Iga Świątek
Iga Natalia Świątek (ur. 31 maja 2001 w Warszawie) – polska tenisistka, zwyciężczyni French Open 2020[1] w grze pojedynczej, triumfatorka juniorskich turniejów wielkoszlemowych: Wimbledonu 2018 w grze pojedynczej oraz French Open 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Caty McNally. Jest finalistką juniorskiego Australian Open 2017 w grze podwójnej w parze z Mają Chwalińską oraz złotą medalistką Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2018 w grze podwójnej dziewcząt w parze z Kają Juvan. Po zwycięstwie we French Open 2020, gdzie w meczu finałowym pokonała Sofię Kenin 6:4, 6:1, została pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej.
| ||||||||||
![]() Iga Świątek (2018) | ||||||||||
Państwo | ![]() | |||||||||
Data i miejsce urodzenia | 31 maja 2001 Warszawa | |||||||||
Wzrost | 176 cm | |||||||||
Masa ciała | 65 kg | |||||||||
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend | |||||||||
Zakończenie kariery | aktywna | |||||||||
Trener | Piotr Sierzputowski | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje | 2 WTA, 7 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 15 (1 marca 2021) | |||||||||
Australian Open | 4R (2020, 2021) | |||||||||
Roland Garros | W (2020) | |||||||||
Wimbledon | 1R (2019) | |||||||||
US Open | 3R (2020) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje | 0 WTA, 0 ITF | |||||||||
Najwyżej w rankingu | 61 (5 kwietnia 2021) | |||||||||
Roland Garros | SF (2020) | |||||||||
US Open | 2R (2019) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||
![]() | ||||||||||
Strona internetowa |
Dzieciństwo i lata młodzieńczeEdytuj
Iga Natalia Świątek[2] urodziła się 31 maja 2001 w Warszawie. Jej ojciec – Tomasz, był wioślarzem, uczestnikiem igrzysk olimpijskich w Seulu[3][4]. Ma siostrę Agatę, która jest od niej trzy lata starsza. Ojciec Świątek chciał, aby jego córki zostały sportsmenkami, które uprawiałyby sport indywidualny, a nie zespołowy, by mieć lepszą kontrolę nad swoimi szansami na sukces. Początkowo Agata zajęła się pływaniem, lecz później zmieniła dyscyplinę na tenis ziemny, ze względu na problemy z pływaniem. Iga Świątek podążyła za Agatą i również wybrała tenis ziemny[5][6][7].
Kariera tenisowaEdytuj
Kariera juniorskaEdytuj
Świątek występowała w reprezentacji Polski w tenisie do lat 16. Trenuje w Klubie Tenisowym Legia Warszawa[8]; poprzednio trenowała w Mera Warszawa[9].
W 2015 roku w parze z Mają Chwalińską zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[10]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[11].
W 2017 roku razem z Mają Chwalińską awansowały do finału Australian Open w grze podwójnej dziewcząt, lecz zostały w nim pokonane przez Biancę Andreescu i Carson Branstine wynikiem 1:6, 6:7(4).
W czerwcu 2018 roku triumfowała w finale wielkoszlemowego French Open w konkurencji gry podwójnej. Razem z Caty McNally pokonały w meczu mistrzowskim Yūki Naitō i Naho Sato 6:2, 7:5.
W lipcu 2018 zwyciężyła w Wimbledonie w grze pojedynczej, pokonując w finale Szwajcarkę Leonie Küng 6:4, 6:2[12][13].
W październiku tego samego roku wystąpiła na Letnich Igrzysk Olimpijskich Młodzieży w Buenos Aires. W grze pojedynczej odpadła w ćwierćfinale z Clarą Burel 4:6, 2:6, walcząc z problemami żołądkowymi. Z tego samego powodu oddała walkowerem mecz drugiej rundy gry mieszanej. W grze podwójnej w parze z Kają Juvan, rozstawione z numerem drugim, doszły do finału bez straty seta. W meczu mistrzowskim, ze względu na problemy zdrowotne Juvan, przegrały pierwszego seta 6:7(5). W drugim, po serii przełamań, odrobiły straty 7:5 i doprowadziły do supertiebreaka. Decydująca część spotkania przebiegała pod dyktando polsko–słoweńskiej pary, które wygrały 10–4 i sięgnęły po złote medale[14].
