Wikipedia

Iga Świątek

polska tenisistka, multimedalistka

Iga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie) – polska tenisistka, zwyciężczyni dziewięciu turniejów WTA w grze pojedynczej, w tym dwóch turniejów wielkoszlemowych: French Open 2020 i 2022, od kwietnia 2022 liderka rankingu singlowego WTA.

Iga Świątek
Ilustracja
Iga Świątek podczas French Open 2019
Pełne imię i nazwisko

Iga Natalia Świątek

Państwo

 Polska

Data i miejsce urodzenia

31 maja 2001
Warszawa

Wzrost

176 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Trener

Tomasz Wiktorowski

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

9 WTA, 7 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (4 kwietnia 2022)

Australian Open

SF (2022)

Roland Garros

W (2020, 2022)

Wimbledon

4R (2021)

US Open

4R (2021)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0 WTA, 0 ITF

Najwyżej w rankingu

29 (14 lutego 2022)

Roland Garros

F (2021)

US Open

2R (2019)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Drużyna mieszana
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Buenos Aires 2018 gra podwójna
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Catherine McNally. Była finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze ze Słowenką Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej. 4 kwietnia 2022 jako pierwsza Polka została liderką listy WTA.

Dzieciństwo i lata młodzieńczeEdytuj

Jest córką Tomasza Świątka, byłego wioślarza, zawodnika Letnich Igrzysk Olimpijskich w Seulu[1][2] oraz Doroty, ortodontki. Ma starszą o trzy lata siostrę Agatę, studentkę Uniwersytetu Medycznego w Lublinie. Jest absolwentką niepublicznego Autorskiego Liceum Ogólnokształcącego nr 42 w Warszawie[3]. Mieszka w Raszynie.

Kariera tenisowaEdytuj

 
Iga Świątek i Kaja Juvan ze złotym medalem Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018
 
Iga Swiątek – mistrzyni Wimbledonu juniorek (2018)

Kariera juniorskaEdytuj

Początkowo trenowała w klubie Mera Warszawa[4], a potem w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[5].

Występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16.

W 2015 w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[6]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[7].

W 2017 razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).

W czerwcu 2018 triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Catherine McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Satō 6:2, 7:5.

W lipcu 2018 zwyciężyła w Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2 (wcześniej, w ćwierćfinale pokonała Emmę Raducanu)[8][9]. W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, które wygrały 10–4 i sięgnęły po złote medale[10].

Kariera zawodowaEdytuj

W 2016, w wieku 15 lat, przeszła na zawodowstwo i wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).

W 2017 wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.

Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80000 USD w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60000 USD. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.

2019Edytuj

Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.

Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.

W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.

W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.

Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.

Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6.

W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).

21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[11], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[12].

2020Edytuj

Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.

W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.

Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.

W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3 następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.

We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[13][14]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.

10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[15].

W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[16] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[17].

2021Edytuj

 
Iga Świątek (2021)

9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[18].

Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé 4:6, 1:6.

Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.

Następnie wzięła udział w turnieju w Dubaju jako rozstawiona z numerem 8. Zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbiñe Muguruzie 0:6, 4:6. Udział w singlowej rywalizacji podczas turnieju rangi WTA 1000 w Miami polska tenisistka, rozstawiona z numerem 15., zakończyła na trzeciej rundzie, po zwycięstwie 6:4, 6:2 z Barborą Krejčíkovą i porażce 4:6, 6:2, 2:6 z Aną Konjuh[19].

W turnieju w Madrycie Świątek dotarła do trzeciej rundy, wcześniej wygrywając z Alison Riske i Laurą Siegemund. W meczu o ćwierćfinał przegrała z liderką rankingu Ashleigh Barty 5:7, 4:6. Kolejnym startem były rozgrywki w Rzymie, w których została rozstawiona z numerem 15. W pierwszej rundzie pokonała Alison Riske po kreczu rywalki przy stanie 5:4, w drugiej pokonała Madison Keys 7:5, 6:1, a w trzeciej rundzie wygrała z Barborą Krejčíkovą 3:6, 7:6(5), 7:5. W ćwierćfinale zwyciężyła z rozstawioną z numerem szóstym Eliną Switoliną 6:2, 7:5, a w półfinale pokonała Coco Gauff 7:6(3), 6:3. W meczu mistrzowskim triumfowała 6:0, 6:0 nad byłą liderką rankingu Karolíną Plíškovą, tym samym sięgając po trzeci w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour i pierwszy tytuł rangi WTA 1000.

