IPCRI – Israel/Palestine Center for Research and Information
IPCRI – Izraelsko-Palestyńskie Centrum Badania i Informacji (hebrajski: איפקרי; arabski: ايبكري; angielski: Israel/Palestine Center for Research and Information) – wspólna izraelsko-palestyńska organizacja pozarządowa oraz think tank działająca na rzecz rozwiązania konfliktu pomiędzy Izraelem a Palestyną. Pod wspólnym kierownictwem izeaelsko-palestyńskim, IPCRI ułatwia również śledzenie negocjacji pomiędzy Izraelczykami a Palestyńczykami. Swoją siedzibę ma w Jerozolimie[1].
| Państwo | |
|---|---|
| Data założenia |
1988 |
| Dziedzina |
think thank |
| Adres | |
| Strona internetowa | |
Misja edytuj
Izraelsko-Palestyńskie Centrum Badania I Informacji jest wspólną instytucją Izraela i Palestyny zaangażowaną w stworzenie stabilnego i trwałego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego w myśl „dwa kraje dla dwojga ludzi”[2].
Historia edytuj
W 1988, kilka miesięcy po pierwszej intifadzie, Gershon Baskin opublikował ogłoszenie w trzech palestyńskich gazetach w którym zapraszał Palestyńczyków chcących rozwiązać problem pomiędzy dwoma krajami do kontaktu z nim. Otrzymał 23 zgłoszenia Palestyńczyków i stworzył podwaliny dla IPCRI jako organizacji thin thank szukającej rozwiązania opierającego się na suwerenności i bezpieczeństwa zarówno Palestyńczyków i Izraelczyków. W strukturze nowej organizacji było dwóch dyrektorów, jeden Izraelczyk, jeden Palestyńczyk, mających takie same uprawnienia. Raczkująca organizacja pracowała ponad rok do pomocy i partnerstwa ze strony polityków Izraela i Palestyny gwarantujących przetrwanie i efektywność działań. Palestyński współredaktor, Zakaira al. Qaq został wybrany zgodnie z deklarowaną polityką IPCRI dzielenia zarządzania pomiędzy Izraelczykami i Palestyńczykami[3].
Po tej fazie, IPCRI zaczęło pracować poprzez ustanawianiem grup roboczych ds. biznesu i ekonomii, wody oraz kwestii Jerozolimy. Wśród uczestników znaleźli się urzędniczy z obu krajów, ekonomiści, naukowcy, przedstawiciele NGO i dziennikarze. Raporty z tych spotkań odegrały ważną rolę w izraelsko-palestyńskach obradach i negocjacjach. W odpowiedzi na korzystną atmosferę wytworzoną przez podpisanie porozumienia z Oslo, IPCRI rozszerzyło swoją aktywność o edukacje, proponowanie utworzenia ram prawnych dotyczących inwestycji i innych problemów gospodarczych oraz zagrożeń środowiskowych.
W czasie drugiej intifady w 2000 roku IPCRI trudniej ale wciąż wykonywało swoją aktywność we wszystkich obszarach swojej działalności. IPCRI rozwinął szeroko zakrojone kontakty w społeczeństwie izraelskim i palestyńskim i nadal przyciąga finansowanie ze strony międzynarodowej[3].
Założyciel IPCRI Gershon Baskin był współdyrektorm od czasu założenia w 1988 do końca 2011. Współdyrektorami ze strony palestyńskiej byli Zakaria al Qaq, Khaled Duzdar, and Hanna Siniora. Obecnie IPCRI jest zarządzane przez Izraelczyka i Palestyńczyka Dan Goldenblatt i Palestinian Riman Barakat z biura w Jerozolimie.
