Ilie Năstase
Ilie Năstase (ur. 19 lipca 1946 w Bukareszcie) – rumuński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, lider rankingu singlowego ATP.
| ||
| ||
| Państwo |  Rumunia
| |
| Data i miejsce urodzenia | 19 lipca 1946 Bukareszt | |
| Wzrost | 183 cm | |
| Masa ciała | 75 kg | |
| Gra | praworęczna, jednoręczny bekhend | |
| Status profesjonalny | 1969 | |
| Zakończenie kariery | 1985 | |
| Gra pojedyncza | ||
| Wygrane turnieje | 57 | |
| Najwyżej w rankingu | 1 (23 sierpnia 1973) | |
| Australian Open | 1R (1981) | |
| Roland Garros | W (1973) | |
| Wimbledon | F (1972, 1976) | |
| US Open | W (1972) | |
| Gra podwójna | ||
| Wygrane turnieje | 45 | |
| Najwyżej w rankingu | 10 (30 sierpnia 1977) | |
| Roland Garros | W (1970) | |
| Wimbledon | W (1973) | |
| US Open | W (1975) | |
Odznaczenia  
| ||
Kariera sportowaEdytuj
Jako zawodowy tenisista Năstase występował w latach 1969–1985.
W grze pojedynczej wygrał 57 turniejów rangi ATP World Tour i awansował do 38 finałów. Wśród singlowych triumfów Rumuna znajdują się dwa wielkoszlemowe tytuły, US Open 1972 i French Open 1973. Cztery razy był ponadto mistrzem turnieju Masters Grand Prix.
W grze podwójnej Năstase trzy razy odniósł końcowy sukces w zawodach wielkoszlemowych, łącznie zwyciężając w 45 turniejach ATP World Tour i osiągając 35 finałów.
W grze mieszanej dwukrotnie był najlepszy na Wimbledonie (lata 1970 i 1972), a także był w finale US Open w 1972 roku.
W latach 1966–1985 reprezentował Rumunię w Pucharze Davisa. Trzykrotnie pomógł drużynie dojść do finału, w 1969, 1971 i 1972 roku. Łącznie zagrał w zawodach 146 meczów, z których 109 wygrał.
W rankingu gry pojedynczej Năstase najwyżej był na 1. miejscu (23 sierpnia 1973), a w klasyfikacji gry podwójnej na 10. pozycji (30 sierpnia 1977). Na szczycie listy singlowej znajdował się łącznie przez 40 tygodni.
Năstase, oprócz talentu tenisowego, słynął również z dobrego humoru na korcie oraz niejednokrotnie z nieczystej i prowokacyjnej gry, dzięki czemu zyskał przydomek „nasty” (ang. wstrętny, paskudny)[1]. Po zakończeniu przygody ze sportem, napisał w latach 80. kilka powieści w języku francuskim. W latach 90. próbował swoich sił w polityce, startując w 1996 roku bez sukcesu w wyborach na urząd prezydenta Bukaresztu.
W 1991 roku uhonorowany został miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy. W 2009 roku został kawalerem francuskiej Legii Honorowej[2], a w 2016 roku otrzymał Order Gwiazdy Rumunii w klasie komandorskiej[3], wcześniej był odznaczony również klasą oficerską[4].
Finały w turniejach wielkoszlemowychEdytuj
Gra pojedyncza (2–3)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1971 | French Open, Paryż | Ceglana |  Jan Kodeš
|
6:8, 2:6, 6:2, 5:7 |
| Finalista | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Stan Smith
|
6:4, 3:6, 3:6, 6:4, 5:7 |
| Zwycięzca | 1. | 1972 | US Open, Nowy Jork | Trawiasta | Arthur Ashe
|
3:6, 6:3, 6:7(1–5), 6:4, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 1973 | French Open, Paryż | Ceglana |  Nikola Pilić
|
6:3, 6:3, 6:0 |
| Finalista | 3. | 1976 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Björn Borg
|
4:6, 2:6, 7:9 |
Gra podwójna (3–2)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1966 | French Championships, Paryż | Ceglana |  Ion Țiriac
|
Clark Graebner Dennis Ralston
|
3:6, 3:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1970 | French Open, Paryż | Ceglana | Ion Țiriac
|
Arthur Ashe Charlie Pasarell
|
6:2, 6:4, 6:3 |
| Finalista | 2. | 1973 | French Open, Paryż | Ceglana | Jimmy Connors
|
 John Newcombe Tom Okker
|
1:6, 6:3, 3:6, 7:5, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 1973 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Jimmy Connors
|
John Cooper Neale Fraser
|
3:6, 6:3, 6:4, 8:9(3), 6:1 |
| Zwycięzca | 3. | 1975 | US Open, Nowy Jork | Ceglana | Jimmy Connors
|
Tom Okker Marty Riessen
|
6:4, 7:6 |
Gra mieszana (2–1)Edytuj
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1970 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rosie Casals
|
 Olga Morozowa Aleksandre Metreweli
|
6:3, 4:6, 9:7 |
| Zwycięzca | 2. | 1972 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Rosie Casals
|
Evonne Goolagong Kim Warwick
|
6:4, 6:4 |
| Finalista | 1. | 1972 | US Open, Nowy Jork | Trawiasta | Rosie Casals
|
Margaret Smith Court Marty Riessen
|
3:6, 5:7 |
PrzypisyEdytuj
- ↑ Robert McG. Thomas Jr: TENNIS; Cooper, Nastase and Vilas Are Named to International Hall of Fame (ang.). The New York Times, 1991-03-27. [dostęp 2013-11-14].
- ↑ AFP: France honours beloved Nastase (ang.). winknews.com, 2009-03-11. [dostęp 2016-07-19].
- ↑ Rafał Smoliński: Ilie Nastase z wyjątkowym prezentem na 70. urodziny (pol.). sportowefakty.pl, 2016-07-19. [dostęp 2016-07-19].
- ↑ Cetăţeni români şi străini decoraţi cu Ordinul Naţional „Steaua României”. presidency.ro. [dostęp 2017-09-18].
BibliografiaEdytuj
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 3 listopada 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 3 listopada 2013].
- Profil na stronie Pucharu Davisa (ang.). Davis Cup. [dostęp 3 listopada 2013].