Ikwa
Ikwa[1] (ukr. Іква Ikwa) – rzeka na Wołyniu, prawy dopływ Styru.
| ||
 Ikwa w Dubnie | ||
| Kontynent | Europa | |
| Państwo |  Ukraina
| |
| Rzeka | ||
| Długość | 155 km | |
| Powierzchnia zlewni | 2250 km² | |
| Źródło | ||
| Współrzędne | 49°57′56″N 25°13′45″E/49,965556 25,229167 | |
| Ujście | ||
| Recypient | Styr | |
| Współrzędne | 50°33′50″N 25°23′46″E/50,563889 25,396111 | |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego   źródło  ujście | ||
Położenie na mapie Ukrainy  źródło ujście | ||
Długość rzeki wynosi 155 km. Swoje źródło ma w okolicach Czernicy k. Brodów. Jeden z większych dopływów górnego Styru. Tworzy dość szeroką dolinę. Przepływa koło Krzemieńca i Dubna. Koło Targowicy wpada do Styru (na jego 283 kilometrze).
Opisywana w utworach literackich Juliusza Słowackiego.
Gwiazdy błękitne, kwiateczki czerwone
Będą ci całe poemata składać.
Ja bym to samo powiedział co one,
Bo ja się od nich nauczyłem gadać;
Bo tam, gdzie Ikwy srebrne fale płyną,
Byłem ja niegdyś jak Zosia dzieciną.
Juliusz Słowacki, "W Pamiętniku Zofii Bobrówny"
BibliografiaEdytuj
- Grzegorz Rąkowski: Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Cz. III: Ziemia Lwowska. Pruszków: Rewasz, 2007, s. 340. ISBN 83-89188-66-X.
- Mieczysław Orłowicz: Ilustrowany przewodnik po Wołyniu. Łuck: Nakładem Tow. Krajoznawczego i Opieki nad Zabytkami w Łucku, 1929. [dostęp 2010-02-10].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Ikwa (1) w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2013, s. 348. ISBN 978-83-254-1988-2.