Iga Świątek
Iga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie) – polska tenisistka, zwyciężczyni dziewięciu turniejów WTA w grze pojedynczej, w tym dwóch turniejów wielkoszlemowych: French Open 2020 i 2022, od kwietnia 2022 liderka rankingu singlowego WTA.
![]() Iga Świątek podczas French Open 2019 | ||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Iga Natalia Świątek | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Państwo | ||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
31 maja 2001 | |||||||||
Wzrost |
176 cm | |||||||||
Gra |
praworęczna, oburęczny bekhend | |||||||||
Trener | ||||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje |
9 WTA, 7 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
1 (4 kwietnia 2022) | |||||||||
Australian Open |
SF (2022) | |||||||||
Roland Garros |
W (2020, 2022) | |||||||||
Wimbledon |
4R (2021) | |||||||||
US Open |
4R (2021) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje |
0 WTA, 0 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
29 (14 lutego 2022) | |||||||||
Roland Garros |
F (2021) | |||||||||
US Open |
2R (2019) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
![]() | ||||||||||
Strona internetowa |
Triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Catherine McNally. Była finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze ze Słowenką Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. 4 kwietnia 2022 jako pierwsza Polka została liderką listy WTA.
Dzieciństwo i lata młodzieńczeEdytuj
Jest córką Tomasza Świątka, byłego wioślarza, zawodnika Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu[1][2] oraz Doroty, ortodontki. Ma starszą o trzy lata siostrę Agatę, studentkę Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Jest absolwentką niepublicznego Autorskiego Liceum Ogólnokształcącego nr 42 w Warszawie[3]. Mieszka w Raszynie.
Kariera tenisowaEdytuj
Kariera juniorskaEdytuj
Początkowo trenowała w klubie Mera Warszawa[4], a potem w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[5].
Występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16.
W 2015 w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[6]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[7].
W 2017 razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).
W czerwcu 2018 triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Catherine McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Satō 6:2, 7:5.
W lipcu 2018 zwyciężyła w Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2 (wcześniej, w ćwierćfinale pokonała Emmę Raducanu)[8][9]. W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, które wygrały 10–4 i sięgnęły po złote medale[10].
Kariera zawodowaEdytuj
W 2016, w wieku 15 lat, przeszła na zawodowstwo i wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).
W 2017 wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.
Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80000 USD w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60000 USD. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.
2019Edytuj
Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.
Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.
W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.
W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.
Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.
Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6.
W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).
21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[11], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[12].
2020Edytuj
Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.
W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.
Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.
W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3 następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.
We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[13][14]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.
10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[15].
W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[16] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[17].
2021Edytuj
9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[18].
Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé 4:6, 1:6.
Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.
Następnie wzięła udział w turnieju w Dubaju jako rozstawiona z numerem 8. Zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbiñe Muguruzie 0:6, 4:6. Udział w singlowej rywalizacji podczas turnieju rangi WTA 1000 w Miami polska tenisistka, rozstawiona z numerem 15., zakończyła na trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:4, 6:2 z Barborą Krejčíkovą i porażce 4:6, 6:2, 2:6 z Aną Konjuh[19].
W turnieju w Madrycie Świątek dotarła do trzeciej rundy, wcześniej wygrywając z Alison Riske i Laurą Siegemund. W meczu o ćwierćfinał przegrała z liderką rankingu Ashleigh Barty 5:7, 4:6. Kolejnym startem były rozgrywki w Rzymie, w których została rozstawiona z numerem 15. W pierwszej rundzie pokonała Alison Riske po kreczu rywalki przy stanie 5:4, w drugiej pokonała Madison Keys 7:5, 6:1, a w trzeciej rundzie wygrała z Barborą Krejčíkovą 3:6, 7:6(5), 7:5. W ćwierćfinale zwyciężyła z rozstawioną z numerem szóstym Eliną Switoliną 6:2, 7:5, a w półfinale pokonała Coco Gauff 7:6(3), 6:3. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:0, 6:0 nad byłą liderką rankingu Karolíną Plíškovą, tym samym sięgając po trzeci w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour i pierwszy tytuł rangi WTA 1000.
Po turnieju w Rzymie przystąpiła do udziału we French Open 2021 w grze pojedynczej oraz podwójnej. W singlu rozstawiona z numerem 8. bez straty seta przeszła przez pierwsze rundy turnieju, po drodze pokonując Kaję Juvan 6:0, 7:5, Rebeccę Peterson 6:1, 6:1, Anett Kontaveit 7:6(4), 6:0 oraz Martę Kostiuk 6:3, 6:4. W ćwierćfinale uległa rozstawionej z numerem 17. Marii Sakari 4:6, 4:6. W grze podwójnej w parze z Bethanie Mattek-Sands została rozstawiona z numerem 14. i dotarła do finału imprezy. Polka i Amerykanka pokonały Aubane Droguet i Sélénę Janicijevic 6:0, 6:1, następnie Annę-Lenę Friedsam i Wang Yafan 7:5, 6:3, w trzeciej rundzie najwyżej rozstawione Hsieh Su-wei i Elise Mertens 5:7, 6:4, 7:5, w ćwierćfinale parę rozstawioną z numerem 11. – Dariję Jurak i Andreję Klepač 6:3, 6:2 oraz w półfinale Irinę-Camelię Begu i Nadię Podoroską 6:3, 6:4. W finale uległy parze oznaczonej numerem drugim, Barborze Krejčíkovej i Kateřinie Siniakovej 4:6, 2:6.
