Iga Świątek

polska tenisistka

Iga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie) – polska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2020[1] w grze pojedynczej, triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Caty McNally. Jest finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej.

Iga Świątek
Ilustracja
Iga Świątek (2018)
Państwo  Polska
Data i miejsce urodzenia 31 maja 2001
Warszawa
Wzrost 176 cm
Masa ciała 65 kg
Gra praworęczna, oburęczny bekhend
Zakończenie kariery aktywna
Trener Piotr Sierzputowski
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje 2 WTA, 7 ITF
Najwyżej w rankingu 15 (1 marca 2021)
Australian Open 4R (2020, 2021)
Roland Garros W (2020)
Wimbledon 1R (2019)
US Open 3R (2020)
Gra podwójna
Wygrane turnieje 0 WTA, 0 ITF
Najwyżej w rankingu 61 (5 kwietnia 2021)
Roland Garros SF (2020)
US Open 2R (2019)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Drużyna mieszana
Igrzyska olimpijskie młodzieży
złoto Buenos Aires 2018 gra podwójna
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dzieciństwo i lata młodzieńczeEdytuj

Iga Natalia Świątek[2] urodziła się 31 maja 2001 w Warszawie. Jej ojciec – Tomasz, był wioślarzem, uczestnikiem igrzysk olimpijskich w Seulu[3][4]. Ma siostrę Agatę, która jest od niej trzy lata starsza. Ojciec Świątek chciał, aby jego córki zostały sportsmenkami, które uprawiałyby sport indywidualny, a nie zespołowy, by mieć lepszą kontrolę nad swoimi szansami na sukces. Początkowo Agata zajęła się pływaniem, lecz później zmieniła dyscyplinę na tenis ziemny, ze względu na problemy z pływaniem. Iga Świątek podążyła za Agatą i również wybrała tenis ziemny[5][6][7].

Kariera tenisowaEdytuj

Kariera juniorskaEdytuj

 
Iga Świątek i Kaja Juvan ze złotym medalem Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018

Świątek występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16. Trenuje w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[8]; poprzednio trenowała w Mera Warszawa[9].

W 2015 roku w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[10]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[11].

W 2017 roku razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).

W czerwcu 2018 roku triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Caty McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Sato 6:2, 7:5.

W lipcu 2018 zwyciężyła w Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2[12][13].

W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, które wygrały 10–4 i sięgnęły po złote medale[14].

Kariera zawodowaEdytuj

W 2016 roku, w wieku 15 lat, Iga Świątek wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).

W 2017 roku Iga Świątek wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.

Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 roku postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80 000$ w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60 000$. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.

2019Edytuj

 
Iga Światek podczas French Open 2019

Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 roku rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.

Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.

W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.

W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.

Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.

Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6.

W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).

21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 roku z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[15], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[16].

2020Edytuj

Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.

W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.

Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.

W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3 następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.

We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[17][18]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.

10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[19].

W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[20] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[21].

2021Edytuj

9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[22].

Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé wynikiem 4:6, 1:6.

Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis wynikiem 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała wynikiem 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.

Następnie Iga zabrała udział w turnieju w Dubaju rozstawiona z numerem 8. Poprzez "wolny los" zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbinie Muguruzie 0:6, 4:6.

Iga Świątek brała udział w singlowej rywalizacji turnieju w Miami rangi WTA 1000. Polska tenisistka, rozstawiona z „15”, dotarła do trzeciej rundy przegrywając z Chorwatką Aną Konjuh 4:6, 6:2, 2:6.[23]

Historia występów wielkoszlemowychEdytuj

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R 4R 4R 0 / 3 7 – 3
French Open A A A 4R W 1 / 2 10 – 1
Wimbledon A A A 1R NH 0 / 1 0 – 1
US Open A A A 2R 3R 0 / 2 3 – 2
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17 1 / 8 20 – 7

Występy w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A A A A 0 / 0 0 – 0
French Open A A A A SF 0 / 1 4 – 1
Wimbledon A A A A NH 0 / 0 0 – 0
US Open A A A 2R A 0 / 1 1 – 1
Ranking na koniec roku – – 1097 453 75 0 / 2 5 – 2

Występy w grze mieszanejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Tytuły Z–P
Australian Open A A A 2R QF 2R 0 / 3 4 – 3
French Open A A A A NH 0 / 0 0 – 0
Wimbledon A A A A NH 0 / 0 0 – 0
US Open A A A A NH 0 / 0 0 – 0
0 / 3 4 – 3

Występy juniorskie w grze pojedynczejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A 1R A 0 / 1
French Open QF QF SF 0 / 3
Wimbledon 1R A W 1 / 2
US Open 2R A A 0 / 1

Występy juniorskie w grze podwójnejEdytuj

Turniej 2016 2017 2018 Tytuły
Australian Open A F A 0 / 1
French Open QF 1R W 1 / 3
Wimbledon SF A A 0 / 1
US Open SF A A 0 / 1

