IKEA
IKEA (albo Ikea[a]) – przedsiębiorstwo zajmujące się produkcją oraz sprzedażą mebli, a także artykułów dekoracyjnych. Założone przez Ingvara Kamprada w 1943. Do 1967 firma używała zapisu Ikéa[2].
| ||
| ||
 Sklep sieci IKEA w Bydgoszczy | ||
| Państwo |  Szwecja
| |
| Siedziba | Lejda | |
| Data założenia | 1943 | |
| Forma prawna | spółka prywatna | |
| Zatrudnienie | 194 000 (2017) | |
| Dane finansowe | ||
| Przychody | 40,906 mld $ (2016) | |
| Wynik operacyjny | 5,247 mld $ (2016) | |
| Wynik netto | 4,898 mld $ (2016) | |
| Aktywa | 62,933 mld $ (2016) | |
| Kapitał własny | 45,371 mld $ (2016) | |
| Strona internetowa | ||
 |
Tę sekcję należy dopracować |
HistoriaEdytuj
W pierwszych latach funkcjonowania, firma prowadziła sprzedaż wysyłkową swoich produktów. Dopiero w 1953 otwarto pierwszy stacjonarny salon meblowy.
Sieć publicznie ogłosiła plany wycofania wszystkich plastikowych produktów jednorazowego użytku ze swoich sklepów i restauracji na całym świecie[3]. Również polskie sklepy, w Gdańsku i Warszawie[4], wraz z końcem 2019 roku poinformowały o wycofaniu się z używania plastikowych słomek, woreczków do lodu i plastikowych worków na śmieci.
Struktura organizacyjnaEdytuj
Wszystkie spółki tworzące grupę IKEA, należą do holenderskiego koncernu INGKA Holding, którego właścicielem jest fundacja Stichting INGKA[5], utworzona w 1982 r. przez Kamprada z przyczyn podatkowych w Holandii.
Polska jest drugim po Chinach największym producentem mebli sprzedawanych w sklepach IKEA na świecie[6]. Pierwszy kontrakt na produkcję mebli IKEA zawarła z przedsiębiorstwem państwowym Fameg w 1961, w 2010 współpracowała z 60 polskimi producentami mebli.
IKEA współpracuje z Ikano Bankiem.
IKEA RailEdytuj
IKEA Rail to spółka-córka Ikei, powstała w 2001, zajmująca się transportem kolejowym produktów i surowców dla sieci. Ma za zadanie obniżyć koszty transportu oraz chronić środowisko. Na początku IKEA Rail obsługiwała trasę Szwecja – Zagłębie Ruhry[7].
Ikea Industry GroupEdytuj
IKEA jest właścicielem tartaku oraz grupy przemysłowej IKEA Industry (produkcja drewnianych mebli i komponentów)[8][9].
BoKlokEdytuj
BoKlok to firma Ikei i Skanska. Firma zbudowała ponad 11 tys. tanich domów w Finlandii, Szwecji, Norwegii. Obecnie ma budować w Wielkiej Brytanii. To domy z prefabrykatów – są one budowane w fabryce, a potem montowane w odpowiedniej lokalizacji. W Wielkiej Brytanii miesięczny czynsz ma wynosić ok. jedną trzecią miesięcznych zarobków, co ma czynić ofertę najmu najtańszą na rynku[10].
RynkiEdytuj
W sierpniu 2019 roku IKEA posiadała 430 sklepów w 52 krajach świata[11].
Daty pierwszych otwarć sklepów w poszczególnych państwach[12]:
|
Planowane sklepyEdytuj
W PolsceEdytuj
W 1990 roku firma uruchomiła Start Shop na warszawskim Ursynowie, oferujący głównie produkowane przez firmę dodatki. W 1992 roku zamieniła go na pierwszy pełny sklep firmy przy Alejach Jerozolimskich w Warszawie, zaś w 1993 roku najstarszy obecnie działający sklep otworzono w Jankach[16]. Obecnie w Polsce otwarte jest 11 sklepów.
KrytykaEdytuj
Ingvar Kamprad, założyciel IKEA, jako nastolatek był związany z nazistowskim ugrupowaniem Nysvenska Rörelsen. W 1994 r. w liście do pracowników swojej sieci nazwał ten incydent „największą pomyłką swojego życia”[17].