Po turnieju w Rzymie przystąpiła do udziału we French Open 2021 w grze pojedynczej oraz podwójnej. W singlu rozstawiona z numerem 8. bez straty seta przeszła przez pierwsze rundy turnieju, po drodze pokonując Kaję Juvan 6:0, 7:5, Rebeccę Peterson 6:1, 6:1, Anett Kontaveit 7:6(4), 6:0 oraz Martę Kostiuk 6:3, 6:4. W ćwierćfinale uległa rozstawionej z numerem 17. Marii Sakari 4:6, 4:6. W grze podwójnej w parze z Bethanie Mattek-Sands została rozstawiona z numerem 14. i dotarła do finału imprezy. Polka i Amerykanka pokonały Aubane Droguet i Sélénę Janicijevic 6:0, 6:1, następnie Annę-Lenę Friedsam i Wang Yafan 7:5, 6:3, w trzeciej rundzie najwyżej rozstawione Hsieh Su-wei i Elise Mertens 5:7, 6:4, 7:5, w ćwierćfinale parę rozstawioną z numerem 11. – Dariję Jurak i Andreję Klepač 6:3, 6:2 oraz w półfinale Irinę-Camelię Begu i Nadię Podoroską 6:3, 6:4. W finale uległy parze oznaczonej numerem drugim, Barborze Krejčíkovej i Kateřinie Siniakovej 4:6, 2:6.

Okres gry na kortach trawiastych zainaugurowała udziałem w turnieju w Eastbourne. W pierwszej rundzie pokonała Heather Watson 6:3, 6:7(4), 7:5, w drugim meczu zaś uległa Darji Kasatkinie 6:4, 0:6, 1:6. Podczas Wimbledonu pokonała bez straty seta Hsieh Su-wei, Wierę Zwonariową i Irinę-Camelię Begu, a w czwartej rundzie przegrała z Uns Dżabir 7:5, 1:6, 1:6. Osiągnięty rezultat pozwolił Polce awansować w rankingu WTA na ósmą pozycję, najwyższą w dotychczasowej karierze[20].

Po Wimbledonie zagrała w Letnich Igrzyskach Olimpijskich 2020. W pierwszej rundzie pokonała Monę Barthel 6:2 6:2. W kolejnej rundzie Polka uległa Pauli Badosie 3:6, 6:7(4). W duecie z Łukaszem Kubotem wystąpiła w turnieju miksta. Przeciwnikami Biało-Czerwonych był francuski miks Fiona Ferro i Pierre-Hugues Herbert. Polska para wygrała mecz 6:3, 7:6(3). W pojedynku ćwierćfinałowym Kubot i Świątek przegrali z reprezentantami Rosyjskiego Komitetu Olimpijskiego – Jelena Wiesnina i Asłan Karacew 4:6, 4:6

W kolejnym turnieju na twardej nawierzchni w Cincinnati była rozstawiona z numerem 6 co dało jej wolny los w pierwszej rundzie. W drugiej uległa jednak Uns Dżabir w stosunku 3:6, 3:6. Następnie przystąpiła jako rozstawiona z numerem 7 do US Open 2021. Doszła do czwartej rundy, gdzie 7:6(12), 6:3 pokonała ją Belinda Bencic. Po drodze pokonała Jamie Loeb 6:3, 6:4, Fionę Ferro 3:6, 7:6(3), 6:0 oraz Anett Kontaveit 6:3, 4:6, 6:3.

Następnie po raz pierwszy wystartowała jako najwyżej rozstawiona w turnieju rangi WTA 500 w czeskiej Ostrawie. W pierwszej rundzie skorzystała z wolnego losu, a w kolejnych dwóch pokonała tenisistki z Kazachstanu Julię Putincewą 6:4, 6:4 oraz Jelenę Rybakinę(7) 7:6(5), 6:2. W półfinale uległa jednak rozstawionej z czwórką Marii Sakari 4:6, 5:7. Zdobyte w stolicy kraju morawsko-śląskiego punkty pozwoliły jej awansować na najwyższe w karierze, czwarte miejsce w rankingu WTA.

Tak wysokie miejsce w rankingu pozwoliło jej na rozstawienie z nr 2 i wolny los w pierwszej rundzie turnieju w Indian Wells. W rudzie drugiej pokonała Chorwatkę Petrę Martić 6:1, 6:2, a w trzeciej Wieronikę Kudiermietową z Rosji 6:1, 6:0, jednak w 1/8 finału niespodziewanie uległa zwyciężczyni French Open 2017 Łotyszce Jeļenie Ostapenko 4:6, 3:6.

Zdobyte w 2021 punkty rankingowe pozwoliły jej, jako drugiej Polce w historii, wystąpić w WTA Finals, które odbyły się w meksykańskiej Guadalajarze. W czteroosobowej grupie poniosła dwie porażki z Marią Sakari 2:6, 4:6, Białorusinką Aryną Sabalenką 6:2, 2:6, 5:7 i odniosła jedno zwycięstwo z Hiszpanką Paulą Badosą 7:5, 6:4. Rok 2021 zakończyła na 9 miejscu w rankingu.