Okres gry na kortach trawiastych zainaugurowała udziałem w turnieju w Eastbourne. W pierwszej rundzie pokonała Heather Watson 6:3, 6:7(4), 7:5, w drugim meczu zaś uległa Darji Kasatkinie 6:4, 0:6, 1:6. Podczas Wimbledonu pokonała bez straty seta Hsieh Su-wei, Wierę Zwonariową i Irinę-Camelię Begu, a w czwartej rundzie przegrała z Uns Dżabir 7:5, 1:6, 1:6. Osiągnięty rezultat pozwolił Polce awansować w rankingu WTA na ósmą pozycję, najwyższą w dotychczasowej karierze[20].
Po Wimbledonie zagrała w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020. W pierwszej rundzie pokonała Monę Barthel 6:2 6:2. W kolejnej rundzie Polka uległa Pauli Badosie 3:6, 6:7(4). W duecie z Łukaszem Kubotem wystąpiła w turnieju miksta. Przeciwnikami Biało-Czerwonych był francuski miks Fiona Ferro i Pierre-Hugues Herbert. Polska para wygrała mecz 6:3, 7:6(3). W pojedynku ćwierćfinałowym Kubot i Świątek przegrali z reprezentantami Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego – Jelena Wiesnina i Asłan Karacew 4:6, 4:6
W kolejnym turnieju na twardej nawierzchni w Cincinnati była rozstawiona z numerem 6 co dało jej wolny los w pierwszej rundzie. W drugiej uległa jednak Uns Dżabir w stosunku 3:6, 3:6. Następnie przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7 do US Open 2021. Doszła do czwartej rundy, gdzie 7:6(12), 6:3 pokonała ją Belinda Bencic. Po drodze pokonała Jamie Loeb 6:3, 6:4, Fionę Ferro 3:6, 7:6(3), 6:0 oraz Anett Kontaveit 6:3, 4:6, 6:3.
Następnie po raz pierwszy wystartowała jako najwyżej rozstawiona w turnieju rangi WTA 500 w czeskiej Ostrawie. W pierwszej rundzie skorzystała z wolnego losu, a w kolejnych dwóch pokonała tenisistki z Kazachstanu Julię Putincewą 6:4, 6:4 oraz Jelenę Rybakinę(7) 7:6(5), 6:2. W półfinale uległa jednak rozstawionej z czwórką Marii Sakari 4:6, 5:7. Zdobyte w stolicy kraju morawsko-śląskiego punkty pozwoliły jej awansować na najwyższe w karierze, czwarte miejsce w rankingu WTA.
Tak wysokie miejsce w rankingu pozwoliło jej na rozstawienie z nr 2 i wolny los w pierwszej rundzie turnieju w Indian Wells. W rudzie drugiej pokonała Chorwatkę Petrę Martić 6:1, 6:2, a w trzeciej Wieronikę Kudiermietową z Rosji 6:1, 6:0, jednak w 1/8 finału niespodziewanie uległa zwyciężczyni French Open 2017 Łotyszce Jeļenie Ostapenko 4:6, 3:6.
Zdobyte w 2021 punkty rankingowe pozwoliły jej, jako drugiej Polce w historii, wystąpić w WTA Finals, które odbyły się w meksykańskiej Guadalajarze. W czteroosobowej grupie poniosła dwie porażki z Marią Sakari 2:6, 4:6, Białorusinką Aryną Sabalenką 6:2, 2:6, 5:7 i odniosła jedno zwycięstwo z Hiszpanką Paulą Badosą 7:5, 6:4. Rok 2021 zakończyła na 9 miejscu w rankingu.
4 grudnia 2021 Iga Świątek zakończyła współpracę z trenerem Piotrem Sierzputowskim, który trenował tenisistkę przez okres ponad pięciu lat[21]. Nowym trenerem został Tomasz Wiktorowski, który trenował wcześniej m.in. Agnieszkę Radwańską[22].
2022Edytuj
Sezon rozpoczęła od startu w turnieju w Adelajdzie, gdzie broniła tytułu. Po zwycięstwach w trzech pierwszych rundach nad Darią Saville 6:3, 6:3, Lejlą Fernandez 6:1, 6:2 i Wiktoryją Azaranką 6:3, 2:6, 6:1, w półfinale musiała uznać wyższość liderki rankingu Australijki Ashleigh Barty 2:6, 4:6[23].
