Incydent szanghajski

Incydent szanghajski – określenie wydarzeń, które miały miejsce w Szanghaju od 28 stycznia do 3 marca 1932 roku.

Incydent szanghajski
chińska wojna domowa
Ilustracja
Chińska Żandarmeria Wojskowa podczas walk w Szanghaju
Czas

28 stycznia – 3 marca 1932

Miejsce

Szanghaj i okolice

Terytorium

Republika Chińska

Wynik

zawieszenie broni,
Chińczycy wycofali swoje wojska

Strony konfliktu
 Chiny  Japonia
Dowódcy
Jiang Guangnai
Zhang Zhizhong
Cai Tingkai
Yoshinori Shirakawa
Kanichirō Tashiro
Siły
50 tys. żołnierzy 90 tys. żołnierzy
Straty
13 tys., w tym 4 tys. zabitych,
10-20 tys. zabitych cywilów
5 tys., w tym 800 zabitych
Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
31°10′12,0000″N 121°28′12,0000″E/31,170000 121,470000
Żołnierze chińscy

Zimą 1931 roku mieszkańcy Szanghaju dokonali bojkotu japońskich towarów (była to reakcja na podporządkowanie sobie przez Japonię Mandżurii podczas tzw. incydentu mandżurskiego). W odpowiedzi na to japoński garnizon dokonał prowokacji – upozorował 28 stycznia 1932 roku atak na mnichów buddyjskiej organizacji Nichiren. Zdarzenie to określane jest jako incydent szanghajski. W odpowiedzi na to okręty japońskiej floty wojennej zaczęły krążyć przed Nankinem, zagrażając siedzibie rządu chińskiego. Próby mediacji, dokonywane przez Ligę Narodów, nie przyniosły powodzenia. W mieście wywiązały się walki, w których zaczęli przeważać Chińczycy. Premier Japonii Tsuyoshi Inukai w reakcji na to wysłał do Szanghaju dodatkowe siły. 3 marca 1932 roku konflikt między Chinami i Japonią dobiegł końca (bitwa o Szanghaj została przerwana, gdyż Chińczycy wycofali swoje wojska, a wielkie mocarstwa zaczęły wywierać presję na obie strony).

18 marca rozpoczęły się negocjacje pokojowe. 5 maja 1932 roku Japończycy podpisali zawieszenie broni.

Bibliografia

edytuj