Obszary działalności edytuj
Środowisko edytuj
Departament Środowiska i Wody IPCRI powstał w 1994 r. Jego celem jest promowanie skutecznej współpracy pomiędzy Izraelczykami i Palestyńczykami w zakresie ochrony środowiska w regionie. Z biegiem lat działalność zaczęła dotyczyć min. Konfliktów o wodę i wspieranie małych projektów sanitarnych, wprowadzanie energii słonecznej w regionie, badanie przetwarzanie odpadów niebezpiecznych, badanie zanieczyszczenia powietrza i długoterminowych zmian klimatu. Wcześniejsze inicjatywy obejmowały szkolenia Izraelczyków i Palestyńczyków w specjalistycznej dziedzinie mediacji środowiska. Program był w większości finansowany przez podmioty międzynarodowe. Darczyńcami byli m.in. Amerykańska Agencja ds. Rozwoju Międzynarodowego i Unia Europejska. Przez lata kilka w programie wzięło udział kilka tysięcy Izraelczyków i Palestyńczyków.
Glowa edytuj
IPCRI jest aktywnym partnerem w “Glowa Jordan River Project”. Jest to projekt badający przyszłość wody dorzecza rzeki Jordan finansowany przez niemieckie Ministerstwo Edukacji i Badań Naukowych. Realizacja projektu rozpoczęła się w 1995 r. i uczestniczyły w nim zespoły badawcze z Izraela, Jordanii, Autonomii Palestyńskiej i Niemiec. IPCRI dołączyło w 2006 roku. Jej zadaniem było promowanie współpracy między partnerami i pomaganie w przygotowywaniu alternatywnych scenariuszy na skutki zmian klimatycznych w różnych warunkach politycznych i gospodarczych[4].
Konferencje wodne edytuj
W 2004 IPRCI zorganizowało konferencje na temat problemów z wodą na Bliskim Wschodzie, udział w niej wzięło ponad 200 Palestyńczyków, Izraelczyków, Jordańczyków, Turków i różnych ekspertów i oficjeli. Odbyła się ona w Antalyi, w Turcji. Jej wyniki stały się podstawą dla osób pracujących w kwestii wody w regionie. IPCRI podjął zapewnianie urządzeń sanitarnych dla palestyńskich wsi na Zachodnim Brzegu, przy wsparciu rządu japońskiego w 2009 roku.
Działalność think thank i negocjacje edytuj
Myślenie strategiczne i analityka zespołu (STAT) edytuj
Każdego miesiąca zespoły palestyńskich i izraelskich środowisk akademickich, liderów politycznych i ekonomicznych spotykają się i dyskutują na temat trwałego rozwiązania problemu Izraelsko-Palestyńskiego. Następnie IPCRI publikuje dokumenty z wynikami obrad. Ostatnio eksperci zaangażowali się w tematach takich jak normalizacja, status quo w procesie pokojowym i przestrzeganie praw w Izraelu i Palestynie[5]. Spotkania są wspierane przez niemiecką fundację Konrada Adenauera.
Uwolnienie Galida Szalita edytuj
25 czerwca 2006 roku Gilad Szalit, izraelski żołnierz został porwany przez Hamas. Gershon Baskin spotkał się z profesorem Islamskiego Uniwersytetu Gazy na konferencji w Kairze. Dzięki nim udało się nawiązać kontakt z działaczami Hamasu a następnie z Ghazi Hamadem. Baskin zaproponował pomóc wynegocjować ofertę o uwolnienie Gilada Szalita, ale została ona odrzucona. Gdy David Meiden został nowym przedstawicielem w negocjacjach do uwolnienia Galida Szalita w rządzie Netanjahu w kwietniu 2011 roku, Baskin ponowił ofertę. Meidan zgodził się. Baskin ustalił linie komunikacyjną które można było negocjować z Ahmedem Jabari, przywódcą operacyjno-militarnego skrzydła Hamasu będącego wysoko na liście terrorystów poszukiwanych przez Izrael[6].