Do pierwszego wielkoszlemowego turnieju sezonu Australian Open przystąpiła rozstawiona z numerem 7. W pierwszej rundzie pokonała kwalifikantkę Harriet Dart 6:3, 6:0, w drugiej Szwedkę Rebeccę Peterson 6:2, 6:2, a w trzeciej Rosjankę Darję Kasatkinę 6:2, 6:3. Dzięki tym wynikom awansowała po raz szósty z rzędu do drugiego tygodnia turnieju wielkoszlemowego. W czwartej rundzie jej rywalką była Rumunka Sorana Cîrstea. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Polki w trzech setach: 5:7, 6:3, 6:3. Turniej zakończyła półfinałową porażką z Danielle Collins 4:6, 1:6, po drodze pokonując jeszcze Kaię Kanepi z Estonii 4:6, 7:6(2), 6:3. Dzięki punktom zdobytym na australijskich kortach ponownie osiągnęła 4. miejsce w rankingu WTA.
Następnie przystąpiła do turnieju WTA 500 w Dubaju, gdzie w pierwszym meczu czekało ja starcie z Darią Kasatkiną, które Polka wygrała 6:1, 6:2. W 1/16 zmierzyła się z wielkoszlemową mistrzynią Jeleną Ostapenko, która okazała się od niej lepsza, zwyciężając 4:6, 6:1, 7:6(4).
Po występie w Dubaju rozpoczęła zmagania w pierwszym w ciągu roku turnieju WTA 1000, w Dosze. W pierwszej rundzie miała wolny los. Zaczęła od II rundy w meczu z Viktoriją Golubic, zwyciężając 6:2, 3:6, 6:2. W III rundzie Idze Świątek ponownie przyszło grać z Darią Kasatkiną, z którą triumfowała 6:3, 6:0. W ćwierćfinale zmierzyła się z wiceliderką światowego rankingu, Aryną Sabalenką, odnosząc zwycięstwo 6:2, 6:3. W półfinale nastąpił pojedynek z Marią Sakari, z którą do tej pory Polka nie wygrała ani razu na trzy rozegrane mecze. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 6:3, dzięki czemu po raz drugi w karierze awansowała do finału turnieju WTA rangi 1000. Jej rywalką była Estonka, Anett Kontaveit, którą Polka pokonała 6:2, 6:0, zdobywając drugi tytuł mistrzowski turnieju tej rangi. Dzięki temu zwycięstwu Iga Świątek wróciła na 4. miejsce w światowym rankingu, wyrównując swój dotychczasowy rekord.
Kolejnym turniejem, do którego przystąpiła, były zawody w Indian Wells. Zmagania rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Anhelinę Kalininę 5:7, 6:0, 6:1. Kolejny mecz z Clarą Tauson zakończył się wynikiem 6:7(3), 6:2, 6:1. W czwartej rundzie pokonała Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Madison Keys 6:1, 6:0, a półfinale zwyciężyła z Simoną Halep 7:6(6), 6:4. Finałową przeciwniczką Świątek była Maria Sakkari. Mecz zakończył się wygraną Polki 6:4, 6:1. Po turnieju awansowała na pozycję wiceliderki rankingu singlowego.
Dwa dni po zakończeniu Indian Wells rozpoczął się turniej Miami Open, w którym była rozstawiona z numerem 2., w związku z czym rozpoczęła od pojedynku w drugiej rundzie, w której pokonała Viktoriję Golubic 6:2, 6:0. W kolejnych rundach wygrała z Madison Brengle 6:0, 6:3, Coco Gauff 6:3, 6:1, w ćwierćfinale pokonała Petrę Kvitovą 6:3, 6:3, zaś w półfinale Jessicę Pegulę 6:2, 7:5. W finale zwyciężyła z Naomi Ōsaką 6:4, 6:0, jako czwarta zawodniczka w historii zdobywając tzw. Sunshine Double (zwycięstwo w obydwu amerykańskich wiosennych turniejach rangi 1000)[24]. Po turnieju jako pierwsza Polka w historii awansowała na pozycję liderki rankingu WTA.
W dniach 18–24 kwietnia 2022 wzięła udział w turnieju Porsche Tennis Grand Prix 2022 kategorii WTA 500, rozgrywanym w Stuttgarcie na kortach ceglanych w hali o puli nagród wynoszącej 611210 EUR i samochód Porsche, będąc rozstawiona z nr 1[25]. Podczas zawodów pokonała kolejno: Niemkę Evę Lys 6:1, 6:1, Brytyjkę Emmę Raducanu 6:4, 6:4, w półfinale Rosjankę Ludmiłę Samsonową 6:7, 6:4, 7:5 i w finale Białorusinkę Arynę Sabalenkę 6:2, 6:2. Iga Świątek wygrała tym samym czwarty turniej WTA z rzędu i umocniła się na pozycji liderki rankingu WTA[26].