Kariera zawodowaEdytuj
W 2016 roku, w wieku 15 lat, Iga Świątek wygrała debiutancki turniej zawodowy ITF w Sztokholmie (10 000 $).
W 2017 roku Iga Świątek wygrała swój drugi zawodowy turniej ITF w Bergamo (15 000 $), w finale pokonując Martinę Di Giuseppe 6:4, 3:6, 6:3. Na początku maja sięgnęła po tytuł w Győr, w meczu finałowym pokonawszy Gabrielę Horáčkovą 6:2, 6:2.
Po wygraniu juniorskiego Wimbledonu w lipcu 2018 roku postanowiła zakończyć juniorską karierę i zacząć budować swój ranking WTA. Pod koniec miesiąca doszła do półfinału turnieju ITF z pulą nagród 80 000$ w Pradze. W ćwierćfinale odprawiła Monę Barthel 6:2, 6:3, lecz w meczu o finał przegrała z Martiną Di Giuseppe 6:1, 0:6, 6:7(3). Na przełomie sierpnia i września (zrezygnowała z występu na juniorskim US Open na rzecz startów w rozgrywkach seniorskich) wystąpiła w dwóch turniejach ITF z pulą nagród 60 000$. W Budapeszcie straciła tylko jednego seta, w pokonanym polu zostawiając takie zawodniczki jak Jana Čepelová (6:1, 6:0), czy Sílvia Soler Espinosa (6:0, 6:4). W meczu mistrzowskim ograła wynikiem 6:2, 6:2 Katarinę Zawacką.
2019Edytuj
Sezon 2019 rozpoczęła od kwalifikacji do zawodów w Auckland – jej pierwszego w karierze turnieju WTA. Premierowy pojedynek wygrała 6:2, 6:2 z Elys Venturą. W rundzie drugiej pokonała Claire Liu, jednak w decydującej fazie uległa w trzech setach Janie Čepelovej 2:6, 6:4, 4:6. Dzięki zajmowanej pozycji w rankingu WTA Tour wystartowała w kwalifikacjach do Australian Open. Po wygraniu trzech spotkań 15 stycznia 2019 roku rozegrała pierwszy mecz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego. W debiucie odniosła zwycięstwo, pokonując Anę Bogdan 6:3, 3:6, 6:4. Dzień później otrzymała, w parze z Łukaszem Kubotem, dziką kartę do turnieju gry mieszanej. 17 stycznia rozegrała kolejny mecz w głównej drabince w ramach drugiej rundy, przegrywając z Camilą Giorgi 2:6, 0:6 i tym samym odpadając z turnieju głównego. W grze mieszanej u boku Kubota pokonała w pierwszej rundzie parę Alicja Rosolska–Nikola Mektić 6:1, 2:6, 10–5. W drugiej rundzie polska para musiała jednak uznać wyższość późniejszych triumfatorów imprezy Barbory Krejčíkovej i Rajeeva Rama 3:6, 6:4, 5–10.
Kolejnym startem były zawody w Budapeszcie, do których dostała się przez kwalifikacje. W pierwszej rundzie pokonała 6:3, 6:0 Olgę Danilović, aby w drugiej rundzie ulec najwyżej rozstawionej obrończyni tytułu Alison Van Uytvanck 4:6, 5:7. W Indian Wells w pierwszej rundzie kwalifikacji pokonała rozstawioną z numerem 7. Larę Arruabarrenę 6:1, 6:7(6), 6:2, jednak w kolejnej uległa Ysaline Bonaventure 6:1, 2:6, 4:6. Podobnie zaprezentowała się w turnieju w Miami: w pierwszym meczu kwalifikacji pokonała Zarinę Dijas 6:2, 7:5, lecz w kolejnym spotkaniu lepsza okazała się Sachia Vickery, z którą Polka przegrała 6:7(2), 4:6.