Finały turniejów WTAEdytuj

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
2009
–
2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (1000)
WTA 1000 (900)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 3 (2–1)Edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 14 kwietnia 2019 Lugano Ceglana   Polona Hercog 3:6, 6:3, 3:6
Zwyciężczyni 1. 10 października 2020 French Open Ceglana   Sofia Kenin 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 2. 27 lutego 2021 Adelaide Twarda   Belinda Bencic 6:2, 6:2

Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczejEdytuj

Legenda
W = zwycięstwo
F = finał
SF = półfinał
QF = ćwierćfinał
xR = x runda (x – numer rundy)
LQ = odpadła w kwalifikacjach
A = nie uczestniczyła w turnieju
NH = turniej nie odbywał się
Przypisy
a Uwzględniono tylko mecze rozegrane w głównej drabince turnieju.
a Uwzględniono tylko turnieje, w których zawodniczka wystąpiła.
c Statystyki całej kariery uwzględniają wyniki w turniejach WTA, ITF, kwalifikacjach do tych turniejów oraz spotkania rozegrane w Pucharze Federacji.
Q Do turnieju głównego dostała się przez kwalifikacje.
P5 Turniej w danym roku miał rangę WTA Premier 5.
Turniej Kategoria
do 2020		 2016 2017 2018 2019 2020 2021 Z–P
Wielki Szlem
  Australian Open A A A 2RQ 4R 4R 7–3
  French Open A A A 4R W 10–1
  Wimbledon A A A 1R NH 0–1
  US Open A A A 2R 3R 3–2
Z–P w Wielkim Szlemiea 0–0 0–0 0–0 5–4 12–2 3–1 20–7
Igrzyska olimpijskie
  Letnie igrzyska olimpijskie A 0–0
Mistrzostwa kończące sezon
WTA Finals A A A A NH 0–0
Turnieje WTA 1000
  Dubaj Premier 5/Premier A A A A A 3R 1–1
  Indian Wells Premier Mandatory A A A LQ NH 1–1
  Miami Premier Mandatory A A A LQ NH 3R 2–2
  Madryt Premier Mandatory A A A A NH 0–0
  Rzym Premier 5 A A A A 1R 0–1
  Montreal/Toronto Premier 5 A A A 3RQ NH 4–1
  Cincinnati Premier 5 A A A 2RQ 1R 3–2
  Wuhan Premier 5 A A A A NH 0–0
  Pekin Premier Mandatory A A A A NH 0–0
Turnieje WTA 500b
  Melbourne – Nie rozegrano 3R 1–1
  Adelaide Premier Nie rozegrano A W 5–0
  Doha Premier 5/Premier A A A A 2RP5 A 1–1
  Eastbourne Premier A A A LQ NH 0–1
Turnieje WTA 250b
  Auckland International A A A LQ A NH 2–1
  Birmingham Premier A A A 1RQ NH 3–1
Dawne turnieje WTAb
  Budapest International ITF A A 2RQ NH 3–1
  Lugano International NH A A F NH 4–1
  Praga International A A A 1RQ A NH 3–1
  Waszyngton International A A A 2R NH 1–1
Statystyki całej karieryc
Bilans spotkań na nawierzchni twardej 10–1 0–0 8–1 20–10 7–4 11–4 56–20
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej 0–0 11–2 34–5 10–3 7–1 0–0 62–11
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej 0–0 0–0 0–0 3–3 0–0 0–0 3–3
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej 0–1 0–0 0–0 0–0 0–0 0–0 0–1
Ogólny bilans spotkań 10–2 11–2 42–6 33–16 14–5 11–4 121–35
Liczba rozegranych turniejów WTA 0 0 0 15 6 5 26
Wygrane turnieje 0 0 0 0 1 1 2
Procent zwycięstw 83,33 84,62 86,67 67,35 73,68 73,33 77,56
Ranking na koniec roku 903 690 175 61 17

Finały turniejów ITFEdytuj

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 7 (7–0)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Przeciwniczka Wynik
Zwyciężczyni 1. 30/10/2016 Sztokholm 10 000 Twarda (hala)   Laura-Ioana Andrei 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 2. 18/02/2017 Bergamo 15 000 Ceglana (hala)   Martina Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3
Zwyciężczyni 3. 07/05/2017 Győr 15 000 Ceglana   Gabriela Horáčková 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 4. 25/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda   Britt Geukens 6:3, 6:1
Zwyciężczyni 5. 15/04/2018 Pelham 25 000 Ceglana   Allie Kiick 6:2, 6:0
Zwyciężczyni 6. 01/09/2018 Budapeszt 60 000 Ceglana   Katarina Zawacka 6:2, 6:2
Zwyciężczyni 7. 09/09/2018 Montreux 60 000 Ceglana   Kimberley Zimmermann 6:2, 6:2

Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj

Rezultat Data Turniej ($) Naw. Partnerka Przeciwniczki Wynik
Finalistka 1. 12/02/2018 Szarm el-Szejk 15 000 Twarda   Constanze Stepan   Anna Morgina
  Walerija Sołowjowa 		4:6, 2:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj

Gra pojedyncza (1)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Zwyciężczyni 2018   Wimbledon Trawiasta   Leonie Küng 6:4, 6:2

