Hotel Pekin
Hotel Pekin (ros. Гостиница Пекин wymawia się: [gostinica piekin]) – hotel w Moskwie. Ulokowany przy obwodnicy centrum miasta, Sadowej, w pobliżu skrzyżowania z ulicą Twerską.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Moskwa |
| Adres | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1949 |
| Ukończenie budowy |
1956 |
Położenie na mapie Moskwy  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 55°46′07″N 37°35′38″E/55,768611 37,593889
| |
| Strona internetowa | |
Budowę hotelu rozpoczęto w 1949, na podstawie projektu Dmitrija Czeczulina (z 1946), ówczesnego głównego architekta Moskwy[1]. Oficjalnego otwarcia dokonano w 1956. Budynek jest w stylu architektonicznego socrealizmu. Jest wpisany na listę Zabytków Kultury Rosyjskiej.
W czasach radzieckich hotel uznawany był za niezwykle luksusowy. Przywilej zamieszkania w jego wnętrzach mieli jedynie najważniejsi goście sowieckich dygnitarzy i dyrektorzy radzieckich fabryk z obwodu moskiewskiego, które dostarczyli do budowy i wykańczania wnętrz hotelu niezbędnych, powszechnie brakujących materiałów. Dzięki nim hotel został wyposażony w aluminiowe ramy okienne, żeliwną bramę wejściową, system telewizyjny i telefoniczny, zamki w drzwiach. Zwykli obywatele Związku Radzieckiego nie mieli możliwości przekroczenia progu hotelu[2]. Po rozpadzie ZSRR, hotel podupadł. W 2003 przeszedł gruntowny remont, który przywrócił mu dawny splendor[3].
Hotel posiada 120 pokoi o zróżnicowanym standardzie. Wyposażony jest m.in. w dwie restauracje, sale bankietowe, kawiarnie, kasyno, centrum biznesowe z trzema salami konferencyjnymi i salon odnowy biologicznej. "Pekin" jest własnością spółki Inturist, której głównym akcjonariuszem jest holding Sistema[4].
W bezpośrednim sąsiedztwie znajdują się dwie stacje moskiewskiego metra, moskiewska filharmonia im. Piotra Czajkowskiego, Teatr Satyry, oraz jedno z najstarszych moskiewskich kin "Dom Chanżonkowa". W pobliżu jest też Dworzec Białoruski, muzeum sztuki nowoczesnej a także Plac Czerwony. Przed hotelem znajduje się pomnik Władimira Majakowskiego[4].
Przypisy edytuj
- ↑ muar.ru: Narodowe muzeum architektów. [dostęp 2009-09-27]. (ros.).
- ↑ spiegel.de: Złoty klucz. [dostęp 2009-09-27]. (niem.).
- ↑ aktuell.ru: Nowy blask Hotelu Pekin. [dostęp 2009-09-27]. (niem.).
- ↑ a b hotelpekin.ru: Hotel Pekin. [dostęp 2009-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-26)]. (niem.).