Ignacy Blaschke

polski rzeźbiarz i rysownik

Ignacy Engelbert Blaschke, pierwotnie Engelbert Blaschke (ur. 15 października 1882 we Vrútkach, zm. 5 stycznia 1943 w Bochni) – polski rzeźbiarz i rysownik czeskiego oraz niemieckiego pochodzenia [1]. Pierwsze swoje dzieła podpisywał jako «Engelbert Blaszke».

Ignacy Engelbert Blaschke
Ilustracja
Ignacy Engelbert Blaschke (po lewej) i Eugeniusz Dąbrowa-Dąbrowski. Zaproszenie kabaretu "Zielony Balonik" autorstwa Kazimierza Sichulskiego
Data i miejsce urodzenia

15 października 1882
Vrútky

Data i miejsce śmierci

5 stycznia 1943
Bochnia

Dziedzina sztuki

rzeźba, grafika

Odznaczenia
Krzyż Obrony Lwowa
Józefa Singer - pierwowzór postaci Racheli z Wesela Stanisława Wyspiańskiego. Karykatura Ignacego E. Blaschke. Kraków, 1909 r.
Grób rzeźbiarza na Cmentarzu w Bochni

Był synem Franza i Antonii z Beránków[2]. W latach 1902-1909 studiował rzeźbę w Paryżu, Norymberdze oraz na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod okiem Konstantego Laszczki[3]. Związany z cyganerią krakowską. Autor plakatów i zaproszeń na występy Kabaretu „Zielony Balonik”. Po studiach osiadał we Lwowie, gdzie współpracował z kabaretem „Wesoła Jama”[4]. Wspólnie m.in. z Kornelem Makuszyńskim, Stanisławem Wasylewskim i Henrykiem Zbierzchowskim stworzył satyryczną szopkę "Lwowskie marionetki"[5]. Rzeźbił głównie studia portretowe, m.in. popiersie Jana Gutenberga na elewacji domu przy ul. Szabatowskiego w Chorzowie. Projektował medale i medaliony dla Fabryki Fajansu w Pacykowie. W czasie wojny polsko-ukraińskiej grożąc maszyniście lufką do papierosów udającą lufę pistoletu uprowadził ukraiński pociąg wojskowy wiozący na front amunicję. Za ten czyn otrzymał Krzyż Obrony Lwowa.

Życie prywatne edytuj

Mąż Anieli z domu Kaiser, ojciec trojga dzieci, w tym Stanisława[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Czasopismo Techniczne KTT, nr 162-165, Krakowskie Towarzystwo Techniczne, Kraków 2015.
  2. Słownik artystów polskich i obcych w Polsce działających (zmarłych przed 1966 r.). Malarze, rzeźbiarze, graficy, tom 1, Ossolineum, Wrocław 1971, s. 175.
  3. Materiały do dziejów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1969, s. 339.
  4. biogram Ignacego E. Blaschke. Muzeum Narodowe w Krakowie.
  5. Witold Waszczuk: Pisarz wobec koniunktury: Twórczość literacka Henryka Zbierzchowskiego, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2000, s. 142.

Bibliografia edytuj

  • Emmanuel Swieykowski: Pamiętnik Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie: 1854-1904; 50 lat działalności dla ojczystej sztuki. Kraków: TPSP, 1905.
  • Boy-Żeleński Tadeusz Słówka. Wstęp: Tomasz Weiss. BN I, 255. Wrocław 1988.
  • Polski Plakat Secesyjny, Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 2003
  • Aleksandra Melbechowska-Luty Posągi i ludzie: rzeźba polska dwudziestolecia międzywojennego, Wydawnictwo Neriton, Warszawa 2005