Hylaeochampsarodzaj krokodylomorfa z rodziny Hylaeochampsidae żyjącego we wczesnej kredzie na obecnych terenach Europy. Został opisany w 1874 roku przez Richarda Owena na podstawie czaszki (BMNH R 177) wydobytą z datowanych na barrem osadów formacji Vectis na wyspie Wight. Nie odkryto żadnych innych skamieniałości, które można z pewnością przypisać do tego taksonu, choć mogą do niego należeć niektóre zęby odnalezione w pobliżu lokalizacji typowej. Z rodzajem Hylaeochampsa często synonimizowany był Heterosuchus, jednak jedynymi znanymi skamieniałościami należącymi do tego rodzaju są kręgi, więc potencjalna synonimiczność nie może być w pełni potwierdzona. Hylaeochampsa miała krótką i szeroką czaszkę, z prawdopodobnie wąskim i krótkim pyskiem, podniebieniem charakterystycznym dla przedstawicieli Eusuchia oraz dużymi zębami z przodu szczęk, nadającymi się do miażdżenia. Hylaeochampsa stanowi rodzaj typowy rodziny Hylaeochampsidae[1], obejmującej również Iharkutosuchus[2] oraz być może Heterosuchus[1]. Hylaeochampsa jest najwcześniejszym znanym przedstawicielem grupy Eusuchia[3].

Hylaeochampsa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Infragromada

archozauromorfy

Nadrząd

krokodylomorfy

(bez rangi) Eusuchia
Rodzina

Hylaeochampsidae

Rodzaj

Hylaeochampsa
Owen, 1874

Gatunki
  • H. vectiana Owen, 1874

Przypisy edytuj

  1. a b James M. Clark, Mark A. Norell. The Early Cretaceous crocodylomorph Hylaeochampsa vectiana from the Wealden of the Isle of Wight. „American Museum Novitates”. 3032, s. 1–19, 1992. (ang.). 
  2. Attila Ősi, James M. Clark, David B. Weishampel. First report on a new basal eusuchian crocodyliform with multicusped teeth from the Upper Cretaceous (Santonian) of Hungary. „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie – Abhandlungen”. 243 (2), s. 169–177, 2007. DOI: 10.1127/0077-7749/2007/0243-0169. (ang.). 
  3. Christopher A. Brochu. Phylogenetic approaches toward crocodylian history. „Annual Review of Earth and Planetary Science”. 31, s. 357–397, 2003. DOI: 10.1146/annurev.earth.31.100901.141308. (ang.).