Wikipedia

Igrišče ob Celovški cesti

Igrišče ob Celovški cesti – nieistniejący już wielofunkcyjny stadion w Lublanie, stolicy Słowenii. Istniał w latach 1919–1933. Mógł pomieścić do 5000 widzów. Swoje spotkania rozgrywali na nim piłkarze klubu SK Ilirija.

Igrišče ob Celovški cesti
Państwo

 Słowenia

Data otwarcia

1919

Data zamknięcia

1933

Pojemność stadionu

5000 widzów

Położenie na mapie Lublany
Mapa konturowa Lublany, w centrum znajduje się punkt z opisem „Igrišče ob Celovški cesti”
Położenie na mapie Słowenii
Mapa konturowa Słowenii, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Igrišče ob Celovški cesti”
Położenie na mapie gminy miejskiej Lublana
Mapa konturowa gminy miejskiej Lublana, po lewej znajduje się punkt z opisem „Igrišče ob Celovški cesti”
Ziemia46°03′38,6″N 14°29′56,1″E/46,060722 14,498917

Założony w 1911 roku klub SK Ilirija (najstarszy słoweński klub piłkarski) swoje pierwsze boisko miał w parku Tivoli. Tuż przed I wojną światową zespół wynegocjował z miejscowym Sokołem możliwość korzystania z jego placu do ćwiczeń, jednak wybuch wojny spowodował zamianę tego placu na skład wojskowy. Również obiekt w parku Tivoli padł łupem austriackiego wojska, stąd po wojnie klub rozpoczął starania o pozyskanie nowego terenu pod budowę swojego boiska. Teren ten znaleziono obok browaru Union[1], gdzie na wydzierżawionym placu 24 sierpnia 1919 roku dokonano otwarcia nowego boiska, a na inaugurację gospodarze pokonali Špartę Zagrzeb 4:2. Kilka lat po otwarciu obiekt wyposażono w drewnianą, zadaszoną trybunę dla widzów oraz bieżnię lekkoatletyczną. Ilirija była wówczas jednym z czołowych słoweńskich klubów, a na jej boisku przy Celovškiej ulicy rozgrywano wiele istotnych meczów. W 1933 roku stadion jednak sprzedano, a w jego miejscu powstały budynki mieszkalne, znane później jako „Ilirijanski bloki”[2][3]. Klub tym samym pozostał bez własnego obiektu i odtąd grywał na różnych boiskach w mieście[4]. W 1936 roku doszło natomiast do fuzji z ASK Primorje, w wyniku czego powstał nowy klub, SK Ljubljana[5], który swoje mecze rozgrywał na dotychczasowym obiekcie ASK Primorje, stadionie ob Tyrševi cesti[6]. Po II wojnie światowej reaktywowano Iliriję, która w 1963 roku, znacznie dalej od centrum miasta, otworzyła swój nowy stadion, przeznaczony także do rozgrywek żużlowych[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Ljubljana 1924. zgodovinanadlani.si. [dostęp 2020-03-19]. (słoweń.).
  2. ↑ Tin Mudražija. Boj med Ilirijo in Primorjem za prevlado v slovenskem nogometu in nastanek reprezentančnega ljubljanskega nogometnega moštva z imenom SK Ljubljana. „Studia Historica Slovenica”. letnik 18 (2018), št. 1, s. 143, 2018. ZRI dr. Franca Kovačiča. ISSN 1580-8122. (słoweń.). 
  3. ↑ Tomaž Pavlin. Šport v "Kozlerjevem vrtu". Razvoj športnih igrišč pod Cekinovim gradom in ob njem. „Kronika”. letnik 55, številka 3, s. 470, 2007. ISSN 0023-4923. (słoweń.). 
  4. ↑ Tin Mudražija. Boj med Ilirijo in Primorjem za prevlado v slovenskem nogometu in nastanek reprezentančnega ljubljanskega nogometnega moštva z imenom SK Ljubljana. „Studia Historica Slovenica”. letnik 18 (2018), št. 1, s. 151, 2018. ZRI dr. Franca Kovačiča. ISSN 1580-8122. (słoweń.). 
  5. ↑ Tin Mudražija. Boj med Ilirijo in Primorjem za prevlado v slovenskem nogometu in nastanek reprezentančnega ljubljanskega nogometnega moštva z imenom SK Ljubljana. „Studia Historica Slovenica”. letnik 18 (2018), št. 1, s. 154–156, 2018. ZRI dr. Franca Kovačiča. ISSN 1580-8122. (słoweń.). 
  6. ↑ Zgodovina: Predvojni stadioni in igrišča na Slovenskem. snportal.si, 1 listopada 2016. [dostęp 2020-03-19]. (słoweń.).
  7. ↑ Mateja A. Hrastar: Ljubljanske ulice: Majde Šilčeve ulica, imenovana po prvi Slovenki narodni herojinji. www.dnevnik.si, 26 marca 2018. [dostęp 2020-03-19]. (słoweń.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Igrišče_ob_Celovški_cesti&oldid=65952241”