Wikipedia

I liga polska w piłce nożnej (1949)

najwyższy poziom piłkarskich rozgrywek ligowych w Polsce w sezonie 1949

I liga w piłce nożnej 1949 – 15. edycja najwyższych w hierarchii rozgrywek ligowych polskiej klubowej piłki nożnej.

I Liga 1949
1948 1950
Logotyp
Szczegóły
Państwo

 Polska

Organizator

PZPN

Poziom ligowy

Pierwszy

Edycja

15

Liczba zespołów

12

Zwycięzca

Gwardia Kraków (3. tytuł)

Król strzelców

Teodor Anioła (21)

Tabela przedstawia ówczesne nazewnictwo zespołów zgodnie z przyjętą nomenklaturą klubów (wtedy kół sportowych) w ramach zrzeszeń sportowych. W większości przypadków nazwy te obowiązywały w latach 1949 - 56.

Tytułu broniła Cracovia. Mistrzostwo zdobyła Wisła Kraków (ówczesna Gwardia).

Absolutnymi beniaminkami ligi były Lechia Gdańsk (od 1950 Budowlani) i Szombierki Bytom (od 1949? Górnik).

Poziomy rozgrywkowe w sezonie 1949
Rozgrywki P Nazwa
Centralne I I liga
II II liga
Okręgowe
(20 okręgów)		 III A klasa
IV B klasa
V C klasa

Tabela

edytuj
M Nazwa klubu Mecze Punkty Bramki Zw.-Rem.-Por.
1 Gwardia Kraków (m)   22 30 50:21 13-4-5
2 Ogniwo-Cracovia Kraków 22 29 44:29 10-9-3
3 Kolejarz Poznań 22 27 60:37 10-7-5
4 Kolejarz Warszawa 22 27 43:29 11-5-6
5 Budowlani Chorzów 22 23 40:44 9-5-8
6 ŁKS-Włókniarz Łódź 22 22 49:48 8-6-8
7 Związkowiec Poznań 22 21 36:35 7-7-8
8 Unia Chorzów 22 19 42:48 7-5-10
9 Legia Warszawa 22 19 37:43 7-5-10
10 Górnik Bytom 22 19 34:54 7-5-10
11 Polonia Bytom 22 17 37:43 6-5-11
12 Lechia Gdańsk 22 11 26:67 4-3-15

Legenda:


Mistrz Polski
Spadek do II ligi
(m) obrońca tytułu
(b) beniaminek
Zmiany nazw
  1. Wisła Kraków zmieniła nazwę na Gwardia-Wisła (od lutego) i na Gwardia (od 26 września 1949).
  2. Cracovia zmieniła nazwę na Ogniwo-Cracovia (od kwietnia 1949) i na Ogniwo (po sezonie).
  3. ZZK Poznań zmienił nazwę na ZZK Kolejarz i Kolejarz (od 1 maja 1949).
  4. Polonia Warszawa zmieniła nazwę na Kolejarz (od września 1949).
  5. AKS Chorzów zmienił nazwę na Budowlani (od 26 lutego 1949).
  6. ŁKS w wyniku fuzji z Dziewiarskim KS i S.S. Włókniarz Łódź zmienił nazwę na ŁKS-Włókniarz.
  7. Warta Poznań zmieniła nazwę na Związkowiec (w lipcu 1949).
  8. Ruch Chorzów zmienił nazwę na Unia (od kwietnia 1949).
  9. Legia zmieniła nazwę na CWKS Warszawa (po sezonie).

Najlepsi Strzelcy

edytuj
Gole Strzelcy Drużyny
21   Teodor Anioła Kolejarz Poznań
18   Marian Łącz ŁKS-Włókniarz Łódź
17   Gerard Cieślik Unia Chorzów
16   Józef Kohut Gwardia Kraków
13   Jerzy Krasówka Górnik Bytom
12   Stanisław Różankowski Ogniwo-Cracovia Kraków
  Edmund Białas Kolejarz Poznań
11   Mieczysław Gracz Gwardia Kraków
  Zygmunt Ochmański Kolejarz Warszawa
  Stanisław Baran ŁKS-Włókniarz Łódź
10   Longin Janeczek ŁKS-Włókniarz Łódź
  Jan Wiśniewski Polonia Bytom

Wg[1]

Skład triumfatorów

edytuj

KS Gwardia-Wisła Kraków: Cisowski, Dudek, Flanek, Giergiel, Jaśkowski, Jurowicz, Kohut, Legutko, Rupa, Wapiennik I, Wapiennik II[2].

Klasyfikacja medalowa po mistrzostwach

edytuj

Tabela obejmuje wyłącznie zespoły mistrzowskie.

Klub      
1. Cracovia 5 2 1
2. Ruch Chorzów 5 0 2
3. Pogoń Lwów 4 3 0
4. Wisła Kraków 3 6 5
5. Warta Poznań 2 5 7
6. Polonia Warszawa 1 2 1
7. Garbarnia Kraków 1 1 0

Przypisy

edytuj
  1. ↑ https://www.rsssf.org/tablesp/pol49.html
  2. ↑ Przedstawiamy mistrza I ligi „Gwardię Wisłę”. „Nowiny Rzeszowskie”, s. 6, nr 52 z 5 listopada 1949. 

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=I_liga_polska_w_piłce_nożnej_(1949)&oldid=75743251”