W kwietniu po raz pierwszy w karierze Świątek dostała się do turnieju głównego cyklu WTA dzięki pozycji zajmowanej w rankingu, a miało to miejsce na zawodach w Lugano. W pierwszej rundzie pokonała Katarinę Zawacką 6:0, 6:3, w drugiej wyeliminowała rozstawioną z numerem trzecim Viktórię Kužmovą 6:3, 3:6, 6:2. W ćwierćfinale pokonała rozstawioną z numerem ósmym Wierę Łapko 4:6, 6:4, 6:1, a w półfinale pokonała Kristýnę Plíškovą 6:0, 6:1. O tytuł zmierzyła się z Poloną Hercog, z którą przegrała 3:6, 6:3, 3:6. 15 kwietnia 2019 po raz pierwszy awansowała do pierwszej setki rankingu, zajmując 88. pozycję i zostając jednocześnie najwyżej sklasyfikowaną polską tenisistką.
W wielkoszlemowym French Open pokonała w pierwszej rundzie 6:3, 6:0 Sélénę Janicijevic. W kolejnych meczach pokonała kolejno Wang Qiang 6:3, 6:0 i Mónikę Puig, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której uległa Simonie Halep 1:6, 0:6.
Podczas kwalifikacji do zawodów w Birmingham pokonała kolejno Martinę Trevisan, Destanee Aiavę i Bernardę Perę. W turnieju głównym uległa w pierwszej rundzie Jeļenie Ostapenko 0:6, 2:6. W pierwszej rundzie kwalifikacji turnieju w Eastbourne przegrała z Samanthą Stosur 0:6, 3:6. Udział w wielkoszlemowym Wimbledonie zakończyła na pierwszej rundzie, przegrywając 2:6, 6:7(3) z Viktoriją Golubic.
Kolejnym startem były zawody w Waszyngtonie, podczas których pokonała Uns Dżabir 4:6, 6:4, 6:4. W kolejnej rundzie uległa jednak Jessice Peguli 7:5, 4:6, 1:6. W turnieju w Toronto przeszła eliminacje, wygrywając kolejno z Shelby Rogers 6:4, 7:5 oraz Heather Watson 6:4, 6:2. W głównej drabince turnieju wygrała z Ajlą Tomljanović po kreczu przy stanie 4:1. Następnie pokonała Caroline Wozniacki 1:6, 6:3, 6:4, w trzeciej rundzie zaś przegrała z Naomi Ōsaką 6:7(4), 4:6.
W turnieju w Cincinnati również przeszła przez kwalifikacje, zwyciężając w nich Katerynę Kozłową i Wang Yafan. W turnieju głównym wygrała w pierwszej rundzie z Caroline Garcią 7:6(1), 6:1, ulegając jednak w drugiej Anett Kontaveit 4:6, 6:7(2). Podczas wielkoszlemowego US Open w grze pojedynczej wygrała w pierwszej rundzie z Ivaną Jorović 6:0, 6:1, w drugiej rundzie uległa jednak Anastasii Sevastovej 6:1, 1:6, 3:6. Wzięła także udział w zawodach gry podwójnej wraz z Magdą Linette, pokonując w pierwszej rundzie Coco Vandeweghe i Bethanie Mattek-Sands 3:6, 6:3, 7:5, a następnie przegrywając z Hsieh Su-wei i Barborą Strýcovą 4:6, 6:7(4).
21 września ogłosiła, że nie wystąpi w żadnych kolejnych zawodach w 2019 roku z powodu kontuzji stopy, a do gry w turniejach zamierza powrócić podczas rozgrywek w Australii w styczniu 2020[15], zaczynając sezon od wielkoszlemowego Australian Open[16].
2020Edytuj
Sezon rozpoczęła od udziału w wielkoszlemowym Australian Open. W pierwszej rundzie gry pojedynczej pokonała Tímeę Babos 6:3, 6:2, natomiast w drugiej wygrała z Carlą Suárez Navarro 6:3, 7:5. W trzeciej rundzie stoczyła pojedynek z Donną Vekić, wygrywając 7:5, 6:3. W czwartej rundzie przegrała z Anett Kontaveit 7:6(4), 5:7, 5:7.
W ramach Australian Open wzięła udział także w zawodach gry mieszanej wraz z Łukaszem Kubotem, pokonując w pierwszej rundzie parę Ellen Perez–Luke Saville 6:4, 7:5, a w drugiej duet Chan Hao-ching–Michael Venus 6:2, 6:3. Polski duet odpadł w ćwierćfinale po przegranym pojedynku z parą Astra Sharma–John-Patrick Smith 6:3, 6:7(4), 3–10.
