Igor Tuleya

polski sędzia

Igor Zygmunt Tuleya (ur. 24 sierpnia 1970 w Łodzi[1]) – polski prawnik, sędzia Sądu Okręgowego w Warszawie oraz były rzecznik tego sądu[2].

Igor Tuleya
Ilustracja
Na Pol’and’Rock Festival w 2019
Data i miejsce urodzenia 24 sierpnia 1970
Łódź
Zawód, zajęcie sędzia
Narodowość Polska polska
Pracodawca Sąd Okręgowy w Warszawie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

ŻyciorysEdytuj

Tuleya urodził się w Łodzi. Wychował się w Warszawie. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1989)[3][4]. Początkowo rozważał studiowanie medycyny, jednak podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim[5].

Był sędzią w Sądzie Rejonowym w Nowym Dworze Mazowieckim. Na stanowisko sędziego Sądu Okręgowego w Warszawie powołał go 18 marca 2010 prezydent Lech Kaczyński[6]. Od 2012 był rzecznikiem prasowym tego sądu, stanowisko miał stracić wskutek uzasadnienia wyroku dotyczącego Mirosława Garlickiego[7].

4 stycznia 2013 roku skazał Mirosława Garlickiego na rok więzienia w zawieszeniu na dwa lata oraz grzywnę za przyjęcie 17,5 tysiąca złotych łapówek[8]. Uniewinnił go natomiast od zarzutów nadużyć seksualnych oraz spowodowania śmierci pacjenta. Tuleya, uzasadniając wyrok, potępił działania władzy. Garlicki kreowany był jako uosobienie niemoralnego zachowania się lekarzy i w ogóle elit postkomunistycznych. Sędzia porównał działanie służb do znanych z czasów stalinowskich (groźby, przesłuchania nocne, nieuzasadnione zatrzymania). W 2015, po dojściu do władzy Prawa i Sprawiedliwości, tamten wyrok uznano za jeden z dowodów na zepsucie wymiaru sprawiedliwości[5].

W toku kryzysu wokół Sądu Najwyższego w Polsce zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z pytaniem prejudycjalnym dotyczącym zgodności ustaw dokonujących zmian w wymiarze sprawiedliwości w Polsce z europejskimi standardami dotyczącymi niezawisłości sędziowskiej[9]. 24 września 2019 Rzecznik generalny TSUE ocenił, że pytania prejudycjalne sądów w sprawie systemu dyscyplinarnego dla sędziów w Polsce należy uznać za niedopuszczalne[10]. Według rzecznika, „sądy żywią jedynie subiektywne obawy, które nie urzeczywistniły się w postaci wszczęcia postępowań dyscyplinarnych – wynika z opinii rzecznika generalnego TSUE”.

Krytykował też inne zmiany w sądownictwie wprowadzane przez rząd Prawa i Sprawiedliwości. We wrześniu 2018 rzecznik dyscyplinarny do spraw sędziów zażądał od niego wyjaśnień w tym zakresie[11].

18 listopada 2020 na podstawie decyzji Izby Dyscyplinarnej stracił sędziowski immunitet w sprawie o niedopełnienie obowiązków służbowych oraz przekroczenia uprawnień[12][13][14]. Sędzia Tuleya, jak i zdecydowana większość prawników tej decyzji nie uznały, argumentując, że Izba Dyscyplinarna została zawieszona przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej[15], a Sąd Najwyższy uznał, że nie jest niezależnym sądem[16]. Ponadto została powołana przez wyłonioną niezgodnie z Konstytucją Krajową Radę Sądownictwa i wyczerpuje znamiona sądu wyjątkowego, a więc nie może istnieć w systemie prawnym bez wprowadzenia stanu wojennego[17].

W lutym 2021 został stałym felietonistą internetowej rozgłośni Halo.Radio[18].

24 lutego 2021 Sąd Apelacyjny w Warszawie w postanowieniu stwierdził, że "Igor Tuleja jest nieprzerwanie sędzią sądu powszechnego RP z przypisanym do tego urzędu immunitetem", a "uchylenie immunitetu może nastąpić na podstawie prawomocnego orzeczenia niezależnego, bezstronnego i niezawisłego sądu w toku sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy. Izba Dyscyplinarna nie ma żadnej z tych właściwości"[19]. Prezes Sądu Okręgowego w Warszawie odmówił wykonania orzeczenia, gdyż jego zdaniem jest niezgodne z prawem[20].