4 grudnia 2021 Iga Świątek zakończyła współpracę z trenerem Piotrem Sierzputowskim, który trenował tenisistkę przez okres ponad pięciu lat[21]. Nowym trenerem został Tomasz Wiktorowski, który trenował wcześniej m.in. Agnieszkę Radwańską[22].

2022Edytuj

Sezon rozpoczęła od startu w turnieju w Adelajdzie, gdzie broniła tytułu. Po zwycięstwach w trzech pierwszych rundach nad Darią Saville 6:3, 6:3, Lejlą Fernandez 6:1, 6:2 i Wiktoryją Azaranką 6:3, 2:6, 6:1, w półfinale musiała uznać wyższość liderki rankingu Australijki Ashleigh Barty 2:6, 4:6[23].

Do pierwszego wielkoszlemowego turnieju sezonu Australian Open przystąpiła rozstawiona z numerem 7. W pierwszej rundzie pokonała kwalifikantkę Harriet Dart 6:3, 6:0, w drugiej Szwedkę Rebeccę Peterson 6:2, 6:2, a w trzeciej Rosjankę Darję Kasatkinę 6:2, 6:3. Dzięki tym wynikom awansowała po raz szósty z rzędu do drugiego tygodnia turnieju wielkoszlemowego. W czwartej rundzie jej rywalką była Rumunka Sorana Cîrstea. Pojedynek zakończył się zwycięstwem Polki w trzech setach: 5:7, 6:3, 6:3. Turniej zakończyła półfinałową porażką z Danielle Collins 4:6, 1:6, po drodze pokonując jeszcze Kaię Kanepi z Estonii 4:6, 7:6(2), 6:3. Dzięki punktom zdobytym na australijskich kortach ponownie osiągnęła 4. miejsce w rankingu WTA.

Następnie przystąpiła do turnieju WTA 500 w Dubaju, gdzie w pierwszym meczu czekało ja starcie z Darią Kasatkiną, które Polka wygrała 6:1, 6:2. W 1/16 zmierzyła się z wielkoszlemową mistrzynią Jeleną Ostapenko, która okazała się od niej lepsza, zwyciężając 4:6, 6:1, 7:6(4).

Po występie w Dubaju rozpoczęła zmagania w pierwszym w ciągu roku turnieju WTA 1000, w Dosze. W pierwszej rundzie miała wolny los. Zaczęła od II rundy w meczu z Viktoriją Golubic, zwyciężając 6:2, 3:6, 6:2. W III rundzie Idze Świątek ponownie przyszło grać z Darią Kasatkiną, z którą triumfowała 6:3, 6:0. W ćwierćfinale zmierzyła się z wiceliderką światowego rankingu, Aryną Sabalenką, odnosząc zwycięstwo 6:2, 6:3. W półfinale nastąpił pojedynek z Marią Sakari, z którą do tej pory Polka nie wygrała ani razu na trzy rozegrane mecze. Mecz zakończył się wynikiem 6:4, 6:3, dzięki czemu po raz drugi w karierze awansowała do finału turnieju WTA rangi 1000. Jej rywalką była Estonka, Anett Kontaveit, którą Polka pokonała 6:2, 6:0, zdobywając drugi tytuł mistrzowski turnieju tej rangi. Dzięki temu zwycięstwu Iga Świątek wróciła na 4. miejsce w światowym rankingu, wyrównując swój dotychczasowy rekord.

Kolejnym turniejem, do którego przystąpiła, były zawody w Indian Wells. Zmagania rozpoczęła od drugiej rundy, w której pokonała Anhelinę Kalininę 5:7, 6:0, 6:1. Kolejny mecz z Clarą Tauson zakończył się wynikiem 6:7(3), 6:2, 6:1. W czwartej rundzie pokonała Angelique Kerber 4:6, 6:2, 6:3. W ćwierćfinale wygrała z Madison Keys 6:1, 6:0, a półfinale zwyciężyła z Simoną Halep 7:6(6), 6:4. Finałową przeciwniczką Świątek była Maria Sakkari. Mecz zakończył się wygraną Polki 6:4, 6:1. Po turnieju awansowała na pozycję wiceliderki rankingu singlowego.