Na początku lutego wraz z prowadzoną przez Dawida Celta reprezentacją Polski, będącą w grupie ze Słowenią, Turcją i Szwecją, rozpoczęła rozgrywki kwalifikacyjne w Pucharze Federacji w Luksemburgu, wygrywając wszystkie trzy mecze kolejno ze Słowenką Niką Radišić 6:2, 6:1, Turczynką Berfu Cengiz 6:3, 6:0 i Szwedką Mirjam Björklund 7:5, 4:6, 6:3. Tym samym reprezentacja Polski zapewniła sobie awans do fazy play-offów. Pod koniec miesiąca rozpoczęła zawody w grze pojedynczej w turnieju w Dosze, pokonując w pierwszej rundzie Donnę Vekić 6:4, 7:5. W drugiej rundzie uległa jednak Swietłanie Kuzniecowej 2:6, 2:6 i odpadła z turnieju.
W wielkoszlemowym US Open w pierwszej rundzie pokonała rozstawioną z numerem 29. Wieronikę Kudiermietową 6:3, 6:3 następnie Sachię Vickery 6:7(5), 6:3, 6:4, a w trzeciej rundzie przegrała z Wiktoryją Azaranką 4:6, 2:6.
We French Open wyeliminowała w pierwszej rundzie rozstawioną z numerem 15. Markétę Vondroušovą 6:1, 6:2. W kolejnych meczach pokonała Hsieh Su-wei 6:1, 6:4 i Eugenie Bouchard 6:3, 6:2, dochodząc tym samym do czwartej rundy, w której ponownie spotkała się z najwyżej rozstawioną Simoną Halep. Wygrywając 6:1, 6:2, zrewanżowała się za porażkę 1:6, 0:6 sprzed roku. W ćwierćfinale zwyciężyła Martinę Trevisan 6:3, 6:1, a w półfinale Nadię Podoroską 6:2, 6:1. W meczu finałowym pokonała rozstawioną z numerem 4. Sofię Kenin 6:4, 6:1, zostając pierwszym polskim zwycięzcą turnieju wielkoszlemowego w grze pojedynczej[17][18]. Wystartowała również na kortach Rolanda Garrosa w grze podwójnej z Nicole Melichar, pokonując w pierwszej rundzie parę Xenia Knoll–Danka Kovinić 6:1, 6:3, w następnej Laurę Siegemund i Wierę Zwonariową (skreczowały przy stanie 6:3). W trzeciej rundzie pokonały rozstawione z numerem 6. Květę Peschke i Demi Schuurs 6:3, 6:4, a w ćwierćfinale Asię Muhammad i Jessicę Pegulę 6:3, 6:4. Debel odpadł w półfinale po przegranym pojedynku z parą Alexa Guarachi–Desirae Krawczyk 6:7(5), 6:1, 4:6.
10 października poinformowała o zakończeniu gry w sezonie 2020 i planowanym powrocie w sezonie 2021[19].
W dniach 7–8 grudnia WTA powiadomiła o przyznaniu jej dwóch spośród kilku najważniejszych dorocznych nagród przydzielanych przez tę organizację: WTA Fan Favorite (dla ulubionej zawodniczki z punktu widzenia kibiców)[20] oraz WTA Most Improved Player of the Year (dla zawodniczki, która w ciągu minionego sezonu uczyniła największy postęp w swoim poziomie gry). Nadto jej główny trener Piotr Sierzputowski otrzymał nagrodę WTA Coach of the Year (dla najlepszego trenera tenisowego na przestrzeni ocenianego roku)[21].
2021Edytuj
9 stycznia w ramach organizowanego przez „Przegląd Sportowy” Plebiscytu na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2020 roku zajęła 2. miejsce (za Robertem Lewandowskim)[22].
Sezon rozpoczęła od gry w turnieju w Melbourne. Dzięki tzw. wolnemu losowi zmagania zaczęła od drugiej rundy, w której pokonała Kaję Juvan 2:6, 6:2, 6:1, jednak w trzeciej uległa Jekatierinie Aleksandrowej 4:6, 2:6. Kolejnym turniejem był Australian Open, w którym w pierwszej rundzie pokonała Arantxę Rus 6:1, 6:3. W drugiej rundzie wygrała z Camilą Giorgi 6:2, 6:4, a w trzeciej rundzie pokonała Fionę Ferro 6:4, 6:3. W meczu o ćwierćfinał uległa Simonie Halep 6:3, 1:6, 4:6. W zawodach gry mieszanej razem z Łukaszem Kubotem pokonali w pierwszym meczu parę Astra Sharma–John-Patrick Smith 5:7, 7:6(6), 10–6, natomiast w kolejnym spotkaniu ulegli mikstowi Hayley Carter–Sander Gillé wynikiem 4:6, 1:6.
Kolejnym startem Świątek były zawody w Adelaide, w których została rozstawiona z numerem 5. W pierwszej rundzie pokonała Madison Brengle 6:3, 6:4, w drugiej natomiast wygrała z Maddison Inglis wynikiem 6:1, 6:3. W ćwierćfinale pokonała Danielle Collins po kreczu przy stanie 6:2, 3:0, a w półfinale zwyciężyła z Jil Teichmann 6:3, 6:2. W meczu mistrzowskim triumfowała wynikiem 6:2, 6:2 nad Belindą Bencic, tym samym sięgając po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.
Następnie Iga zabrała udział w turnieju w Dubaju rozstawiona z numerem 8. Poprzez "wolny los" zawody rozpoczęła od drugiej rundy, w której wygrała z Misaki Doi 6:2, 6:4. W trzeciej rundzie uległa Garbinie Muguruzie 0:6, 4:6.
Iga Świątek brała udział w singlowej rywalizacji turnieju w Miami rangi WTA 1000. Polska tenisistka, rozstawiona z „15”, dotarła do trzeciej rundy przegrywając z Chorwatką Aną Konjuh 4:6, 6:2, 2:6.[23]
Historia występów wielkoszlemowychEdytuj
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | 4R | 4R | 0 / 3 | 7 – 3 | ||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | 1 / 2 | 10 – 1 | |||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 0 / 2 | 3 – 2 | |||||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 | 1 / 8 | 20 – 7 |
Występy w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | SF | 0 / 1 | 4 – 1 | ||||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | A | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||||||||||||
Ranking na koniec roku | – | – | 1097 | 453 | 75 | 0 / 2 | 5 – 2 |
Występy w grze mieszanejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | 2R | QF | 2R | 0 / 3 | 4 – 3 | |||||||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | NH | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||||
0 / 3 | 4 – 3 |
Występy juniorskie w grze pojedynczejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | 1R | A | 0 / 1 |
French Open | QF | QF | SF | 0 / 3 |
Wimbledon | 1R | A | W | 1 / 2 |
US Open | 2R | A | A | 0 / 1 |
Występy juniorskie w grze podwójnejEdytuj
Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły |
---|---|---|---|---|
Australian Open | A | F | A | 0 / 1 |
French Open | QF | 1R | W | 1 / 3 |
Wimbledon | SF | A | A | 0 / 1 |
US Open | SF | A | A | 0 / 1 |
Finały turniejów WTAEdytuj
Legenda | |
---|---|
Wielki Szlem | |
Igrzyska olimpijskie | |
WTA Tour Championships | |
2009 – 2020 |
|
WTA Premier Mandatory | |
WTA Premier 5 | |
WTA Premier | |
WTA International Series | |
WTA 125K series (2012–2020) | |
od 2021 |
|
WTA 1000 (1000) | |
WTA 1000 (900) | |
WTA 500 | |
WTA 250 | |
WTA 125 |
Gra pojedyncza 3 (2–1)Edytuj
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 14 kwietnia 2019 | Lugano | Ceglana | Polona Hercog | 3:6, 6:3, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 10 października 2020 | French Open | Ceglana | Sofia Kenin | 6:4, 6:1 |
Zwyciężczyni | 2. | 27 lutego 2021 | Adelaide | Twarda | Belinda Bencic | 6:2, 6:2 |
Historia występów w turniejach WTA w grze pojedynczejEdytuj
|
|
Turniej | Kategoria do 2020 |
2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | Z–P | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wielki Szlem | |||||||||||||||||||||
Australian Open | A | A | A | 2RQ | 4R | 4R | 7–3 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | 4R | W | 10–1 | |||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | 1R | NH | 0–1 | |||||||||||||||
US Open | A | A | A | 2R | 3R | 3–2 | |||||||||||||||
Z–P w Wielkim Szlemiea | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 5–4 | 12–2 | 3–1 | 20–7 | ||||||||||||||
Igrzyska olimpijskie | |||||||||||||||||||||
Letnie igrzyska olimpijskie | A | 0–0 | |||||||||||||||||||
Mistrzostwa kończące sezon | |||||||||||||||||||||
WTA Finals | A | A | A | A | NH | 0–0 | |||||||||||||||
Turnieje WTA 1000 | |||||||||||||||||||||
Dubaj | Premier 5/Premier | A | A | A | A | A | 3R | 1–1 | |||||||||||||
Indian Wells | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 1–1 | ||||||||||||||
Miami | Premier Mandatory | A | A | A | LQ | NH | 3R | 2–2 | |||||||||||||
Madryt | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Rzym | Premier 5 | A | A | A | A | 1R | 0–1 | ||||||||||||||
Montreal/Toronto | Premier 5 | A | A | A | 3RQ | NH | 4–1 | ||||||||||||||
Cincinnati | Premier 5 | A | A | A | 2RQ | 1R | 3–2 | ||||||||||||||
Wuhan | Premier 5 | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Pekin | Premier Mandatory | A | A | A | A | NH | 0–0 | ||||||||||||||
Turnieje WTA 500b | |||||||||||||||||||||
Melbourne | – | Nie rozegrano | 3R | 1–1 | |||||||||||||||||
Adelaide | Premier | Nie rozegrano | A | W | 5–0 | ||||||||||||||||
Doha | Premier 5/Premier | A | A | A | A | 2RP5 | A | 1–1 | |||||||||||||
Eastbourne | Premier | A | A | A | LQ | NH | 0–1 | ||||||||||||||
Turnieje WTA 250b | |||||||||||||||||||||
Auckland | International | A | A | A | LQ | A | NH | 2–1 | |||||||||||||
Birmingham | Premier | A | A | A | 1RQ | NH | 3–1 | ||||||||||||||
Dawne turnieje WTAb | |||||||||||||||||||||
Budapest | International | ITF | A | A | 2RQ | NH | 3–1 | ||||||||||||||
Lugano | International | NH | A | A | F | NH | 4–1 | ||||||||||||||
Praga | International | A | A | A | 1RQ | A | NH | 3–1 | |||||||||||||
Waszyngton | International | A | A | A | 2R | NH | 1–1 | ||||||||||||||
Statystyki całej karieryc | |||||||||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni twardej | 10–1 | 0–0 | 8–1 | 20–10 | 7–4 | 11–4 | 56–20 | ||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni ziemnej | 0–0 | 11–2 | 34–5 | 10–3 | 7–1 | 0–0 | 62–11 | ||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni trawiastej | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 3–3 | 0–0 | 0–0 | 3–3 | ||||||||||||||
Bilans spotkań na nawierzchni dywanowej | 0–1 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–0 | 0–1 | ||||||||||||||
Ogólny bilans spotkań | 10–2 | 11–2 | 42–6 | 33–16 | 14–5 | 11–4 | 121–35 | ||||||||||||||
Liczba rozegranych turniejów WTA | 0 | 0 | 0 | 15 | 6 | 5 | 26 | ||||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 | 0 | 0 | 0 | 1 | 1 | 2 | ||||||||||||||
Procent zwycięstw | 83,33 | 84,62 | 86,67 | 67,35 | 73,68 | 73,33 | 77,56 | ||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 903 | 690 | 175 | 61 | 17 |
Finały turniejów ITFEdytuj
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 7 (7–0)Edytuj
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
Zwyciężczyni | 1. | 30/10/2016 | Sztokholm | 10 000 | Twarda (hala) | Laura-Ioana Andrei | 6:4, 6:3 |
Zwyciężczyni | 2. | 18/02/2017 | Bergamo | 15 000 | Ceglana (hala) | Martina Di Giuseppe | 6:4, 3:6, 6:3 |
Zwyciężczyni | 3. | 07/05/2017 | Győr | 15 000 | Ceglana | Gabriela Horáčková | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 4. | 25/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Britt Geukens | 6:3, 6:1 |
Zwyciężczyni | 5. | 15/04/2018 | Pelham | 25 000 | Ceglana | Allie Kiick | 6:2, 6:0 |
Zwyciężczyni | 6. | 01/09/2018 | Budapeszt | 60 000 | Ceglana | Katarina Zawacka | 6:2, 6:2 |
Zwyciężczyni | 7. | 09/09/2018 | Montreux | 60 000 | Ceglana | Kimberley Zimmermann | 6:2, 6:2 |
Gra podwójna 1 (0–1)Edytuj
Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
Finalistka | 1. | 12/02/2018 | Szarm el-Szejk | 15 000 | Twarda | Constanze Stepan | Anna Morgina Walerija Sołowjowa |
4:6, 2:6 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (1)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
Zwyciężczyni | 2018 | Wimbledon | Trawiasta | Leonie Küng | 6:4, 6:2 |
Gra podwójna (2)Edytuj
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2017 | Australian Open | Twarda | Maja Chwalińska | Bianca Andreescu Carson Branstine |
1:6, 6:7(4) |
Zwyciężczyni | 2018 | French Open | Ceglana | Caty McNally | Yūki Naitō Nato Saho |
6:2, 7:5 |
Puchar FederacjiEdytuj
Gra pojedynczaEdytuj
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Rywal | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia |
Bułgaria (2:0) | Twarda (hala) | Petia Arshinkova | Zwycięstwo | 6:0, 6:4 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |
Rosja (1:2) | Natalja Wichlancewa | Porażka | 0:6, 2:6 | ||
Dania (3:0) | Clara Tauson | Zwycięstwo | 6:3, 7:6(7) | ||||
Ukraina (2:1) | Dajana Jastremśka | Porażka | 6:7(2), 4:6 | ||||
2020 | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg |
Słowenia (2:1) | Nika Radišić | Zwycięstwo | 6:2, 6:1 | ||
Turcja (3:0) | Berfu Cengiz | Zwycięstwo | 6:3, 6:0 | ||||
Szwecja (2:0) | Mirjam Björklund | Zwycięstwo | 7:5, 4:6, 6:3 |
Gra podwójnaEdytuj
Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia |
Turcja (2:1) | Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Ayla Aksu Başak Eraydın |
Porażka | 3:6, 6:2, 1:6 |
2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |
Rosja (1:2) | Margarita Gasparian Darja Kasatkina |
Zwycięstwo | 6:0, 3:6, 6:3 | |||
Ukraina (2:1) | Marta Kostiuk Kateryna Kozłowa |
Zwycięstwo | 6:1, 1:6, 7:6(5) |
Bilans spotkań przeciwko pierwszej dziesiątce rankingu WTAEdytuj
Bilans spotkań w turniejach WTA przeciwko zawodniczkom klasyfikowanym w pierwszej dziesiątce rankingu (aktualne na dzień 17 marca 2021).
Tenisistka | Liczba spotkań | Bilans | Lista spotkań | |||||||||||||||||||||||||
Simona Halep | 3 | 1:2 |
| |||||||||||||||||||||||||
Caroline Wozniacki | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||
Wiktoryja Azaranka | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Garbiñe Muguruza | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Naomi Ōsaka | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Swietłana Kuzniecowa | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Belinda Bencic | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||
Caroline Garcia | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||
Sofia Kenin | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||
Samantha Stosur | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Eugenie Bouchard | 1 | 1:0 |
| |||||||||||||||||||||||||
Jeļena Ostapenko | 1 | 0:1 |
| |||||||||||||||||||||||||
Carla Suárez Navarro | 1 | 1:0 |
|
Zwycięstwa nad zawodniczkami klasyfikowanymi w danym momencie w czołowej dziesiątce rankinguEdytuj
Lp. | Zawodnik | Ranking | Turniej | Nawierzchnia | Runda | Wynik |
---|---|---|---|---|---|---|
2020 | ||||||
1. | Simona Halep | Nr 2 | French Open, Paryż | Ceglana | 4 runda | 6:1, 6:2 |
2. | Sofia Kenin | Nr 6 | Finał | 6:4, 6:1 |
OdznaczeniaEdytuj
- Złoty Krzyż Zasługi – 2020[24][25]
PrzypisyEdytuj
- ↑ Miliony przed telewizorami. Rekordowa oglądalność meczu Świątek, TVN24.pl [dostęp 2020-12-15] (pol.).
- ↑ Buenos Aires 2018 – Tennis – Women’s Doubles, International Olympic Committee, 24 października 2018 [dostęp 2020-10-14] (ang.).
- ↑ Wielki skok Igi Świątek. Największy sukces w karierze 16-letniej tenisistki, Wyborcza.pl [dostęp 2018-04-16] .
- ↑ Dan Imhoff: Swiatek follows father’s footsteps 38 years later (ang.). Australian Open, 26 stycznia 2020.
- ↑ Insider Q&A: Iga Swiatek shines on in breakout Roland Garros run (ang.). WTA, 2 czerwca 2019.
- ↑ Michał Chojecki: Tomasz Świątek, ojciec mistrzyni juniorskiego Wimbledonu: Iga sama dobrze wie, czego chce [WYWIAD] (pol.). Super Express, 21 lipca 2018.
- ↑ Agata Swiatek Activity (ang.). International Tennis Federation.
- ↑ Iga Światek na stronie Warsaw Sports Group. Warsaw Sports Group. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Michał Szaflarski: Iga Świątek podbija Paryż. 15-letnia tenisistka Legii awansowała do ćwierćfinałów singla i debla. legia.sport.pl, 2016-06-03. [dostęp 2016-09-09].
- ↑ Marcin Motyka: Trzy triumfy polskich tenisistów w mistrzostwach Europy, Iga Świątek podwójnie złota!. Wirtualna Polska, 2015-07-28. [dostęp 2019-03-31].
- ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21].
- ↑ The Championships 2018: Girl’s Singles, Wimbledon [dostęp 2018-07-15] (ang.).
- ↑ Tadeusz Kądziela , Iga Świątek. Talent na tenisowego szlema, wyborcza.pl, 15 lipca 2018 [dostęp 2018-07-16] .
- ↑ Młodzieżowe Igrzyska Olimpijskie 2018. polski-tenis.pl, 2018-10-13. [dostęp 2018-10-13].
- ↑ Iga Świątek, Facebook [dostęp 2019-09-23] (pol.).
- ↑ Tomasz Świątek: Iga zacznie sezon od Australian Open. Sytuacja jest dynamiczna, Przegląd Sportowy, 9 grudnia 2019 [dostęp 2019-12-10] (pol.).
- ↑ Swiatek soars to first grand slam title, Roland Garos, 10 października 2020 [dostęp 2020-10-10] (ang.).
- ↑ Piotr Chłystek: Polska królowa Paryża! Wielki triumf Świątek w Garrosie! (pol.). W: Tenis [on-line]. przegladsportowy.pl, 2020-10-10. [dostęp 2020-10-12].
- ↑ Iga Świątek kończy sezon. Zrezygnowała z ostatniego turnieju, Sport.pl [dostęp 2020-10-21] (pol.).
- ↑ Swiatek sweeps 2020 WTA Fan Favorite, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ 2020 WTA Player and Coach Awards revealed, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-12-08] (ang.).
- ↑ Gala Mistrzów Sportu 2021 – WYNIKI. Kto wygrał 86. Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”?, www.gala.pl [dostęp 2021-01-11] (pol.).
- ↑ Tym razem się nie powiodło. Iga Świątek odpadła z WTA w Miami, www.tvp.info, 27 marca 2021 [dostęp 2021-03-29] (pol.).
- ↑ Prezydent odznaczył Igę Świątek oraz Tomasza Świątka. prezydent.pl, 23 października 2020. [dostęp 2020-10-23].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 1166 – pkt 2.
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 14 lutego 2021].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 14 lutego 2021].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 14 lutego 2021].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Iga Świątek, Facebook [dostęp 2020-10-14] .