Indywidualne mistrzostwa Europy na żużlu
Indywidualne mistrzostwa Europy na żużlu (ang. Individual Speedway European Championship) – żużlowe rozgrywki, organizowane corocznie od 2001 r. przez FIM Europe.
Historia
edytujW latach 1955–1975 za mistrza Europy uznawało się zwycięzcę finału europejskiego, który był ostatnią rundą kwalifikacyjną do indywidualnych mistrzostw świata, chociaż wielokrotnie nie uczestniczyli w nim wszyscy europejscy zawodnicy, m.in. brytyjscy, którzy przez wiele lat mieli oddzielną rundę kwalifikacyjną.
Indywidualne mistrzostwa Europy zainaugurowano w 2001 roku pod patronatem Europejskiej Unii Motocyklowej (UEM). W 2012 roku jednodniowy finał został zastąpiony serią czterech finałów. W latach 2001–2012 nie brała w nich udziału światowa czołówka zawodników, uczestnicząca w cyklu Grand Prix. W 2013 roku promotorem mistrzostw została firma One Sport i po raz pierwszy w historii wzięli w nich udział zawodnicy z cyklu Grand Prix, dzięki czemu znaczenie tych rozgrywek wzrosło. Od tego czasu mistrzostwa promowane są pod nazwą Speedway Euro Championship (SEC).
Firma One Sport zaprosiła w sezonie 2013 do udziału w rywalizacji Tomasza Golloba, Nickiego Pedersena oraz Emila Sajfutdinowa. Pomimo kilku punktowej przewagi przed ostatnim turniejem w Rzeszowie, złotego medalu nie wywalczył Nicki Pedersen, a Martin Vaculík. 18 punktów Słowaka i słabsza dyspozycja Duńczyka spowodowały, że to Vaculík wywalczył złoto mistrzostw Europy 2013.
2014 rok należał do Emila Sajfutdinowa. Rosjanin dokończył zatem dzieła, które rozpoczął już w zeszłym roku. Wówczas po dwóch turniejach miał na swoim koncie dwa zwycięstwa i pewnie zmierzał po złoto, gdy przytrafiła się groźna kontuzja, która spowodowała zakończenie sezonu w wykonaniu zawodnika z Baszkirii. W tamtym sezonie, Sajfutdinow dokończył dzieła, które zaczął rok wcześniej. Złoto mistrzostw Europy zadedykował swojemu zmarłemu ojcu, a w kolejnym cyklu chciał obronić tytuł i zapisać się po raz kolejny w kartach historii mistrzostw Europy.
Rozgrywki cyklu SEC 2015 znów toczyły się pod dyktando „Rosyjskiej Torpedy”. Sajfutdinow jeździł od początku bardzo równo, ale co najważniejsze na najwyższym poziomie. Genialne zawody w Toruniu, czy szwedzkiej Kumli, gdzie wywalczył komplet 18 punktów świadczą o tym najlepiej. Rosjanin po raz drugi z rzędu stanął na najwyższym stopniu podium, ale jak sam zapowiadał, nadal czuł głód zwycięstw i w 2016 roku chciał być po raz kolejny królem „Starego Kontynentu”.
Cykl SEC 2016 był niezwykle emocjonujący, a przede wszystkim wyrównany. Walka o tytuł Indywidualnego Mistrza Europy oraz o miejsce w przyszłorocznym cyklu Speedway Euro Championship toczyła się do ostatniego biegu finałowej rundy rozgrywanej w Rybniku. Ostatecznie tytuł Mistrza Europy wywalczony został przez Duńczyka Nickiego Pedersena, a dwukrotny Indywidualny Mistrz Europy, Rosjanin Emil Sajfutdinow nie znalazł się nawet w czołowej piątce.
Medaliści
edytujKlasyfikacja medalowa
edytujPoniższe zestawienia obejmują medalistów począwszy od roku 2001.
