgia 186
2   Francja 158
3   Irlandia 151
4   Niemcy 147
5   Szwajcaria 138

Legenda:

     1. miejsce

Konkursy Piosenki Eurowizji zorganizowane w HolandiiEdytuj

Holandia była gospodarzem konkursu w: 1958, 1970, 1976 nadawca organizował finał imprezy dzięki zwycięstwu holenderskich reprezentantów rok wcześniej. Stacja zrezygnowała z przygotowania konkursu w 1960 z powodów finansowych, natomiast koncert finałowy w 1980 telewizja przygotowywała zamiast nadawcy izraelskiego[7].

Rok Miasto Miejsce Prowadzący
1958 Hilversum AVRO Studios Hannie Lips
1970 Amsterdam RAI Congrescentrum Willy Dobbe
1976 Haga Nederlands Congrescentrum Corry Brokken
1980 Marlous Fluitsma
2020 Rotterdam Ahoy Rotterdam Chantal Janzen, Edsilia Rombley i Jan Smit

Nagrody im. Marcela BezençonaEdytuj

Nagrody im. Marcela Bezençona – trofea dla najlepszych konkurencyjnych piosenek w finale, które zostały po raz pierwszy rozdane podczas 47. Konkursu Piosenki Eurowizji zorganizowanego w Tallinnie w Estonii. Inicjatorami nagrody byli Christer Björkman i Richard Herrey. Statuetka nosi nazwisko pomysłodawcy Konkursu Piosenki Eurowizji, Marcela Bezençona[8].

Nagrody przyznawane są obecnie w trzech kategoriach[8]:

  • Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
  • Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy lub poprzedni zwycięzcy konkursu)
  • Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie)

Nagroda Artystyczna

Rok Wykonawca Piosenka
2003[8] Esther Hart „One More Night”

Nagroda Dziennikarzy

Rok Wykonawca Piosenka
2019[8] Duncan Laurence „Arcade”

Zobacz teżEdytuj

UwagiEdytuj

  1. ↑ Była to jedyna edycja konkursu, kiedy poszczególne kraje wystawiały po dwie propozycje w rywalizacji o Grand Prix.
  2. ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
  3. ↑ Ze względu na brak szczegółowych wyników pierwszej edycji Konkursu Piosenki Eurowizji (oficjalnie podano tylko zwycięzcę, czyli Lys Assię z utworem „Refrain”), uznaje się, że wszystkie pozostałe propozycje konkursowe zajęły ex aequo 2. miejsce.
  4. ↑ Podczas konkursu w 1996 zorganizowano rundę kwalifikacyjną, mającą na celu zmniejszenie liczby państw biorących udział w finale konkursu. Etap eliminacyjny nie był transmitowany w telewizji ani nagrywany, krajowe komisje jurorskie przesłuchiwały wersje studyjne wszystkich konkursowych propozycji i przyznawały im punkty. Spośród 30 utworów nadesłanych przez publicznych nadawców, do finału zakwalifikowały się 22 propozycje. Jedynym krajem, który nie brał udziału w rundzie kwalifikacyjnej był gospodarz konkursu, czyli Norwegia.
  5. ↑ Kraj wygrał finał konkursu w 2019, dlatego nie musiał rywalizować w półfinałach w 2020.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b The Netherlands in the Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15].
  2. ↑ AVRO en TROS worden samen AvroTros (niderl.). W: NU.nl [on-line]. www.nu.nl, 2013-05-06. [dostęp 2013-11-16].
  3. ↑ Eurovision Song Contest 1985 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-12].
  4. ↑ Eurovision Song Contest 1991 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-12].
  5. ↑ Edwin van Gorp: Book released about Dutch national final history (ang.). W: ESC Today [on-line]. www.esctoday.com, 2003-06-24. [dostęp 2014-07-28].
  6. ↑ Points to and from THE NETHERLANDS (ang.). W: Eurovision Covers [on-line]. www.eurovisioncovers.co.uk. [dostęp 2013-11-12].
  7. ↑ Eurovision Song Contest 1980 (ang.). W: EBU [on-line]. www.eurovision.tv. [dostęp 2013-11-15].
  8. ↑ a b c d Marcel Bezençon Award - an introduction (ang.). W: Pop Light [on-line]. www.poplight.zitiz.se. [dostęp 2013-06-22].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Holandia_w_Konkursie_Piosenki_Eurowizji&oldid=58505034”