IRB Women’s Sevens World Series (2012/2013)

IRB Women’s Sevens World Series (2012/2013) – inauguracyjna edycja IRB Women’s Sevens World Series, organizowanej przez IRB corocznej serii turniejów dla żeńskich reprezentacji narodowych w rugby 7.

IRB Women’s Sevens World Series 2012/2013
2013/2014
Szczegóły turnieju
Termin

30 listopada 2012–18 maja 2013

Liczba drużyn

12 (z 6 konfederacji)

Stadiony

4 (w 4 miastach)

I miejsce

 Nowa Zelandia

II miejsce

 Anglia

III miejsce

 Kanada

Statystyki turnieju
Najlepszy zawodnik

Nowa Zelandia Portia Woodman (105)[1]

Najwięcej przyłożeń

Nowa Zelandia Portia Woodman (21)[2]

Strona internetowa

W październiku 2012 roku IRB ogłosiła, że sezon będzie się składać z czterech turniejów – w Dubaju, Houston, Kantonie i Amsterdamie – rozegranych w okresie od listopada 2012 do maja 2013 roku. Tylko pierwszy z nich odbył się łącznie z turniejem męskim, pozostałe zaś stanowiły odrębne zawody. Liczbę drużyn w każdym z turniejów ustalono na dwanaście, z czego sześć uczestniczyło we wszystkich zawodach sezonu, pozostałe natomiast wyłaniono w drodze eliminacji bądź rankingów z sześciu regionów podległych IRB[3]. Panel sędziowski cyklu składał się jedynie z kobiet[4][5].

Zwyciężając w trzech z czterech zawodów, w inauguracyjnym cyklu triumfowały Nowozelandki, a ich przedstawicielka Portia Woodman została najlepszą pod względem zdobytych punktów (105) i przyłożeń (21)[6][7].

Kalendarz edytuj

Turniej Kraj Miasto Stadion Data
Dubai Women’s Sevens 2012   Zjednoczone Emiraty Arabskie Dubaj The Sevens 30 listopada–1 grudnia 2012
USA Women’s Sevens 2013   Stany Zjednoczone Houston BBVA Compass Stadium 1–2 lutego 2013
China Women’s Sevens 2013   Chiny Kanton Guangzhou University Town Stadium 30–31 marca 2013
Amsterdam Women’s Sevens 2013   Holandia Amsterdam Nationaal Rugby Centrum Amsterdam 17–18 maja 2013

System rozgrywek edytuj

Podobnie jak w przypadku męskich rozgrywek zwycięzcą cyklu zostanie zespół, który podczas całego sezonu zdobędzie najwięcej punktów przyznawanych za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym turnieju. Każde z zawodów gromadzą dwanaście reprezentacji, z których sześć (Anglia, Australia, Kanada, Holandia, Nowa Zelandia i USA) jest stałymi uczestnikami cyklu (core teams), pozostałe natomiast są wyłaniane w drodze regionalnych eliminacji bądź rankingów[3]. Zostały one ogłoszone w październiku[8] i grudniu 2012 roku[9].

core teams Dubaj USA Chiny Amsterdam
  Anglia   Brazylia   Argentyna   Brazylia   Brazylia
  Australia   Chiny   Brazylia   Chiny   Chiny
  Holandia   Francja   Japonia   Fidżi   Francja
  Kanada   Hiszpania   Południowa Afryka   Irlandia   Hiszpania
  Nowa Zelandia   Południowa Afryka   Rosja   Japonia   Południowa Afryka
  Stany Zjednoczone   Rosja   Trynidad i Tobago   Tunezja   Rosja

Przystępujące do turnieju reprezentacje mogą liczyć maksymalnie dwanaście zawodniczek. W fazie grupowej spotkania toczone są bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługuje odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. Po jej zakończeniu ustalany jest ranking – pierwsze osiem zespołów awansuje do ćwierćfinałów, pozostała czwórka walczy zaś o Bowl. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty są ustalane kolejno na podstawie[10]:

  1. wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
  2. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  3. lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
  4. większej liczby zdobytych punktów;
  5. większej liczby zdobytych przyłożeń;
  6. rzutu monetą.

W przypadku remisu w fazie pucharowej, organizowana jest dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci. Jedynie mecze finałowy składa się z dwóch dziesięciominutowych części, w pozostałych zaś spotkaniach połowa meczu obejmuje siedem minut[10].

Za zajęcie poszczególnych miejsc w każdym z turniejów przyznawane są punkty liczone do klasyfikacji generalnej[10]:

Miejsce Punktacja
1 20
2 18
3 16
4 14
5 12
6 10
7 8
8 6
9 4
10 3
11 2
12 1

W przypadku tej samej ilości punktów w klasyfikacji generalnej lokaty zainteresowanych drużyn są ustalane kolejno na podstawie[10]:

  1. lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
  2. większej ilości zdobytych przyłożeń;
  3. drużyny są klasyfikowane ex aequo.