Dwa dni po zakończeniu Indian Wells rozpoczął się turniej Miami Open, w którym była rozstawiona z numerem 2., w związku z czym rozpoczęła od pojedynku w drugiej rundzie, w której pokonała Viktoriję Golubic 6:2, 6:0. W kolejnych rundach wygrała z Madison Brengle 6:0, 6:3, Coco Gauff 6:3, 6:1, w ćwierćfinale pokonała Petrę Kvitovą 6:3, 6:3, zaś w półfinale Jessicę Pegulę 6:2, 7:5. W finale zwyciężyła z Naomi Ōsaką 6:4, 6:0, jako czwarta zawodniczka w historii zdobywając tzw. Sunshine Double (zwycięstwo w obydwu amerykańskich wiosennych turniejach rangi 1000)[24]. Po turnieju jako pierwsza Polka w historii awansowała na pozycję liderki rankingu WTA.

W dniach 18–24 kwietnia 2022 wzięła udział w turnieju Porsche Tennis Grand Prix 2022 kategorii WTA 500, rozgrywanym w Stuttgarcie na kortach ceglanych w hali o puli nagród wynoszącej 611210 EUR i samochód Porsche, będąc rozstawiona z nr 1[25]. Podczas zawodów pokonała kolejno: Niemkę Evę Lys 6:1, 6:1, Brytyjkę Emmę Raducanu 6:4, 6:4, w półfinale Rosjankę Ludmiłę Samsonową 6:7, 6:4, 7:5 i w finale Białorusinkę Arynę Sabalenkę 6:2, 6:2. Iga Świątek wygrała tym samym czwarty turniej WTA z rzędu i umocniła się na pozycji liderki rankingu WTA[26].

W pierwszej połowie maja wzięła udział w Italian Open 2022, gdzie broniła tytułu zdobytego przed rokiem. Rozstawiona z nr 1. odniosła w turnieju zwycięstwo, pokonując kolejno od drugiej rundy: Elenę-Gabrielę Ruse 6:3, 6:0, Wiktoryję Azarankę 6:4, 6:1, Biancę Andreescu 7:6(2), 6:0. W półfinale wygrała z Aryną Sabalenką 6:2, 6:1 (zostając siódmą zawodniczką, która dotarła do dwóch finałów w Rzymie przed ukończeniem 21. roku życia[27]), zaś w finale pokonała Uns Dżabir 6:2, 6:2. Zdobyła w ten sposób piąty z rzędu tytuł WTA, w tym czwarty w kategorii WTA 1000, jako druga zawodniczka w XXI w. (po Serenie Williams). Tym samym przedłużyła passę wygranych meczów z rzędu do 28. (czwarta najdłuższa seria w tym stuleciu)[28][29].

Następnym turniejem rozgrywanym przez liderkę rankingu był wielkoszlemowy French Open. Rozstawiona z numerem 1. w pierwszych czterech rundach Świątek odniosła zwycięstwa w meczach z: Łesią Curenko 6:2, 6:0, Alison Riske 6:0, 6:2, Danką Kovinić 6:3, 7:5 oraz Zheng Qinwen 6:7(5), 6:0, 6:2. W ćwierćfinale przyszło jej się mierzyć z Jessiką Pegulą, którą pokonała 6:3, 6:2. W półfinale na Polkę czekała Daria Kasatkina z którą mecz zakończył się wynikiem 6:2, 6:1 na korzyść Polki. W finale Iga mierzyła się z osiemnastoletnią Amerykanką Coco Gauff, odnosząc po 68 minutach zwycięstwo 6:1, 6:3 i tym samym dołączając do grona dziesięciu zawodniczek, które wygrały więcej niż jeden raz turniej Rolanda Garrosa. Finał francuskiego turnieju był 35. spotkaniem z rzędu wygranym przez Świątek. Wyrównała nim osiągnięcie Venus Williams i wyprzedziła Serenę Williams[30].

Historia występów wielkoszlemowychEdytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R 4R 4R SF 0 / 4 12 – 4
French Open A A A 4R W QF W 2 / 4 21 – 2
Wimbledon A A A 1R NH 4R 0 / 2 3 – 2
US Open A A A 2R 3R 4R 0 / 3 6 – 3
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17 9 2 / 13 42 – 11

Występy w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A SF F A 0 / 2 9 – 2
Wimbledon A A A A NH A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A 2R A A 0 / 1 1 – 1
Ranking na koniec roku – – 1097 453 75 41 0 / 3 10 – 3

Występy w grze mieszanejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R QF 2R A 0 / 3 4 – 3
French Open A A A A NH A A 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH A 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A NH A 0 / 0 0 – 0
0 / 3 4 – 3

Występy juniorskie w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A 1R A 0 / 1
French Open QF QF SF 0 / 3
Wimbledon 1R A W 1 / 2
US Open 2R A A 0 / 1

Występy juniorskie w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A F A 0 / 1
French Open QF 1R W 1 / 3
Wimbledon SF A A 0 / 1
US Open SF A A 0 / 1

