Indura

Indura (biał. Індура) – wieś (agromiasteczko) na Białorusi, w rejonie grodzieńskim obwodu grodzieńskiego, ok. 25 km na południe od Grodna. Siedziba sielsowietu.

Indura Індура
Kościół Św. Trójcy
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	grodzieński
Sielsowiet	Indura
Wysokość	139 m n.p.m.
Nr kierunkowy	+375 15(2)
Kod pocztowy	231712
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Indura
Położenie na mapie Białorusi Indura
53°27′37″N 23°53′00″E
Portal Białoruś

Dawne miasteczko w powiecie grodzieńskim. Siedziba rzymskokatolickiej parafii Trójcy Przenajświętszej w Indurze.

Historia

Miasto magnackie położone było w końcu XVIII wieku w powiecie grodzieńskim województwa trockiego. Indura została wyzwolona po dwumiesięcznej bolszewickiej okupacji 24 września 1920 r. przez polskie oddziały II Brygady 21 Dywizji Piechoty Górskiej gen. Andrzeja Galicy. Walki trwały od godziny 8. rano w ciągu całego dnia z uwagi na zacięty opór bolszewików. Według Tadeusza Kutrzeby Indura przechodziła z rąk do rąk w ciągu dnia kilka razy. Udało się na stale opanować miasteczko dopiero o godz. 22., po czym brygada po krótkim odpoczynku ruszyła w kierunku Niemna do Komotowa. Prowadząc natarcie ze strony Odelska na Indurę oddziały 21. Dywizji Górskiej stoczyły zacięte walki z cofającymi się oddziałami bolszewickimi pod Żarnówką Małą i Wielką. Według Janusza Odziemkowskiego w walkach o Indurę Dywizja Górska straciła około 200 żołnierzy. Miejsce spoczynku żołnierzy polskich poległych w tych walkach nie jest znane.

Za II Rzeczypospolitej siedziba wiejskiej gminy Indura.

Zabytki

• cerkiew św. Aleksandra Newskiego, 1881
• kościół katolicki pw. Św. Trójcy z 1815 r.
• mogiła 8 żołnierzy Wojska Polskiego z 1920 roku na cmentarzu parafialnym – po lewej stronie głównej alei bliżej muru
• cmentarz żydowski
• synagoga, XVIII/XIX wiek

Bibliografia

• Indura i Żytorodź
• Indura w wortalu Radzima.org
• Indura w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. III: Haag – Kępy. Warszawa 1882.
• Indura w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo. Warszawa 1900.