Według zawodników
edytujStan po sezonie 2024
Lp. | Zawodnik | Państwo | Lata[a] | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | Mikkel Michelsen | Dania | 2019–2023 | 3 | – | 1 | 4 |
2. | Leon Madsen | Dania | 2018–2024 | 2 | 4 | 1 | 7 |
3. | Matej Žagar | Słowenia | 2004–2008 | 2 | – | – | 2 |
Emil Sajfutdinow | Rosja | 2014–2015 | 2 | – | – | 2 | |
Andžejs Ļebedevs | Łotwa | 2017–2024 | 2 | – | – | 2 | |
6. | Aleš Dryml | Czechy | 2005–2012 | 1 | 2 | 2 | 5 |
7. | Nicki Pedersen | Dania | 2013–2016 | 1 | 2 | 1 | 4 |
8. | Sebastian Ułamek | Polska | 2007–2010 | 1 | 2 | – | 3 |
9. | Grigorij Łaguta | Rosja | 2011–2020 | 1 | 1 | 2 | 4 |
10. | Krzysztof Kasprzak | Polska | 2002–2016 | 1 | 1 | 1 | 3 |
11. | Magnus Zetterström | Szwecja | 2002–2003 | 1 | – | 1 | 2 |
Robert Lambert | Wielka Brytania | 2018–2020 | 1 | – | 1 | 2 | |
13. | Bohumil Brhel | Czechy | 2001 | 1 | – | – | 1 |
Jesper Bruun Jensen | Dania | 2005 | 1 | – | – | 1 | |
Krzysztof Jabłoński | Polska | 2006 | 1 | – | – | 1 | |
Jurica Pavlic | Chorwacja | 2007 | 1 | – | – | 1 | |
Rienat Gafurow | Rosja | 2009 | 1 | – | – | 1 | |
Martin Vaculík | Słowacja | 2013 | 1 | – | – | 1 | |
19. | Andrij Karpow | Ukraina | 2009–2012 | – | 1 | 2 | 3 |
20. | Václav Milík | Czechy | 2016–2017 | – | 1 | 1 | 2 |
Janusz Kołodziej | Polska | 2022–2023 | – | 1 | 1 | 2 | |
22. | Mariusz Staszewski | Polska | 2001 | – | 1 | – | 1 |
Sławomir Drabik | Polska | 2003 | – | 1 | – | 1 | |
Matej Ferjan | Słowenia | 2004 | – | 1 | – | 1 | |
Grzegorz Walasek | Polska | 2006 | – | 1 | – | 1 | |
Tomasz Gapiński | Polska | 2011 | – | 1 | – | 1 | |
Robert Miśkowiak | Polska | 2012 | – | 1 | – | 1 | |
Peter Kildemand | Dania | 2014 | – | 1 | – | 1 | |
Artiom Łaguta | Rosja | 2017 | – | 1 | – | 1 | |
Jarosław Hampel | Polska | 2018 | – | 1 | – | 1 | |
31. | Krzysztof Cegielski | Polska | 2001 | – | – | 1 | 1 |
Rafał Szombierski | Polska | 2002 | – | – | 1 | 1 | |
Hans Andersen | Dania | 2004 | – | – | 1 | 1 | |
Kai Laukkanen | Finlandia | 2005 | – | – | 1 | 1 | |
Christian Hefenbrock | Niemcy | 2006 | – | – | 1 | 1 | |
Patrick Hougaard | Dania | 2007 | – | – | 1 | 1 | |
Mads Korneliussen | Dania | 2008 | – | – | 1 | 1 | |
Antonio Lindbäck | Szwecja | 2015 | – | – | 1 | 1 | |
Patryk Dudek | Polska | 2021 | – | – | 1 | 1 | |
Kacper Woryna | Polska | 2024 | – | – | 1 | 1 |
Pogrubioną czcionką – zostali zaznaczeni zawodnicy, którzy kontynuują karierę żużlową.
Według państw
edytujStan po sezonie 2024
Lp. | Państwo | Złoto | Srebro | Brąz | Razem |
---|---|---|---|---|---|
1. | Dania | 7 | 7 | 6 | 20 |
2. | Rosja | 4 | 2 | 2 | 8 |
3. | Polska | 3 | 10 | 6 | 19 |
4. | Czechy | 2 | 3 | 3 | 8 |
5. | Słowenia | 2 | 1 | – | 3 |
6. | Łotwa | 2 | – | – | 2 |
7. | Szwecja | 1 | – | 2 | 3 |
8. | Wielka Brytania | 1 | – | 1 | 2 |
9. | Chorwacja | 1 | – | – | 1 |
Słowacja | 1 | – | – | 1 | |
11. | Ukraina | – | 1 | 2 | 3 |
12. | Finlandia | – | – | 1 | 1 |
Niemcy | – | – | 1 | 1 |
Uwagi
edytuj- ↑ Lata, w których dany zawodnik zdobywał medale.