Finały turniejów WTAEdytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 10 (9–1)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 14 kwietnia 2019 Lugano Ceglana   Polona Hercog 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 1. 10 października 2020 French Open Ceglana   Sofia Kenin 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 2. 27 lutego 2021 Adelaide Twarda   Belinda Bencic 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 3. 16 maja 2021 Rzym Ceglana   Karolína Plíšková 6:0, 6:0
Zwyciężczyni 4. 26 lutego 2022 Doha Twarda   Anett Kontaveit 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 5. 20 marca 2022 Indian Wells Twarda   Maria Sakari 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 6. 2 kwietnia 2022 Miami Twarda   Naomi Ōsaka 6:4, 6:0
Zwyciężczyni 7. 24 kwietnia 2022 Stuttgart Ceglana (hala)   Aryna Sabalenka 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 8. 15 maja 2022 Rzym Ceglana   Uns Dżabir 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 9. 4 czerwca 2022 French Open Ceglana   Coco Gauff 6:1, 6:3

Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 13 czerwca 2021 French Open Ceglana   Bethanie Mattek-Sands   Barbora Krejčíková
  Kateřina Siniaková 		4:6, 2:6

Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczejEdytuj

Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
b Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
P Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier
1000 Turniej w danym roku miał rangę WTA 1000.
500 Turniej w danym roku miał rangę WTA 500.
Turniej Kategoria
do 2020		 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 Z–P
Wielki Szlem
  Australian Open A A A 2RQ 4R 4R SF 12–4
  French Open A A A 4R W QF W 21–2
  Wimbledon A A A 1R NH 4R 3–2
  US Open A A A 2R 3R 4R 6–3
Z–P w Wielkim Szlemiea 0–0 0–0 0–0 5–4 12–2 13–4 12–1 42–11
Igrzyska olimpijskie
  Letnie igrzyska olimpijskie A 2R 1–1
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A NH RR 1–2
Turnieje WTA 1000
  Dubaj Premier 5/Premier A A A A P 3R 500 1–1
  Doha Premier 5/Premier A A A A 2R 500 W 6–1
  Indian Wells Premier Mandatory A A A LQ NH 4R W 9–2
  Miami Premier Mandatory A A A LQ NH 3R W 8–2
  Madryt Premier Mandatory A A A A NH 3R A 2–1
  Rzym Premier 5 A A A A 1R W W 11–1
  Montreal/Toronto Premier 5 A A A 3RQ NH A 4–1
  Cincinnati Premier 5 A A A 2RQ 1R 2R 3–3
  Wuhan Premier 5 A A A A NH 0–0
  Pekin Premier Mandatory A A A A NH 0–0
Turnieje WTA 500b
  Melbourne – Nie rozegrano 3R NH 1–1
  Adelaide Premier Nie rozegrano A W SF 8–1
  Doha Premier 5/Premier A A A A P5 A 1000 0–0
  Dubaj Premier 5/Premier A A A A A 1000 2R 1–1
  Stuttgart Premier A A A A NH A W 4–0
  Eastbourne Premier A A A LQ NH 2R 1–2
  Ostrawa Premier Nie rozegrano A SF 2–1
Turnieje WTA 250b
  Birmingham Premier A A A 1RQ NH A 3–1
  Budapeszt International ITF A A 2RQ NH A 3–1
  Praga International A A A 1RQ A A 3–1
Dawne turnieje WTAb
  Auckland International A A A LQ A NH 2–1
  Lugano International NH A A F NH 4–1
  Waszyngton International A A A 2R NH 1–1
Statystyki całej karieryc
Bilans spotkań na nawierzchni twardej 10–1 0–0 8–1 20–10 7–4 20–11 26–3 91–30
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej 0–0 11–2 34–5 10–3 7–1 12–2 16–0 90–13
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej 0–0 0–0 0–0 3–3 0–0 4–2 0–0 7–5
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej 0–1 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–1
Ogólny bilans spotkań 10–2 11–2 42–6 33–16 14–5 36–15 42–3 188–49
Liczba rozegranych turniejów WTA 0 0 0 15 6 16 9 46
Wygrane turnieje 0 0 0 0 1 2 6 9
Procent zwycięstw 83,33 84,62 86,67 67,35 73,68 70,59 93,33 79,32
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17 9

Finały turniejów ITFEdytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 7 (7–0)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 30/10/2016 Sztokholm 10 000 Twarda (hala)   Laura-Ioana Andrei 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 2. 18/02/2017 Bergamo 15 000 Ceglana (hala)   Martina Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 3. 07/05/2017 Győr 15 000 Ceglana   Gabriela Horáčková 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 25/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda   Britt Geukens 6:3, 6:1
Zwyciężczyni 5. 15/04/2018 Pelham 25 000 Ceglana   Allie Kiick 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 6. 01/09/2018 Budapeszt 60 000 Ceglana   Katarina Zawacka 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 7. 09/09/2018 Montreux 60 000 Ceglana   Kimberley Zimmermann 6:2, 6:2

Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 12/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda   Constanze Stepan   Anna Morgina
  Walerija Sołowjowa 		4:6, 2:6

Występy w igrzyskach olimpijskichEdytuj

Gra pojedynczaEdytuj

Runda Przeciwniczka Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo   Polska [6]
I runda   Niemcy: Mona Barthel 6:2, 6:2
II runda   Hiszpania: Paula Badosa 3:6, 6:7(4)

Gra mieszanaEdytuj

Runda Partner Przeciwnicy Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo   Polska
I runda   Łukasz Kubot   Francja: Fiona Ferro / Pierre-Hugues Herbert 6:3, 7:6(3)
Ćwierćfinał   Rosyjski Komitet Olimpijski: Jelena Wiesnina / Asłan Karacew 4:6, 4:6

Mistrzostwa kończące sezon – WTA FinalsEdytuj

Runda Data Przeciwniczka Wynik
WTA Finals 2021
Rozstawienie: 5.
Faza grupowa
(4. miejsce) 		11 listopada   Maria Sakari [4] 2:6, 4:6
13 listopada   Aryna Sabalenka [1] 6:2, 2:6, 5:7
15 listopada   Paula Badosa [7] 7:5, 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj

Gra pojedyncza (1)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2018   Wimbledon Trawiasta   Leonie Küng 6:4, 6:2

Gra podwójna (2)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2017 Australian Open Twarda   Maja Chwalińska   Bianca Andreescu
  Carson Branstine 		1:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 2018 French Open Ceglana   Catherine McNally   Yūki Naitō
  Nato Saho 		6:2, 7:5

Puchar FederacjiEdytuj

Gra pojedynczaEdytuj

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Rywal Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		  Bułgaria (2:0) Twarda (hala) Petia Arshinkova Zwycięstwo 6:0, 6:4
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		  Rosja (1:2) Natalja Wichlancewa Porażka 0:6, 2:6
  Dania (3:0) Clara Tauson Zwycięstwo 6:3, 7:6(7)
  Ukraina (2:1) Dajana Jastremśka Porażka 6:7(2), 4:6
2020 5–8 lutego 2020
Esch-sur-Alzette, Luksemburg 		  Słowenia (2:1) Nika Radišić Zwycięstwo 6:2, 6:1
  Turcja (3:0) Berfu Cengiz Zwycięstwo 6:3, 6:0
  Szwecja (2:0) Mirjam Björklund Zwycięstwo 7:5, 4:6, 6:3

Gra podwójnaEdytuj

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Partnerka Rywalki Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		  Turcja (2:1) Twarda (hala) Alicja Rosolska Ayla Aksu
Başak Eraydın 		Porażka 3:6, 6:2, 1:6
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		  Rosja (1:2) Margarita Gasparian
Darja Kasatkina 		Zwycięstwo 6:0, 3:6, 6:3
  Ukraina (2:1) Marta Kostiuk
Kateryna Kozłowa 		Zwycięstwo 6:1, 1:6, 7:6(5)

Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTAEdytuj

Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 4 czerwca 2022).

Tenisistka Liczba spotkań Bilans Lista spotkań
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 1. miejscu w rankingu WTA
  Simona Halep 4 2:2
  Karolína Plíšková 1 1:0
  Caroline Wozniacki 1 1:0
  Wiktoryja Azaranka 3 2:1
  Ashleigh Barty 2 0:2
  Garbiñe Muguruza 1 0:1
  Naomi Ōsaka 2 1:1
  Angelique Kerber 1 1:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 2. miejscu w rankingu WTA
  Wiera Zwonariowa 1 1:0
  Swietłana Kuzniecowa 1 0:1
  Aryna Sabalenka 4 3:1
  Barbora Krejčíková 2 2:0
  Petra Kvitová 1 1:0
  Paula Badosa 2 1:1
  Anett Kontaveit 5 3:2
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 3. miejscu w rankingu WTA
  Elina Switolina 1 1:0
  Maria Sakari 5 2:3
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 4. miejscu w rankingu WTA
  Belinda Bencic 2 1:1
  Caroline Garcia 1 1:0
  Sofia Kenin 1 1:0
  Samantha Stosur 1 0:1
  Bianca Andreescu 1 1:0
  Uns Dżabir 4 2:2
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 5. miejscu w rankingu WTA
  Jeļena Ostapenko 3 0:3
  Eugenie Bouchard 1 1:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 6. miejscu w rankingu WTA
  Carla Suárez Navarro 1 1:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 7. miejscu w rankingu WTA
  Madison Keys 2 2:0
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 8. miejscu w rankingu WTA
  Danielle Collins 2 1:1
  Jessica Pegula 3 2:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 10. miejscu w rankingu WTA
  Darja Kasatkina 5 4:1