Z końcem 1997 szwedzka telewizja wyemitowała film o wykorzystywaniu pracy dzieci w zakładach produkujących dla IKEA w Wietnamie i na Filipinach. Przedsiębiorstwo nie zerwała jednak współpracy z tymi podmiotami argumentując, że w tych krajach prawo zezwala na takie praktyki[18]. W katalogu produktów z 2001 r. przedsiębiorstwo napisało: „Praca dzieci w dzisiejszych czasach jest nie do zaakceptowania, choć w kilku krajach, gdzie odbywa się nasza produkcja jest rozpowszechniona”[19]. Dietrich Garlichs, przewodniczący UNICEF Niemcy, stwierdził: „Tak, IKEA finansuje projekty UNICEF. Ale to nie oznacza automatycznie, że przy produkcji dla IKEA nie pracują dzieci”[19].
Johan Stenebo, były bliski współpracownik założyciela, napisał książkę pt. Sanningen om IKEA (Prawda o IKEA), w której zarzucił Ingvarowi Kampradowi m.in. pranie brudnych pieniędzy i rasizm[20].
Zobacz teżEdytuj
UwagiEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Ikea – definicja, synonimy, przykłady użycia [dostęp 2017-11-23].
- ↑ The IKEA Concept. [dostęp 2019-01-13].
- ↑ IKEA żegna się z plastikowymi słomkami wystawą w Londyńskim Muzeum Designu, papierowe.slomki.biz [dostęp 2020-01-21] (pol.).
- ↑ Słomki papierowe w polskich restauracjach IKEA, papierowe.slomki.biz [dostęp 2020-01-21] (pol.).
- ↑ O grupie IKEA. [dostęp 2012-06-03].
- ↑ Piotr Mazurkiewicz: „Miliarder na emeryturze”, Rzeczpospolita 22–23 września 2012, s. A16.
- ↑ Za: IKEA Rail w: Świat Kolei 7/2001.
- ↑ IKEA.com – International homepage – IKEA, www.swedwood.com [dostęp 2020-07-08] (ang.).
- ↑ Witaj w IKEA - IKEA, www.ikea.com [dostęp 2020-07-08] (pol.).
- ↑ Powstaną bardzo tanie mieszkania. Zapłacisz tyle, ile będzie… – Brexit Standard, www.brexitstandard.com [dostęp 2019-07-05] (pol.).
- ↑ Inter IKEA Systems B.V.. Inter IKEA Systems B. V. – IKEA franchisees. [dostęp 2019-08-24].
- ↑ Inter IKEA Systems B.V. – Facts & Figures.
- ↑ IKEA Thailand Bangna: About us (ang.). [dostęp 2011-09-26].
- ↑ IKEA Thailand Bangna: Location (ang.). [dostęp 2011-09-26]. Cytat: Our store will open on 3rd Nov 2011
- ↑ IKEA Opens 1st Bulgarian Store (ang.). [dostęp 2011-09-12].
- ↑ Polacy kochają Ikeę. Często z wzajemnością, 12 lutego 2018 [dostęp 2018-06-28] (pol.).
- ↑ Scott Allen: Ingvar Kamprad – IKEA Founder and One of the World’s Richest Men (ang.). [dostęp 29 marca 2010].
- ↑ Wieder Kritik an Ikea wegen Kinderarbeit (niem.). Berliner Zeitung, 24 grudnia 1997 r. [dostęp 19 listopada 2009].
- ↑ a b Klaus Werner, Hans Weiss: Czarna lista firm. Intrygi światowych koncernów. Stargard Szczeciński: Hidari, 2009, s. 22. ISBN 978-83-61410-00-3.
- ↑ Ikea? „Rasizm, wyzysk i manipulacja”, Dziennik.pl, 16 października 2009 [dostęp 2009-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2009-10-19].
BibliografiaEdytuj
- Ingvar Kamprad: Testament Sprzedawcy Mebli. Mały Słownik IKEA. Inter IKEA Systems B. V., 2007. [dostęp 2019-07-30]. (pol.)
- Mirel Bikic, Olle Wemne: Controlling Organizational Culture. A Critical Case Study of a Retail Company’s Organizational Culture. Lund: Lund University, 2017. [dostęp 2019-08-22]. (ang.)
- Jay B. Barney. Organizational Culture: Can It Be a Source of Sustained Competitive Advantage?. „The Academy of Management Review”. 11 (3), s. 656–665, lipiec 1986. Nowy Jork: Academy of Management. DOI: 10.2307/258317 (ang.). [dostęp 2019-08-22].