W pierwszej połowie maja wzięła udział w Italian Open 2022, gdzie broniła tytułu zdobytego przed rokiem. Rozstawiona z nr 1. odniosła w turnieju zwycięstwo, pokonując kolejno od drugiej rundy: Elenę-Gabrielę Ruse 6:3, 6:0, Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:1, Biancę Andreescu 7:6(2), 6:0. W półfinale wygrała z Aryną Sabalenką 6:2, 6:1 (zostając siódmą zawodniczką, która dotarła do dwóch finałów w Rzymie przed ukończeniem 21. roku życia[27]), zaś w finale pokonała Uns Dżabir 6:2, 6:2. Zdobyła w ten sposób piąty z rzędu tytuł WTA, w tym czwarty w kategorii WTA 1000, jako druga zawodniczka w XXI w. (po Serenie Williams). Tym samym przedłużyła passę wygranych meczów z rzędu do 28. (czwarta najdłuższa seria w tym stuleciu)[28][29].
Następnym turniejem rozgrywanym przez liderkę rankingu był wielkoszlemowy French Open. Rozstawiona z numerem 1. w pierwszych czterech rundach Świątek odniosła zwycięstwa w meczach z: Łesią Curenko 6:2, 6:0, Alison Riske 6:0, 6:2, Danką Kovinić 6:3, 7:5 oraz Zheng Qinwen 6:7(5), 6:0, 6:2. W ćwierćfinale przyszło jej się mierzyć z Jessiką Pegulą, którą pokonała 6:3, 6:2. W półfinale na Polkę czekała Daria Kasatkina z którą mecz zakończył się wynikiem 6:2, 6:1 na korzyść Polki. W finale Iga mierzyła się z osiemnastoletnią Amerykanką Coco Gauff, odnosząc po 68 minutach zwycięstwo 6:1, 6:3 i tym samym dołączając do grona dziesięciu zawodniczek, które wygrały więcej niż jeden raz turniej Rolanda Garrosa. Finał francuskiego turnieju był 35. spotkaniem z rzędu wygranym przez Świątek. Wyrównała nim osiągnięcie Venus Williams i wyprzedziła Serenę Williams[30].
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | 4R | 4R | SF | 0 / 4 | 12 – 4 | |||||||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | QF | W | 2 / 4 | 21 – 2 | |||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 4R | 0 / 2 | 3 – 2 | ||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 4R | 0 / 3 | 6 – 3 | ||||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 | 9 | 2 / 13 | 42 – 11 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | SF | F | A | 0 / 2 | 9 – 2 | ||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | A | A | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | 1097 | 453 | 75 | 41 | 0 / 3 | 10 – 3 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | QF | 2R | A | 0 / 3 | 4 – 3 | ||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | NH | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||||
0 / 3 | 4 – 3 |
Występy juniorskie w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 1R | A | 0 / 1 |
French Open | QF | QF | SF | 0 / 3 |
Wimbledon | 1R | A | W | 1 / 2 |
US Open | 2R | A | A | 0 / 1 |
Występy juniorskie w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | F | A | 0 / 1 |
French Open | QF | 1R | W | 1 / 3 |
Wimbledon | SF | A | A | 0 / 1 |
US Open | SF | A | A | 0 / 1 |
Finały turniejów WTAEdytuj
Gra pojedyncza 10 (9–1)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 14 kwietnia 2019 | Lugano | Ceglana | Polona Hercog | 3:6, 6:3, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 10 października 2020 | French Open | Ceglana | Sofia Kenin | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 2. | 27 lutego 2021 | Adelaide | Twarda | Belinda Bencic | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 3. | 16 maja 2021 | Rzym | Ceglana | Karolína Plíšková | 6:0, 6:0 |
Zwyciężczyni | 4. | 26 lutego 2022 | Doha | Twarda | Anett Kontaveit | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 5. | 20 marca 2022 | Indian Wells | Twarda | Maria Sakari | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 6. | 2 kwietnia 2022 | Miami | Twarda | Naomi Ōsaka | 6:4, 6:0 |
Zwyciężczyni | 7. | 24 kwietnia 2022 | Stuttgart | Ceglana (hala) | Aryna Sabalenka | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 8. | 15 maja 2022 | Rzym | Ceglana | Uns Dżabir | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 9. | 4 czerwca 2022 | French Open | Ceglana | Coco Gauff | 6:1, 6:3 |
Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 13 czerwca 2021 | French Open | Ceglana | Bethanie Mattek-Sands | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková |
4:6, 2:6 |
Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczejEdytuj
|
|
Turniej | Kategoria do 2020 |
2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Z–P | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielki Szlem | |||||||||||||||||||||
