IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie
IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej – publiczne liceum ogólnokształcące w Warszawie założone w 1874. Jest najstarszym warszawskim liceum.
| liceum | |
 Budynek szkoły od strony ul. Hożej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
ul. Hoża 88 |
| Data założenia |
1874 |
| Patron | |
| Dyrektor |
Joanna Kiełbasa |
| Wicedyrektorzy |
Anna Drosio |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′30,0″N 21°00′17,3″E/52,225000 21,004806
| |
| Strona internetowa | |
Historia szkoły[1] edytuj
Początki szkoły sięgają 1874, kiedy to powstała prywatna pensja dla dziewcząt Izabeli Smolikowskiej. W 1896 pensja przeszła na własność Pauliny Hewelke, która prowadziła ją aż do upaństwowienia. Na przełomie XIX i XX wieku, pensja Pauliny Hewelke była jedną z pierwszych, w których lekcje prowadzono po polsku. Wśród ówczesnych nauczycieli byli między innymi polonista Adam Kryński, współautor wielkiego Słownika Języka Polskiego, czy geograf Wacław Nałkowski.
W tamtych latach w gimnazjum nauki pobierała autorka Nocy i dni Maria Dąbrowska[2]. Istnieje bardzo prawdopodobne przypuszczenie, iż pensja p. Hewelke służyła Bolesławowi Prusowi za pierwowzór pensji pani Latter z Emancypantek. Pensja mieściła się wtedy na rogu ulic Marszałkowskiej i Sienkiewicza, a Prus pracował naprzeciwko, w gmachu Gebethnera i Wolffa.
Po upaństwowieniu w 1919 szkoła otrzymała imię, które nosi do dziś. Dyrekcję objęła p. Helena Goska i prowadziła gimnazjum do 1933, kiedy to dyrektorką została dr Władysława Hoszowska, kierująca szkołą do 1944.
W latach międzywojennych w Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej nie tylko uczono sztuki zdobywania wiedzy, ale dbano także o wyrobienie postaw moralnych i obywatelskich uczennic, rozbudzenie i ugruntowanie ich osobistych zainteresowań i talentów. Z grona uczennic Liceum Hoffmanowej wyszły znane artystki – między innymi znakomita skrzypaczka Eugenia Umińska, a także aktorki: Barbara Drapińska i Irena Kwiatkowska[1].
Przez cały okres okupacji hitlerowskiej szkoła nie przerwała pracy. W 1939 naukę podjęto z jednomiesięcznym opóźnieniem, 5 października 1939 w lokalu przy ul. Mazowieckiej, a półtora miesiąca potem powrócono do własnego budynku. Po zamknięciu przez Niemców polskich szkół średnich, grono pedagogiczne pod kierownictwem dr Hoszowskiej natychmiast przystąpiło do organizowania tajnych kompletów. Zaczęły one działalność 1 grudnia 1939 i nie przerwały jej aż do wybuchu powstania warszawskiego. Szkoła funkcjonowała pod różnymi oficjalnymi szyldami, które miały odwrócić uwagę Niemców od jej właściwej działalności: Ognisko Świetlicowe przy Wydziale Zarządu Miejskiego, Szkoła Gospodarstwa Domowego, Szkoła Modniarsko-Czapnicza, Szkoła Farbiarsko-Gorseciarska.
W szkole, pomimo zagrożenia ze strony okupanta, przerabiano program licealny, odbywały się tajne egzaminy dojrzałości, wydawano matury. W mieszkaniu dyrektorki, dr Hoszowskiej, miał siedzibę tajny Departament Oświaty, kierowany przez późniejszego – już po wyzwoleniu – wiceministra oświaty, znanego matematyka, prof. Wacława Schayera. Wiele uczennic brało czynny udział w walce podziemnej. Szczególnie wyróżniały się harcerki z działającej jeszcze od 1914 Pomarańczowej Drużyny. Powstanie przerwało działalność szkoły.
Po odzyskaniu niepodległości, na polecenie władz szkolnych, Liceum Hoffmanowej na nowo zorganizowała jedna z jego nauczycielek, dr fizyki Agnieszka Podjed, która kierowała szkołą do 1960. Wobec zniszczenia w czasie walk dawnego budynku przy ul. Marszałkowskiej, gimnazjum umieszczono w gmachu przy ul. Polnej 46a. Stąd w 1961 zostało przeniesione do nowej siedziby przy ul. Emilii Plater 29, wzniesionej na terenie dawnego Ogrodu Pomologicznego[3]. Modernistyczny zespół budynków został zaprojektowany przez Jerzego Baumillera i Jana Zdanowicza[4].
Od września 2013 roku, IX Liceum Ogólnokształcące wraz z Gimnazjum nr 43 stanowi Zespół Szkół nr 125, z siedzibą przy ulicy Hożej 88[5]. Wejście do liceum znajduje się od ulicy Wspólnej.
Dyrektorzy szkoły[1] edytuj
- Izabela Smolikowska (1874–1896)
- Paulina Hewelke (1896–1919)
- Helena Goska (1919–1933)
- Władysława Hoszowska (1933–1944)
- Agnieszka Podjed (1945–1960)
- Zbigniew Marciniak (1960–1962)
- Stefan Krzysztoszek (1962–1967)
- Wacław Wawrzyniak (1967–1997)
- Zofia Daruk (1997–2007)
- Zofia Pietrzak (2007–2014)
- Ryszard Raczyński (2014–2017)
- Joanna Kiełbasa (od 2017)
Absolwenci edytuj
Absolwentami liceum są m.in.: Irena Kwiatkowska, Piotr Kraśko, Krystyna Kubicka, Olaf Lubaszenko, Krzysztof Stanowski[6], Katarzyna Chałasińska-Macukow, Dorota Sumińska, Małgorzata Kidawa-Błońska, Maria Dąbrowska, Eugenia Umińska, Barbara Drapińska, Ewa Podleś, Krystyna Wańkowicz i Tomasz Jakubiak[potrzebny przypis].
Ranking „Perspektyw” (Warszawa) edytuj
Miejsce w rankingu Licea warszawskie miesięcznika „Perspektywy”[7]:
- 2023 – 2.
- 2022 – 5.
- 2021 – 6.
- 2020 – 3.
- 2019 – 6.
- 2018 – 8.
- 2017 – 9.
- 2016 – 8.
- 2015 – 9.
- 2014 – 10.
- 2013 – 9.
- 2012 – 9.
- 2011 – 8.
- 2010 – 8.
- 2009 – 8.
- 2008 – 9.
- 2007 – 12.
- 2006 – 9.
- 2005 – 12.
- 2004 – 13.
- 2003 – 19.
- 2002 – 12.
- 2001 – 18.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Historia szkoły. hoffmanowa.pl. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ Maria Dąbrowska. culture.pl. [dostęp 2023-07-13].
- ↑ Barbara Orlańska, Andrzej Dobrucki, Wacław Orzeszkowski, Jan Kazimierz Zieliński: Warszawskie osiedla ZOR. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 133.
- ↑ Michał Wojtczuk. Zabytek zamiast wieżowców. „Gazeta Stołeczna”, s. 3, 17 lipca 2018.
- ↑ Organizacja szkoły. www.hoffmanowa.pl. [dostęp 2014-05-29]. (pol.).
- ↑ MÓJ PIERWSZY RAZ #39 - KRZYSZTOF STANOWSKI. [dostęp 2021-04-18].
- ↑ licea.perspektywy.pl. perspektywy.pl. [dostęp 2023-07-13].