Igor Śmiałowski

polski aktor

Igor Śmiałowski-Smirnow (ur. 20 czerwca 1917 w Moskwie, zm. 16 czerwca 2006 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy.

Igor Śmiałowski
Ilustracja
Igor Śmiałowski w spektaklu „Panna mężatka”; Teatr Narodowy w Warszawie, marzec 1953
Data i miejsce urodzenia

20 czerwca 1917
Moskwa

Data i miejsce śmierci

16 czerwca 2006
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

Danuta Sieragowska[1]

Lata aktywności

1940–2000

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
Grób Igora Śmiałowskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Życiorys edytuj

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości mieszkał wraz z rodzicami w Wilnie i tam ukończył Państwowe Gimnazjum im. Joachima Lelewela. Po maturze wstąpił do Akademii Sztuk Pięknych, którą porzucił na rzecz Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii Przeciwlotniczej w Trauguttowie (obecnie Jużnyj Wajennyj Garadok) k. Brześcia.

W 1938 dostał skierowanie do fabryki zbrojeniowej w Starachowicach. W obronie Polski we wrześniu 1939 był żołnierzem 1 Baterii Motorowej Artylerii Przeciwlotniczej 1 Dywizji Piechoty Legionów. Absolwent tajnej szkoły aktorskiej (Studio Dramatyczne) w Wilnie (1940), w tym samym roku debiutował w kabarecie Ksantypa Janusza Minkiewicza.

Aktor (od 1945) teatrów Białegostoku, Krakowa, Katowic i Łodzi, (od 1948) teatrów warszawskich, m.in. Polskiego, Syreny, Rozmaitości i Narodowego. Występował również w Teatrze Polskiego Radia, Teatrze Telewizji oraz w Kabarecie „Wagabunda”[2].

Po raz ostatni pojawił się na ekranach w 2000 jako hrabia Alfred Bizanc w ostatniej części serialu Dom. Autor zbiorów anegdot teatralnych Igor Śmiałowski opowiada i Igoraszki z Melpomeną oraz wspomnienia Cała wstecz.

Od 1945 do śmierci był żonaty z Danutą[3].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 117-2-8)[4].

Filmografia (wybór) edytuj

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Tygodnik „Życie na Gorąco” nr 9, 3 marca 2016, s. 38–39.
  2. (Zawadzki Wiesław, oprac. A. S.): Byłem w „Wagabundzie”, „Podtatrze”, wiosna-lato 1977, s. 40–47.
  3. Tygodnik „To & Owo” nr 3, 16.01.2018, s. 16.
  4. Cmentarz Stare Powązki: Jan Ludwicki, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
  5. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1140 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki” - wskazany jako Śmiałowski-Smirnow Igor.
  6. M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.

Linki zewnętrzne edytuj