Australian Open | A | A | A | 2RQ | 4R | 4R | SF | 12–4 | |||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | QF | W | 21–2 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 4R | 3–2 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 4R | 6–3 | ||||||||||||||
Z–P w Wielkim Szlemiea | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 5–4 | 12–2 | 13–4 | 12–1 | 42–11 | |||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||||||||||||||||
Letnie igrzyska olimpijskie | A | 2R | 1–1 | ||||||||||||||||||
Mistrzostwa kończące sezon | |||||||||||||||||||||
WTA Finals | A | A | A | A | NH | RR | 1–2 | ||||||||||||||
Turnieje WTA 1000 | |||||||||||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | A | A | P | 3R | 500 | 1–1 | ||||||||||||
Doha | Premier 5/Premier | A | A | A | A | 2R | 500 | W | 6–1 | ||||||||||||
Indian Wells | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 4R | W | 9–2 | ||||||||||||
Miami | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 3R | W | 8–2 | ||||||||||||
Madryt | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 3R | A | 2–1 | ||||||||||||
Rzym | Premier 5 | A | A | A | A | 1R | W | W | 11–1 | ||||||||||||
Montreal/Toronto | Premier 5 | A | A | A | 3RQ | NH | A | 4–1 | |||||||||||||
Cincinnati | Premier 5 | A | A | A | 2RQ | 1R | 2R | 3–3 | |||||||||||||
Wuhan | Premier 5 | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Pekin | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Turnieje WTA 500b | |||||||||||||||||||||
Melbourne | – | Nie rozegrano | 3R | NH | 1–1 | ||||||||||||||||
Adelaide | Premier | Nie rozegrano | A | W | SF | 8–1 | |||||||||||||||
Doha | Premier 5/Premier | A | A | A | A | P5 | A | 1000 | 0–0 | ||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | A | A | A | 1000 | 2R | 1–1 | ||||||||||||
Stuttgart | Premier | A | A | A | A | NH | A | W | 4–0 | ||||||||||||
Eastbourne | Premier | A | A | A | LQ | NH | 2R | 1–2 | |||||||||||||
Ostrawa | Premier | Nie rozegrano | A | SF | 2–1 | ||||||||||||||||
Turnieje WTA 250b | |||||||||||||||||||||
Birmingham | Premier | A | A | A | 1RQ | NH | A | 3–1 | |||||||||||||
Budapeszt | International | ITF | A | A | 2RQ | NH | A | 3–1 | |||||||||||||
Praga | International | A | A | A | 1RQ | A | A | 3–1 | |||||||||||||
Dawne turnieje WTAb | |||||||||||||||||||||
Auckland | International | A | A | A | LQ | A | NH | 2–1 | |||||||||||||
Lugano | International | NH | A | A | F | NH | 4–1 | ||||||||||||||
Waszyngton | International | A | A | A | 2R | NH | 1–1 | ||||||||||||||
Statystyki całej karieryc | |||||||||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni twardej | 10–1 | 0–0 | 8–1 | 20–10 | 7–4 | 20–11 | 26–3 | 91–30 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej | 0–0 | 11–2 | 34–5 | 10–3 | 7–1 | 12–2 | 16–0 | 90–13 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 3–3 | 0–0 | 4–2 | 0–0 | 7–5 | |||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej | 0–1 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–1 | |||||||||||||
Ogólny bilans spotkań | 10–2 | 11–2 | 42–6 | 33–16 | 14–5 | 36–15 | 42–3 | 188–49 | |||||||||||||
Liczba rozegranych turniejów WTA | 0 | 0 | 0 | 15 | 6 | 16 | 9 | 46 | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 2 | 6 | 9 | |||||||||||||
Procent zwycięstw | 83,33 | 84,62 | 86,67 | 67,35 | 73,68 | 70,59 | 93,33 | 79,32 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 | 9 |
Finały turniejów ITFEdytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 7 (7–0)Edytuj
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Zwyciężczyni | 1. | 30/10/2016 | Sztokholm | 10 000 | Twarda (hala) | Laura-Ioana Andrei | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 18/02/2017 | Bergamo | 15 000 | Ceglana (hala) | Martina Di Giuseppe | 6:4, 3:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 3. | 07/05/2017 | Győr | 15 000 | Ceglana | Gabriela Horáčková | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 4. | 25/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Britt Geukens | 6:3, 6:1 |
Zwyciężczyni | 5. | 15/04/2018 | Pelham | 25 000 | Ceglana | Allie Kiick | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 6. | 01/09/2018 | Budapeszt | 60 000 | Ceglana | Katarina Zawacka | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 7. | 09/09/2018 | Montreux | 60 000 | Ceglana | Kimberley Zimmermann | 6:2, 6:2 |
Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
Finalistka | 1. | 12/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Constanze Stepan | Anna Morgina Walerija Sołowjowa |
4:6, 2:6 |
Występy w igrzyskach olimpijskichEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
Runda | Przeciwniczka | Wynik |
---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Polska [6] | ||
I runda | Niemcy: Mona Barthel | 6:2, 6:2 |
II runda | Hiszpania: Paula Badosa | 3:6, 6:7(4) |
Gra mieszanaEdytuj
Runda | Partner | Przeciwnicy | Wynik |
---|---|---|---|
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo Polska | |||
I runda | Łukasz Kubot | Francja: Fiona Ferro / Pierre-Hugues Herbert | 6:3, 7:6(3) |
Ćwierćfinał | Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina / Asłan Karacew | 4:6, 4:6 |
Mistrzostwa kończące sezon – WTA FinalsEdytuj
Runda | Data | Przeciwniczka | Wynik | |
---|---|---|---|---|
WTA Finals 2021 Rozstawienie: 5. | ||||
Faza grupowa (4. miejsce) |
11 listopada | Maria Sakari [4] | 2:6, 4:6 | |
13 listopada | Aryna Sabalenka [1] | 6:2, 2:6, 5:7 | ||
15 listopada | Paula Badosa [7] | 7:5, 6:4 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (1)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2018 | Wimbledon | Trawiasta | Leonie Küng | 6:4, 6:2 |
Gra podwójna (2)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2017 | Australian Open | Twarda | Maja Chwalińska | Bianca Andreescu Carson Branstine |
1:6, 6:7(4) |
Zwyciężczyni | 2018 | French Open | Ceglana | Catherine McNally | Yūki Naitō Nato Saho |
6:2, 7:5 |
Puchar FederacjiEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Rywal | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia |
Bułgaria (2:0) | Twarda (hala) | Petia Arshinkova | Zwycięstwo | 6:0, 6:4 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |
Rosja (1:2) | Natalja Wichlancewa | Porażka | 0:6, 2:6 | ||
Dania (3:0) | Clara Tauson | Zwycięstwo | 6:3, 7:6(7) | ||||
Ukraina (2:1) | Dajana Jastremśka | Porażka | 6:7(2), 4:6 | ||||
2020 | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg |
Słowenia (2:1) | Nika Radišić | Zwycięstwo | 6:2, 6:1 | ||
Turcja (3:0) | Berfu Cengiz | Zwycięstwo | 6:3, 6:0 | ||||
Szwecja (2:0) | Mirjam Björklund | Zwycięstwo | 7:5, 4:6, 6:3 |
Gra podwójnaEdytuj
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia |
Turcja (2:1) | Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Ayla Aksu Başak Eraydın |
Porażka | 3:6, 6:2, 1:6 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |
Rosja (1:2) | Margarita Gasparian Darja Kasatkina |
Zwycięstwo | 6:0, 3:6, 6:3 | |||
Ukraina (2:1) | Marta Kostiuk Kateryna Kozłowa |
Zwycięstwo | 6:1, 1:6, 7:6(5) |
Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTAEdytuj
Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 4 czerwca 2022).
Tenisistka | Liczba spotkań | Bilans | Lista spotkań | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Simona Halep | 4 | 2:2 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Karolína Plíšková | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Caroline Wozniacki | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wiktoryja Azaranka | 3 | 2:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ashleigh Barty | 2 | 0:2 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Garbiñe Muguruza | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Naomi Ōsaka | 2 | 1:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Angelique Kerber | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wiera Zwonariowa | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Swietłana Kuzniecowa | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aryna Sabalenka | 4 | 3:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Barbora Krejčíková | 2 | 2:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Petra Kvitová | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Paula Badosa | 2 | 1:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anett Kontaveit | 5 | 3:2 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Elina Switolina | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Maria Sakari | 5 | 2:3 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Belinda Bencic | 2 | 1:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Caroline Garcia | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Sofia Kenin | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Samantha Stosur | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Bianca Andreescu | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Uns Dżabir | 4 | 2:2 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jeļena Ostapenko | 3 | 0:3 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eugenie Bouchard | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Carla Suárez Navarro | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Madison Keys | 2 | 2:0 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Danielle Collins | 2 | 1:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Jessica Pegula | 3 | 2:1 |