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankingu WTAEdytuj

Rok 2020 2021 2022 Łącznie
Wygrane 2 3 7 12
Lp. Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2020
1.   Simona Halep Nr 2 French Open, Paryż Ceglana 4. runda 6:1, 6:2
2.   Sofia Kenin Nr 6 Finał 6:4, 6:1
2021
3.   Elina Switolina Nr 6 Internazionali d’Italia, Rzym Ceglana Ćwierćfinał 6:2, 7:5
4.   Karolína Plíšková Nr 9 Finał 6:0, 6:0
5.   Paula Badosa Nr 10 WTA Finals, Guadalajara Twarda Faza grupowa 7:5, 6:4
2022
6.   Aryna Sabalenka Nr 2 Qatar Ladies Open, Doha Twarda Ćwierćfinał 6:2, 6:3
7.   Maria Sakari Nr 6 Półfinał 6:4, 6:3
8.   Anett Kontaveit Nr 7 Finał 6:2, 6:0
9.   Maria Sakari Nr 6 Indian Wells Masters, Indian Wells Twarda Finał 6:4, 6:1
10.   Aryna Sabalenka Nr 4 Porsche Tennis Grand Prix, Stuttgart Ceglana (hala) Finał 6:2, 6:2
11.   Aryna Sabalenka Nr 8 Internazionali d’Italia, Rzym Ceglana Półfinał 6:2, 6:1
12.   Uns Dżabir Nr 7 Finał 6:2, 6:2

Najdłuższa passa zwycięstw (2022) (trwa)Edytuj

Lp. Turniej Kategoria Data rozpoczęcia turnieju Nawierzchnia Runda Przeciwniczka Ranking Wynik
– Dubai Tennis Championships WTA 500 14 lutego 2022 Twarda 2R   Jeļena Ostapenko nr 21 6:4, 1:6, 6:7(4)
1. Qatar Ladies Open WTA 1000 21 lutego 2022 Twarda 2R   Viktorija Golubic nr 36 6:2, 3:6, 6:2
2. 3R   Darja Kasatkina nr 28 6:3, 6:0
3. QF   Aryna Sabalenka (1) nr 2 6:2, 6:3
4. SF   Maria Sakari (6) nr 6 6:4, 6:3
5. F   Anett Kontaveit (4) nr 7 6:2, 6:0
6. Indian Wells Masters WTA 1000 7 marca 2022 Twarda 2R   Anhelina Kalinina nr 50 5:7, 6:0, 6:1
7. 3R   Clara Tauson (29) nr 40 6:7(3), 6:2, 6:1
8. 4R   Angelique Kerber (15) nr 16 4:6, 6:2, 6:3
9. QF   Madison Keys (25) Nr 29 6:1, 6:0
10. SF   Simona Halep (24) nr 26 7:6(8), 6:4
11. F   Maria Sakari (6) nr 6 6:4, 6:1
12. Miami Open WTA 1000 21 marca 2022 Twarda 2R   Viktorija Golubic nr 42 6:2, 6:0
13. 3R   Madison Brengle nr 59 6:0, 6:3
14. 4R   Coco Gauff (14) nr 17 6:3, 6:1
15. QF   Petra Kvitová (28) nr 32 6:3, 6:3
16. SF   Jessica Pegula (16) nr 21 6:2, 7:5
17. F   Naomi Ōsaka nr 77 6:4, 6:0
18. Puchar Billie Jean King Puchar Billie Jean King 15 kwietnia 2022 Twarda (hala) QR   Mihaela Buzărnescu nr 123 6:1, 6:0
19.   Andreea Prisăcariu nr 324 6:0, 6:0
20. Porsche Tennis Grand Prix WTA 500 18 kwietnia 2022 Ceglana (hala) 2R   Eva Lys (Q) nr 342 6:1, 6:1
21. QF   Emma Raducanu (8) nr 12 6:4, 6:4
22. SF   Ludmiła Samsonowa nr 31 6:7(4), 6:4, 7:5
23. F   Aryna Sabalenka (3) nr 4 6:2, 6:2
24. Internazionali d’Italia WTA 1000 9 maja 2022 Ceglana 2R   Elena-Gabriela Ruse (LL) nr 57 6:3, 6:0
25. 3R   Wiktoryja Azaranka (16) nr 16 6:4, 6:1
26. QF   Bianca Andreescu (PR) nr 90 7:6(2), 6:0
27. SF   Aryna Sabalenka (3) nr 8 6:2, 6:1
28. F   Uns Dżabir (9) nr 7 6:2, 6:2
29. French Open Wielki Szlem 22 maja 2022 Ceglana 1R   Łesia Curenko (Q) nr 119 6:2, 6:0
30. 2R   Alison Riske nr 43 6:0, 6:2
31. 3R   Danka Kovinić nr 95 6:3, 7:5
32. 4R   Zheng Qinwen nr 74 6:7(5), 6:0, 6:2
33. QF   Jessica Pegula (11) nr 11 6:3, 6:2
34. SF   Darja Kasatkina (20) nr 20 6:2, 6:1
35. F   Coco Gauff (18) nr 23 6:1, 6:3

Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj

SprzętEdytuj

Zawodniczka używa odzieży i obuwia ASICS[34] oraz rakiety tenisowej Tecnifibre[35]. Na okazję zwycięstwa Roland Garros 2022 z rakietą Tecnifibre i uznania dla zawodniczki, przedsiębiorstwo na 7 dni zmienia marketingowo firmę na Swiateknifibre i znak towarowy na kolory biały i czerwony. To pierwszy kobiecy tytuł wielkoszlemowy dla tego producenta[36].

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki, Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16].
  2. ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later (ang.). Australian Open, 26 stycznia 2020.
  3. ↑ Monika Piorun: Czego jeszcze nie wiesz o Idze Świątek? Droga od Raszyna do Roland Garros. natemat.pl, 2020-10-12. [dostęp 2022-04-03].
  4. ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
  5. ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
  6. ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
  7. ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
  8. ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles, Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
  9. ↑ Tadeusz Kądziela, Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema, wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16].
  10. ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
  11. ↑ Iga Świątek, Facebook [dostęp 2019-09-23].
  12. ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna, Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10].
  13. ↑ Swiatek soars to first grand slam title, Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  14. ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie!. W: Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
  15. ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju, Sport.pl [dostęp 2020-10-21].
  16. ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  17. ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  18. ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”?, www.gala.pl [dostęp 2021-01-11].
  19. ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami, www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29].
  20. ↑ Polska Agencja Prasowa, Ranking WTA: Iga Świątek najwyżej w karierze, awansowała na ósme miejsce, TVP Sport, 12 lipca 2021 [dostęp 2021-07-12].
  21. ↑ Telewizja Polska SA, Zaskakująca zmiana u Świątek! Polka zrezygnowała z trenera, sport.tvp.pl, 4 grudnia 2021 [dostęp 2021-12-10].
  22. ↑ Łukasz Witczyk: Pracował ze Świątek i Radwańską. „Nie ma sensu porównywać”. Sportowe Fakty, 2022-01-04. [dostęp 2022-01-26].
  23. ↑ Tenis. Iga Świątek przegrała z Ashleigh Barty w turnieju WTA w Adelajdzie, Polski Tenis, 8 stycznia 2022 [dostęp 2022-03-08].
  24. ↑ Rafał Smoliński: Wielki wyczyn Igi Świątek! Polka obok legend. wp.pl, 2022-04-02. [dostęp 2022-04-04].
  25. ↑ Preview Notes: Porsche Tennis Grand Prix (ang.). wtatennis.com. [dostęp 2022-04-25].
  26. ↑ Łukasz Iwanek: Królowa jest jedna! Iga Świątek rządzi w Stuttgarcie. wp.pl, 2022-04-024. [dostęp 2022-04-25].
  27. ↑ Iga Świątek w elitarnym gronie. Venus Williams też to zauważyła. onet.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
  28. ↑ WTA Staff: Swiatek successfully defends Rome to win fifth consecutive title (ang.). wtatennis.com, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
  29. ↑ Mateusz Kozanecki: Iga Świątek wyprzedziła Serenę Williams. wp.pl, 2022-05-15. [dostęp 2022-05-15].
  30. ↑ Telewizja Polska SA, Świątek pobiła rekord! Tego nie było w XXI wieku, sport.tvp.pl, 4 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-05] (pol.).
  31. ↑ Prezydent odznaczył Igę Świątek oraz Tomasza Świątka. prezydent.pl, 23 października 2020. [dostęp 2020-10-23].
  32. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 1166 – pkt 2.
  33. ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa.
  34. ↑ ASICS pisze list do Igi Świątek – najlepszej tenisistki świata (pol.). Newseria, 2022-04-04. [dostęp 2022-06-04].
  35. ↑ UN1QUE IGA (fr.). Tecnifibre. [dostęp 2022-06-04].
  36. ↑ https://twitter.com/tecnifibre/status/1533099869212114950

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iga_Świątek&oldid=67455010”