Turnieje edytuj

Główny artykuł: Dubai Women’s Sevens 2012.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Południowa Afryka
3   Hiszpania
4   Australia
5   Rosja
6   Kanada
7   Anglia
8   Holandia
9   Stany Zjednoczone
10   Francja
11   Chiny
12   Brazylia
  Półfinały Finał
             
1 grudnia 2012
   Australia 14  
   Nowa Zelandia 28  
 
1 grudnia 2012
       Nowa Zelandia 41
     Południowa Afryka 0
 
 
Mecz o 3. miejsce
1 grudnia 2012 1 grudnia 2012
   Południowa Afryka 19    Australia  5
   Hiszpania 17      Hiszpania  17
Główny artykuł: USA Women’s Sevens 2013.
Miejsce Reprezentacja
1   Anglia
2   Stany Zjednoczone
3   Australia
4   Nowa Zelandia
5   Rosja
6   Holandia
7   Kanada
8   Południowa Afryka
9   Brazylia
10   Japonia
11   Argentyna
12   Trynidad i Tobago
  Półfinały Finał
             
2 lutego 2013
   Anglia 19  
   Nowa Zelandia 12  
 
2 lutego 2013
       Anglia 29
     Stany Zjednoczone 12
 
 
Mecz o 3. miejsce
2 lutego 2013 2 lutego 2013
   Stany Zjednoczone 17    Nowa Zelandia  12
   Australia 5      Australia  17
Główny artykuł: China Women’s Sevens 2013.
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Anglia
3   Kanada
4   Stany Zjednoczone
5   Irlandia
6   Holandia
7   Australia
8   Brazylia
9   Japonia
10   Chiny
11   Fidżi
12   Tunezja
  Półfinały Finał
             
31 marca 2013
   Nowa Zelandia 24  
   Stany Zjednoczone 12  
 
31 marca 2013
       Nowa Zelandia 19
     Anglia 5
 
 
Mecz o 3. miejsce
31 marca 2013 31 marca 2013
   Anglia 19    Stany Zjednoczone  5
   Kanada 0      Kanada  17
Miejsce Reprezentacja
1   Nowa Zelandia
2   Kanada
3   Rosja
4   Anglia
5   Stany Zjednoczone
6   Hiszpania
7   Australia
8   Francja
9   Holandia
10   Południowa Afryka
11   Chiny
12   Brazylia
  Półfinały Finał
             
18 maja 2013
   Nowa Zelandia 24  
   Rosja 10  
 
18 maja 2013
       Nowa Zelandia 33
     Kanada 24
 
 
Mecz o 3. miejsce
18 maja 2013 18 maja 2013
   Anglia 7    Rosja  26
   Kanada 12      Anglia  5

Klasyfikacja generalna[11] edytuj

Miejsce Reprezentacja Punkty
DUB USA CHN AMS Ogółem
1   Nowa Zelandia 20 14 20 20 74
2   Anglia 8 20 18 14 60
3   Kanada 10 8 16 18 52
4   Stany Zjednoczone 4 18 14 12 48
5   Australia 14 16 8 8 46
6   Rosja 12 12 16 40
7   Holandia 6 10 10 4 30
8   Południowa Afryka 18 6 3 27
9   Hiszpania 16 10 26
10   Brazylia 1 4 6 1 12
=   Irlandia 12 12
12   Francja 3 6 9
13   Chiny 2 3 2 7
=   Japonia 3 4 7
15   Argentyna 2 2
=   Fidżi 2 2
17   Trynidad i Tobago 1 1
=   Tunezja 1 1

Przypisy edytuj

  1. Season Player Points. wsws.irb.com. [dostęp 2013-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  2. Season Player Tries. wsws.irb.com. [dostęp 2013-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  3. a b IRB announces Women’s Sevens World Series. irb.com. [dostęp 2012-11-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)]. (ang.).
  4. Match officials. wsws.irb.com @ web.archive.org. [dostęp 2013-08-23]. (ang.).
  5. NZ win Amsterdam and Series titles. scrumqueens.com. [dostęp 2019-09-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-06)]. (ang.).
  6. NZ win Amsterdam Sevens and WSWS. irb.com. [dostęp 2013-05-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-10)]. (ang.).
  7. BEST PERFORMERS. irb.com. [dostęp 2013-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-29)]. (ang.).
  8. Women’s teams announced for Dubai Sevens. irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-29)]. (ang.).
  9. Invited teams announced for Women’s Series. wsws.irb.com. [dostęp 2012-12-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-19)]. (ang.).
  10. a b c d Rules. wsws.irb.com. [dostęp 2012-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-10)]. (ang.).
  11. IRB Women’s Sevens World Series Standings. wsws.irb.com. [dostęp 2014-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-24)]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj