Immobilizm
Immobilizm (łac. immobilis -e – nieruchomy, niewzruszony, niezmienny)[1] – pojęcie politologiczne oznaczające paraliż polityczny jako efekt słabej władzy wykonawczej oraz podziałów parlamentarnych i społecznych[2].
Kontekst historyczny i charakterystyka edytuj
Określenia tego używa się najczęściej do opisu sytuacji politycznej Francji okresu trzeciej i czwartej republiki. Czas ten (1870–1958, z przerwą na funkcjonowanie Vichy) charakteryzował się niestabilnością tworzonych koalicji rządowych. To skutkowało niemożnością podejmowania przez polityków decyzji adekwatnych do zmieniającej się rzeczywistości. W tej sytuacji funkcjonowanie państwa oparte było na służbie cywilnej, niezależnej od politycznych wstrząsów i związanych z nimi społecznych podziałów[3].
Podobnego terminu używa się czasem przy opisie sytuacji politycznej we Włoszech. Zwraca się jednak uwagę na fakt, że zmiany gabinetu na Półwyspie Apenińskim nie oznaczają politycznego trzęsienia ziemi, a ministerialne przetasowania[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Janusz Sondel, Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków, Kraków: Universitas, 1997, s. 444, ISBN 83-7052-951-8, OCLC 830087957.
- ↑ a b A. Heywood, Politologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011, s. 390. ISBN 978-83-01-14778-5
- ↑ D. Robertson, Słownik polityki, Sic!, Warszawa 2009, s. 152.
Bibliografia edytuj
- A. Heywood, Politologia, tłum. B. Maliszewska, M. Masojć, N. Orłowska, D. Stasiak, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2011 ISBN 978-83-01-14778-5