Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1981
Indywidualne Mistrzostwa Świata na Żużlu 1981 – cykl turniejów żużlowych mających wyłonić najlepszych żużlowców na świecie. Tytuł wywalczył Bruce Penhall z USA.
| |||
| Dyscyplina | |||
|---|---|---|---|
| Organizator | |||
| Szczegóły turnieju | |||
| Zamknięcie (finał) | |||
| Liczba zawodników |
16 (w finale światowym) | ||
 I miejsce
|
|||
 II miejsce
|
|||
 III miejsce
|
|||
W Finale Światowym wystąpili Polacy: dwunasty Edward Jancarz, piętnasty Zenon Plech i rezerwowy Henryk Olszak. Ten ostatni dokonał zresztą niecodziennego wyczynu. W trzech kolejnych etapach eliminacji (ćwierćfinale kontynentalnym, półfinale kontynentalnym i finale kontynentalnym) zajmował miejsce gwarantujące jedynie pozycję rezerwowego w kolejnej rundzie IMŚ. Co więcej, we wszystkich tych zawodach zdobywał po 9 punktów i brał udział w wyścigu barażowym! Starty w kolejnych rundach (poza finałem światowym) umożliwił mu jednak pech rywali. Po zajęciu 9. miejsca w ćwierćfinale kontynentalnym w Wiener Neustadt, gdzie przegrał batalię o awans w wyścigu dodatkowym z Petrem Kučerą i Pawłem Chłynowskim, w półfinale kontynentalnym w Lesznie zastąpił kontuzjowanego Zoltána Adorjána. Tu znowu zdobył 9 punktów, lecz w biegu dodatkowym, w którym rywalizował z Markiem Towalskim, dotknął go pech (defekt na prowadzeniu) i znowu został tylko rezerwowym w finale kontynentalnym[1]. W Pradze wystartował jednak jako pełnoprawny uczestnik, zastępując klubowego kolegę Towalskiego - kontuzjowanego Jerzego Rembasa. W finale kontynentalnym zdobył oczywiście 9 punktów i, pokonując w wyścigu dodatkowym reprezentanta gospodarzy Jana Vernera, zagwarantował sobie pozycję rezerwowego w finale światowym, w którym jednak nie dane było mu już wystąpić w charakterze pełnoprawnego uczestnika[2].
Eliminacje
edytujFinał Światowy
edytuj- 5 września 1981 r. (sobota),
Londyn – Stadion Wembley
| Msc. | Zawodnik | Kraj | Pkt | ||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Bruce Penhall |  Stany Zjednoczone
|
14 | (3,3,3,3,2) | |
| 2 | Ole Olsen |  Dania
|
12+3 | (2,2,3,2,3) +3 | |
| 3 | Tommy Knudsen | Dania
|
12+2 | (3,2,2,2,3) +2 | |
| 4 | Erik Gundersen | Dania
|
11 | (2,3,0,3,3) | |
| 5 | Kenny Carter |  Wielka Brytania
|
11 | (3,2,3,d,3) | |
| 6 | Jan Andersson |  Szwecja
|
9 | (1,2,1,3,2) | |
| 7 | Egon Müller |  RFN
|
9 | (1,1,3,2,2) | |
| 8 | Dave Jessup | Wielka Brytania
|
7 | (3,3,d,d,1) | |
| 9 | Hans Nielsen | Dania
|
6 | (2,0,0,2,2) | |
| 10 | Michael Lee | Wielka Brytania
|
5 | (0,3,2,0,u) | |
| 11 | Chris Morton | Wielka Brytania
|
5 | (2,1,1,1,0) | |
| 12 | Edward Jancarz |  Polska
|
5 | (1,1,1,1,1) | |
| 13 | Larry Ross |  Nowa Zelandia
|
4 | (0,w/ns,1,3,0) | |
| 14 | Aleš Dryml |  Czechosłowacja
|
3 | (0,0,2,0,1) | |
| 15 | Zenon Plech | Polska
|
3 | (u,0,2,1,0) | |
| 16 | Jiří Štancl | Czechosłowacja
|
3 | (1,1,0,0,1) | |
| rez. Henryk Olszak | Polska
|
0 | (0) | ||
| rez. Preben Eriksen | Dania
|
ns |