Ił-12

samolot pasażerski i transportowy

Ił-12 (ros. Ил-12, kod NATO: Coach) – radziecki dwusilnikowy samolot pasażerski i transportowy zaprojektowany w połowie lat 40. XX wieku dla Aerofłotu w celu zastąpienia samolotów Li-2 (produkowane na licencji samoloty Douglas DC-3), wykorzystywany zarówno w lotnictwie cywilnym jak i wojskowym.

Ił-12
Ilustracja
Ił-12 na lotnisku Paryż-Orly
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Producent

Iljuszyn, Woroneskie Zakłady Lotnicze

Typ

samolot pasażerski i transportowy

Konstrukcja

metalowa

Załoga

3

Historia
Data oblotu

15 sierpnia 1945

Lata produkcji

1946-1950

Liczba egz.

663

Dane techniczne
Napęd

2 x silniki gwiazdowe Szwecow ASz-82 FN

Moc

2 × 1360 kW (1850 KM)

Wymiary
Rozpiętość

31,70 m

Długość

21,31 m

Wysokość

8,07 m

Powierzchnia nośna

103 m²

Masa
Własna

11 500 kg

Osiągi
Prędkość maks.

407 km/h

Prędkość przelotowa

300 km/h

Pułap praktyczny

6 500 m

Rozbieg

475 m

Dane operacyjne
Liczba miejsc
21
Użytkownicy
ZSRR, Bułgaria, Chiny, Czechosłowacja, Polska, Rumunia

Z uwagi na małą liczbę miejsc samolot nie był ekonomiczny w eksploatacji. Ponadto zastosowane silniki miały niedopracowania konstrukcyjne w układzie zasilania (awarie tzw. nurników), przez co nie były zbyt lubiane przez załogi. Na bazie doświadczeń z Ił-12 powstała jego znacznie udoskonalona wersja Ił-14, która przez wiele lat służyła w lotnictwie.

Opis konstrukcjiEdytuj

Wolnonośny dwusilnikowy dolnopłat konstrukcji metalowej. Podwozie samolotu z kołem przednim, chowane w locie. Usterzenie klasyczne. Śmigła czterołopatowe.

WersjeEdytuj

  • Ił-12A
  • Ił-12B - ulepszona odmiana z płetwą grzbietową. Samolot w odmianach dla 21, 27 lub 32 pasażerów.
  • Ił-12T - wersja transportowa do przewozu ładunku do 3500 kg, z drzwiami ładunkowymi z lewej strony.
  • Ił-12D - wersja desantowa dla 37 spadochroniarzy lub przewozu 3000 kg ładunku.

UżytkownicyEdytuj

Zobacz teżEdytuj

Porównywalne samoloty: