Ignacy (Rimski-Korsakow)

Ignacy, nazwisko świeckie Rimski-Korsakow (ur. ok. 16301635, zm. 20 maja?/31 maja 1701) – rosyjski biskup prawosławny.

Ignacy
Metropolita tobolski i syberyjski
ilustracja
Kraj działania

Carstwo Rosyjskie

Data urodzenia

1630–1635

Data i miejsce śmierci

13 maja 1701
Moskwa

Metropolita tobolski i syberyjski
Okres sprawowania

1692–1700

Wyznanie

prawosławie

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Śluby zakonne

do 1677

Prezbiterat

przed 1680

Chirotonia biskupia

3 kwietnia 1692

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

3 kwietnia 1692

Konsekrator

Adrian

Życiorys edytuj

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Życie monastyczne rozpoczął w Monasterze Sołowieckim, składając wieczyste śluby mnisze najpóźniej w 1677. W wymienionym roku pełnił już bowiem we wspólnocie funkcję eklezjarchy[1]. Od 1680 był przełożonym Pustelni Morgulewskiej, zaś w 1683 powierzono mu obowiązki przełożonego monasteru Przemienienia Pańskiego w Jarosławiu. W 1685 był już przełożonym Monasteru Nowospasskiego[1]. Zaliczał się do grona najbliższych współpracowników i przyjaciół patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Joachima. Był znawcą języka greckiego i kultury antycznej, władał także łaciną, cenił dorobek zachodnioeuropejskich uniwersytetów[2].

Przebywając w Moskwie opracował księgę z precyzyjnym opisem porządku nabożeństw celebrowanych przez biskupów[3]. Na polecenie patriarchy brał udział w zwalczaniu ruchu staroobrzędowego[1] i napisał traktat polemiczny w obronie znaczenia nauki języka greckiego, który według patriarchatu była ważniejsza od poznawania łaciny[2].

Był zwolennikiem koncepcji Moskwy jako Trzeciego Rzymu i propagatorem idei zjednoczenia wszystkich prawosławnych w jednym państwie, którym rządzić miał rosyjski car. Głosił konieczność wyzwolenia przez Rosję tych wyznawców prawosławia, którzy żyli pod panowaniem tureckim, i odebrania Turcji Konstantynopola[4].

3 kwietnia 1692 został wyświęcony na biskupa tobolskiego i syberyjskiego, automatycznie uzyskując natychmiast po ceremonii godność metropolity. Głównym konsekratorem w czasie uroczystości był patriarcha moskiewski i całej Rusi Adrian[1]. Również na Syberii zwalczał staroobrzędowców, przeprowadził również translację relikwii mnicha Symeona Wierchoturskiego i napisał jego żywot. Był przeciwnikiem reform Piotra I, sprzeciwiał się wzrostowi znaczenia obcokrajowców w Rosji[1].

W 1700, oficjalnie z powodu choroby psychicznej, został przeniesiony w stan spoczynku i skierowany do Monasteru Czudowskiego, a następnie do Monasteru Simonowskiego, gdzie zmarł w roku następnym[1]. W rzeczywistości przyczyną odsunięcia hierarchy od zarządzania eparchią i faktycznego uwięzienia w klasztorze stał się jego konflikt z patriarchą Adrianem na tle oceny działalności Piotra I[5].

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Игнатий (Римский-Корсаков). [dostęp 2012-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-22)].
  2. a b Wysszyj swiaszczennonaczalnik. W: A. Bogdanow: Russkije patriarchy. T. II. Moskwa: Tierra, 1999, s. 224. ISBN 5-300-02408-2.
  3. Wysszyj swiaszczennonaczalnik. W: A. Bogdanow: Russkije patriarchy. T. II. Moskwa: Tierra, 1999, s. 79-80. ISBN 5-300-02408-2.
  4. Wysszyj swiaszczennonaczalnik. W: A. Bogdanow: Russkije patriarchy. T. II. Moskwa: Tierra, 1999, s. 103-104. ISBN 5-300-02408-2.
  5. И. А. Никулин, ПОСЛЕДНИЕ ГОДЫ ЖИЗНИ МИТРОПОЛИТА ИГНАТИЯ (РИМСКОГО-КОРСАКОВА): ЛИЧНАЯ ДРАМА В КОНТЕКСТЕ ЭПОХИ. [dostęp 2012-09-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-09)].