PublikacjeEdytuj

  • Magdalena Czernicka, Igor Tuleya, Kodeks postępowania karnego, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2005.
  • Magdalena Czernicka, Igor Tuleya, Kodeks wykroczeń. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck, 2007.
  • Magdalena Czernicka, Igor Tuleya, Kodeks karny wykonawczy, Warszawa: Wydawnictwo C. H. Beck, 2007.
  • Igor Tuleya, Ustawa o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego: komentarz praktyczny, Poznań: Polskie Wydawnictwo Prawnicze Iuris, 2012.
  • Małgorzata Młodawska-Piaseczna, Igor Tuleya, Anna Wielgolewska, Akta karne dla aplikantów, Warszawa: Wydawnictwo Wolters Kluwer, 2018.

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ Oświadczenie majątkowe. waw.sa.gov.pl. [dostęp 15 maja 2018].
  2. ↑ Kim jest sędzia Igor Tuleya, który (znowu) postawił się PiS?. polityka.pl. [dostęp 15 maja 2018].
  3. ↑ Igor Tuleya – nie mam planu B. wyborcza.pl. [dostęp 2021-02-17].
  4. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1989. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-02-17].
  5. ↑ a b Joanna Berendt, In Poland, a Stubborn Defender of Judicial Independence, „The New York Times”, 10 stycznia 2020 [dostęp 2020-01-12] (ang.).
  6. ↑ Michał Gostkiewicz: Sędzia Igor Tuleya: Jestem apolityczny. Prowadziłem sprawy Macierewicza. Raz wygrał, raz przegrał. gazeta.pl. [dostęp 2018-09-22].
  7. ↑ Anna Dryjańska: Kim jest sędzia Igor Tuleya? Dwa powody, dla których przesłuchuje go nowa KRS. tokfm.pl, 21 września 2018. [dostęp 2018-09-27].
  8. ↑ Doktor Mirosław G. skazany. Ziobro: ten wyrok to zła wiadomość. gazetawyborcza.pl, 5 maja 2018. [dostęp 9 stycznia 2013].
  9. ↑ Sędzia Tuleya zwrócił się z pytaniem do TSUE, proces został zawieszony. Kim są oskarżeni?. wp.pl, 6 września 2018. [dostęp 2018-09-16].
  10. ↑ Rzecznik generalny TSUE odpowiada ws. pytań prejudycjalnych polskich sądów, Onet Wiadomości, 24 września 2019 [dostęp 2019-09-24] (pol.).
  11. ↑ Sędzia Igor Tuleya spodziewa się zwolnienia. „Sędziowie nie dadzą sobie zamknąć ust”. wp.pl, 13 września 2018. [dostęp 2018-09-16].
  12. ↑ Izba Dyscyplinarna bierze się za sędziego Igora Tuleyę, oko.press [dostęp 2020-11-19].
  13. ↑ Tuleya bez immunitetu. "Sędzia niezawisły orzekający zgodnie z własnym sumieniem będzie karany", TVN24 [dostęp 2020-11-19] (pol.).
  14. ↑ Izba Dyscyplinarna SN uchyla immunitet sędziemu Tuleyi. Prof. Safjan: do tej rozprawy nigdy nie powinno dojść, Onet Wiadomości, 18 listopada 2020 [dostęp 2020-11-19] (pol.).
  15. ↑ l, TSUE: Izba Dyscyplinarna SN nie może sądzić sędziów, Prawo.pl, 8 kwietnia 2020 [dostęp 2021-02-26] (pol.).
  16. ↑ Uzasadnienie uchwały składu połączonych Izb: Cywilnej, Karnej oraz Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego z 23 stycznia 2020 r. [Aktualizacja], sadnajwyzszy [dostęp 2021-02-26] (pol.).
  17. ↑ Strona główna, palestra.pl [dostęp 2021-02-26] (pol.).
  18. ↑ Chutnik, Gugała, Szczerek, Środa felietonistami Halo.Radia, Press.pl [dostęp 2021-02-02] (pol.).
  19. ↑ Wyborcza.pl, wyborcza.pl [dostęp 2021-02-26].
  20. ↑ Magdalena Gałczyńska: Igor Tuleya nie może wrócić do pracy. "Decyzja w mojej sprawie już zapadła i to nie w moim sądzie, a zupełnie gdzie indziej" (pol.). onet.pl, 1 marca 2021. [dostęp 2021-03-03].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igor_Tuleya&oldid=62514182”