Gra podwójna (2)Edytuj

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 2017 Australian Open Twarda   Maja Chwalińska   Bianca Andreescu
  Carson Branstine 		1:6, 6:7(4)
Zwyciężczyni 2018 French Open Ceglana   Caty McNally   Yūki Naitō
  Nato Saho 		6:2, 7:5

Puchar FederacjiEdytuj

Gra pojedynczaEdytuj

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Rywal Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		  Bułgaria (2:0) Twarda (hala) Petia Arshinkova Zwycięstwo 6:0, 6:4
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		  Rosja (1:2) Natalja Wichlancewa Porażka 0:6, 2:6
  Dania (3:0) Clara Tauson Zwycięstwo 6:3, 7:6(7)
  Ukraina (2:1) Dajana Jastremśka Porażka 6:7(2), 4:6
2020 5–8 lutego 2020
Esch-sur-Alzette, Luksemburg 		  Słowenia (2:1) Nika Radišić Zwycięstwo 6:2, 6:1
  Turcja (3:0) Berfu Cengiz Zwycięstwo 6:3, 6:0
  Szwecja (2:0) Mirjam Björklund Zwycięstwo 7:5, 4:6, 6:3

Gra podwójnaEdytuj

Rok Runda Data i miejsce Przeciwnik Nawierzchnia Partnerka Rywalki Zwycięstwo/Porażka Rezultat
2018 Europa/Afryka Grupa I 7–10 lutego 2018
Tallinn, Estonia 		  Turcja (2:1) Twarda (hala) Alicja Rosolska Ayla Aksu
Başak Eraydın 		Porażka 3:6, 6:2, 1:6
2019 6–9 lutego 2019
Zielona Góra, Polska 		  Rosja (1:2) Margarita Gasparian
Darja Kasatkina 		Zwycięstwo 6:0, 3:6, 6:3
  Ukraina (2:1) Marta Kostiuk
Kateryna Kozłowa 		Zwycięstwo 6:1, 1:6, 7:6(5)

Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTAEdytuj

Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 17 marca 2021).

Tenisistka Liczba spotkań Bilans Lista spotkań
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 1. miejscu w rankingu WTA
  Simona Halep 3 1:2
  Caroline Wozniacki 1 1:0
  Wiktoryja Azaranka 1 0:1
  Garbiñe Muguruza 1 0:1
  Naomi Ōsaka 1 0:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 2. miejscu w rankingu WTA
  Swietłana Kuzniecowa 1 0:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 4. miejscu w rankingu WTA
  Belinda Bencic 1 1:0
  Caroline Garcia 1 1:0
  Sofia Kenin 1 1:0
  Samantha Stosur 1 0:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 5. miejscu w rankingu WTA
  Eugenie Bouchard 1 1:0
  Jeļena Ostapenko 1 0:1
Tenisistki sklasyfikowane najwyżej na 6. miejscu w rankingu WTA
  Carla Suárez Navarro 1 1:0

Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankinguEdytuj

Lp. Zawodnik Ranking Turniej Nawierzchnia Runda Wynik
2020
1.   Simona Halep Nr 2 French Open, Paryż Ceglana 4 runda 6:1, 6:2
2.   Sofia Kenin Nr 6 Finał 6:4, 6:1

OdznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Miliony przed telewizorami. Rekordowa oglądalność meczu Świątek, TVN24.pl [dostęp 2020-12-15] (pol.).
  2. ↑ Buenos Aires 2018 – Tennis – Women’s Doubles, International Olympic Committee, 24 października 2018 [dostęp 2020-10-14] (ang.).
  3. ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki, Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16].
  4. ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later (ang.). Australian Open, 26 stycznia 2020.
  5. ↑ Insider Q&A: Iga Swiatek shines on in breakout Roland Garros run (ang.). WTA, 2 czerwca 2019.
  6. ↑ Michał Chojecki: Tomasz Świątek, ojciec mistrzyni juniorskiego Wimbledonu: Iga sama dobrze wie, czego chce [WYWIAD] (pol.). Super Express, 21 lipca 2018.
  7. ↑ Agata Swiatek Activity (ang.). International Tennis Federation.
  8. ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
  9. ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
  10. ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
  11. ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
  12. ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles, Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
  13. ↑ Tadeusz Kądziela, Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema, wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16].
  14. ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
  15. ↑ Iga Świątek, Facebook [dostęp 2019-09-23] (pol.).
  16. ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna, Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10] (pol.).
  17. ↑ Swiatek soars to first grand slam title, Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  18. ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie! (pol.). W: Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
  19. ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju, Sport.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).
  20. ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  21. ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
  22. ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”?, www.gala.pl [dostęp 2021-01-11] (pol.).
  23. ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami, www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29] (pol.).
  24. ↑ Prezydent odznaczył Igę Świątek oraz Tomasza Świątka. prezydent.pl, 23 października 2020. [dostęp 2020-10-23].
  25. ↑ M.P. z 2020 r. poz. 1166 – pkt 2.

BibliografiaEdytuj

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Iga_Świątek&oldid=62924225”