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||
Darja Kasatkina | 5 | 4:1 |
|
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTAEdytuj
Rok | 2020 | 2021 | 2022 | Łącznie |
Wygrane | 2 | 3 | 7 | 12 |
Lp. | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|
2020 | ||||||
1. | Simona Halep | Nr 2 | French Open, Paryż | Ceglana | 4. runda | 6:1, 6:2 |
2. | Sofia Kenin | Nr 6 | Finał | 6:4, 6:1 | ||
2021 | ||||||
3. | Elina Switolina | Nr 6 | Internazionali d’Italia, Rzym | Ceglana | Ćwierćfinał | 6:2, 7:5 |
4. | Karolína Plíšková | Nr 9 | Finał | 6:0, 6:0 | ||
5. | Paula Badosa | Nr 10 | WTA Finals, Guadalajara | Twarda | Faza grupowa | 7:5, 6:4 |
2022 | ||||||
6. | Aryna Sabalenka | Nr 2 | Qatar Ladies Open, Doha | Twarda | Ćwierćfinał | 6:2, 6:3 |
7. | Maria Sakari | Nr 6 | Półfinał | 6:4, 6:3 | ||
8. | Anett Kontaveit | Nr 7 | Finał | 6:2, 6:0 | ||
9. | Maria Sakari | Nr 6 | Indian Wells Masters, Indian Wells | Twarda | Finał | 6:4, 6:1 |
10. | Aryna Sabalenka | Nr 4 | Porsche Tennis Grand Prix, Stuttgart | Ceglana (hala) | Finał | 6:2, 6:2 |
11. | Aryna Sabalenka | Nr 8 | Internazionali d’Italia, Rzym | Ceglana | Półfinał | 6:2, 6:1 |
12. | Uns Dżabir | Nr 7 | Finał | 6:2, 6:2 |
Najdłuższa passa zwycięstw (2022) (trwa)Edytuj
Lp. | Turniej | Kategoria | Data rozpoczęcia turnieju | Nawierzchnia | Runda | Przeciwniczka | Ranking | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
– | Dubai Tennis Championships | WTA 500 | 14 lutego 2022 | Twarda | 2R | Jeļena Ostapenko | nr 21 | 6:4, 1:6, 6:7(4) |
1. | Qatar Ladies Open | WTA 1000 | 21 lutego 2022 | Twarda | 2R | Viktorija Golubic | nr 36 | 6:2, 3:6, 6:2 |
2. | 3R | Darja Kasatkina | nr 28 | 6:3, 6:0 | ||||
3. | QF | Aryna Sabalenka (1) | nr 2 | 6:2, 6:3 | ||||
4. | SF | Maria Sakari (6) | nr 6 | 6:4, 6:3 | ||||
5. | F | Anett Kontaveit (4) | nr 7 | 6:2, 6:0 | ||||
6. | Indian Wells Masters | WTA 1000 | 7 marca 2022 | Twarda | 2R | Anhelina Kalinina | nr 50 | 5:7, 6:0, 6:1 |
7. | 3R | Clara Tauson (29) | nr 40 | 6:7(3), 6:2, 6:1 | ||||
8. | 4R | Angelique Kerber (15) | nr 16 | 4:6, 6:2, 6:3 | ||||
9. | QF | Madison Keys (25) | Nr 29 | 6:1, 6:0 | ||||
10. | SF | Simona Halep (24) | nr 26 | 7:6(8), 6:4 | ||||
11. | F | Maria Sakari (6) | nr 6 | 6:4, 6:1 | ||||
12. | Miami Open | WTA 1000 | 21 marca 2022 | Twarda | 2R | Viktorija Golubic | nr 42 | 6:2, 6:0 |
13. | 3R | Madison Brengle | nr 59 | 6:0, 6:3 | ||||
14. | 4R | Coco Gauff (14) | nr 17 | 6:3, 6:1 | ||||
15. | QF | Petra Kvitová (28) | nr 32 | 6:3, 6:3 | ||||
16. | SF | Jessica Pegula (16) | nr 21 | 6:2, 7:5 | ||||
17. | F | Naomi Ōsaka | nr 77 | 6:4, 6:0 | ||||
18. | Puchar Billie Jean King | Puchar Billie Jean King | 15 kwietnia 2022 | Twarda (hala) | QR | Mihaela Buzărnescu | nr 123 | 6:1, 6:0 |
19. | Andreea Prisăcariu | nr 324 | 6:0, 6:0 | |||||
20. | Porsche Tennis Grand Prix | WTA 500 | 18 kwietnia 2022 | Ceglana (hala) | 2R | Eva Lys (Q) | nr 342 | 6:1, 6:1 |
21. | QF | Emma Raducanu (8) | nr 12 | 6:4, 6:4 | ||||
22. | SF | Ludmiła Samsonowa | nr 31 | 6:7(4), 6:4, 7:5 | ||||
23. | F | Aryna Sabalenka (3) | nr 4 | 6:2, 6:2 | ||||
24. | Internazionali d’Italia | WTA 1000 | 9 maja 2022 | Ceglana | 2R | Elena-Gabriela Ruse (LL) | nr 57 | 6:3, 6:0 |
25. | 3R | Wiktoryja Azaranka (16) | nr 16 | 6:4, 6:1 | ||||
26. | QF | Bianca Andreescu (PR) | nr 90 | 7:6(2), 6:0 | ||||
27. | SF | Aryna Sabalenka (3) | nr 8 | 6:2, 6:1 | ||||
28. | F | Uns Dżabir (9) | nr 7 | 6:2, 6:2 | ||||
29. | French Open | Wielki Szlem | 22 maja 2022 | Ceglana | 1R | Łesia Curenko (Q) | nr 119 | 6:2, 6:0 |
30. | 2R | Alison Riske | nr 43 | 6:0, 6:2 | ||||
31. | 3R | Danka Kovinić | nr 95 | 6:3, 7:5 | ||||
32. | 4R | Zheng Qinwen | nr 74 | 6:7(5), 6:0, 6:2 | ||||
33. | QF | Jessica Pegula (11) | nr 11 | 6:3, 6:2 | ||||
34. | SF | Darja Kasatkina (20) | nr 20 | 6:2, 6:1 | ||||
35. | F | Coco Gauff (18) | nr 23 | 6:1, 6:3 |
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
- Złoty Krzyż Zasługi – 2020[31][32]
- Wielka Honorowa Nagroda Sportowa – 2020[33].