Budowanie Pokoju edytuj
Program edukacji pokoju edytuj
Od 1994 do 2005, IPRCI ustanowił program “Peace Education” uczy się go 10-klasistów w szkołach izraelskich, palestyńskich i jordańskich. Oryginalny program Euducation Peace był realizowany w 32 szkołach z udziałem 3000 uczniów i 280 nauczycieli[7], z czasem liczba szkół wzrosła do 70[8]. Program został opracowany wspólnie przez Izraelczyków i Palestyńczyków. Koordynatorzy projektu współpracowali z izraelskim Ministerstwem Edukacji próbując rozwinąć program. W 2005 roku IPCRI było zmuszone zamknąć program ze względu na ograniczenia budżetowe, mimo że program odniósł wielki sukces[9].
Kobiety Izraela i Palestyny dla zmian edytuj
Projekt ten działał od maja do grudnia 2011 r, jego celem było zaangażowanie i umożliwienie izraelskie i palestyńskie kobiety w dialog pomiędzy sobą. Uczestniczyły w nim mieszane grupy z całego Izraela i Zachodniego brzegu. Na początku projekt miał na celu zwiększenie pewności siebie u kobiet oraz zdolności organizacyjnych. Następnie szukając wspólnych płaszczyzn pomiędzy sobą dyskutowali na temat ciąży i macierzyństwa. Drugim etapem projektu było skierowanie konfliktu izraelsko-palestyńskiego bardziej bezpośrednio, wymagając od kobiet tworzenia własnych projektów na rzecz budowania i współpracy. Projekty te obejmowały hebrajsko-arabski warsztat językowy, zaangażowanie młodzieży, festiwal kulturalne i wiele innych.
Wizyty Izraelsko Palestyńskie edytuj
IPCRI prowadzi wycieczki dla Izraelczyków i Palestyńczyków w różnych miastach na terenie Izraela i Palestyny. Ułatwia również uzyskanie pozwolenia na podróż dla uczestników, jeżeli uzyskanie go jest w znacznym stopniu ograniczone. Wycieczki koncentrują się na miastach Jerycho i Betlejem w celu przełamania barier fizycznych i psychicznych, usunięcia podejrzeń i strachu przed drugim, i budowanie zaufania i poparcia dla procesu pokojowego i politycznego.
Partnerstwo dla zmian edytuj
IPCRI organizuje 300 żydowskich i arabskich nastolatków z Lod, Ramli i Tel Awiwu. Pracują oni razem, aby poprawić swoje miasta poprzez proces refleksji nad ich odrębnymi tożsamościami i sytuacji jaka panuje w ich miejscach zamieszkania. Uczą się zrozumieć doświadczenia i przeżycia drugiej strony, a następnie rozwijać praktyczne projekty wspólnotowe. Projekt ma na celu wzmocnienia poczucia „wspólnego obywatelstwa, sprawiedliwości i równości”. Jest on wspierany przez Amerykańską Agencję ds. Rozwoju Międzynarodowego[10][11].
Przypisy edytuj
- ↑ Oficjalna strona IPRCI. [dostęp 2012-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)].
- ↑ Oficjalna strona IPCRI. [dostęp 2012-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-09)].
- ↑ a b Zakaria al Qaq, Gershon Baskin, The History of IPCRI and Applied Lessons to Be Learned from a Joint Share Holder Institute, 2000.
- ↑ Strona projektu „Glowa Jordan River”. [dostęp 2013-07-16].
- ↑ Northern California Jewish Bulletin. [dostęp 2012-08-31].
- ↑ Artykuł w New York Times. [dostęp 2013-07-16].
- ↑ Middle East News Online. [dostęp 2012-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
- ↑ Artykuł w Haaretez. [dostęp 2013-07-16].
- ↑ Artykuł w Haartez. [dostęp 2013-07-16].
- ↑ Blog projektu. [dostęp 2013-07-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-28)].
- ↑ Informacja o wydarzeniach na oficjalne stronie projektu. [dostęp 2012-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-16)].