SprzętEdytuj
Zawodniczka używa odzieży i obuwia ASICS[34] oraz rakiety tenisowej Tecnifibre[35]. Na okazję zwycięstwa Roland Garros 2022 z rakietą Tecnifibre i uznania dla zawodniczki, przedsiębiorstwo na 7 dni zmienia marketingowo firmę na Swiateknifibre i znak towarowy na kolory biały i czerwony. To pierwszy kobiecy tytuł wielkoszlemowy dla tego producenta[36].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki, Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16] .
- ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later (ang.). Australian Open, 26 stycznia 2020.
- ↑ Monika Piorun: Czego jeszcze nie wiesz o Idze Świątek? Droga od Raszyna do Roland Garros. natemat.pl, 2020-10-12. [dostęp 2022-04-03].
- ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
- ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles, Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
- ↑ Tadeusz Kądziela , Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema, wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16] .
- ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
- ↑ Iga Świątek, Facebook [dostęp 2019-09-23] .
- ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna, Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10] .
- ↑ Swiatek soars to first grand slam title, Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
- ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie!. W: Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
- ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju, Sport.pl [dostęp 2020-10-21] .
- ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”?, www.gala.pl [dostęp 2021-01-11] .
- ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami, www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29] .
- ↑ Polska Agencja Prasowa , Ranking WTA: Iga Świątek najwyżej w karierze, awansowała na ósme miejsce, TVP Sport, 12 lipca 2021 [dostęp 2021-07-12] .
- ↑ Telewizja Polska SA , Zaskakująca zmiana u Świątek! Polka zrezygnowała z trenera, sport.tvp.pl, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-10] .
- ↑ Łukasz Witczyk: Pracował ze Świątek i Radwańską. „Nie ma sensu porównywać”. Sportowe Fakty, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-26].
- ↑ Tenis. Iga Świątek przegrała z Ashleigh Barty w turnieju WTA w Adelajdzie, Polski Tenis, 8 stycznia 2022 [dostęp 2022-03-08] .
- ↑ Rafał Smoliński: Wielki wyczyn Igi Świątek! Polka obok legend. wp.pl, 2022-04-02. [dostęp 2022-04-04].
- ↑ Preview Notes: Porsche Tennis Grand Prix (ang.). wtatennis.com. [dostęp 2022-04-25].
- ↑ Łukasz Iwanek: Królowa jest jedna! Iga Świątek rządzi w Stuttgarcie. wp.pl, 2022-04-024. [dostęp 2022-04-25].
- ↑ Iga Świątek w elitarnym gronie. Venus Williams też to zauważyła. onet.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
- ↑ WTA Staff: Swiatek successfully defends Rome to win fifth consecutive title (ang.). wtatennis.com, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
- ↑ Mateusz Kozanecki: Iga Świątek wyprzedziła Serenę Williams. wp.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
- ↑ Telewizja Polska SA , Świątek pobiła rekord! Tego nie było w XXI wieku, sport.tvp.pl, 4 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
- ↑ Prezydent odznaczył Igę Świątek oraz Tomasza Świątka. prezydent.pl, 23 października 2020. [dostęp 2020-10-23].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 1166 – pkt 2.
- ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa.
- ↑ ASICS pisze list do Igi Świątek – najlepszej tenisistki świata (pol.). Newseria, 2022-04-04. [dostęp 2022-06-04].
- ↑ UN1QUE IGA (fr.). Tecnifibre. [dostęp 2022-06-04].
- ↑ https://twitter.com/tecnifibre/status/1533099869212114950
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-02-14] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-02-14] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-02-14] (ang.).
Linki zewnętrzneEdytuj
- Iga Świątek, Facebook [dostęp 2020-10-14] .