Ines Geißler, później Kaulfuss (ur. 16 lutego 1963 w Marienbergu) – wschodnioniemiecka pływaczka specjalizująca się w stylu motylkowym, mistrzyni olimpijska (1980), dwukrotna mistrzyni świata i czterokrotna mistrzyni Europy.

Ines Geißler
Ilustracja
Ines Geißler (1982)
Data i miejsce urodzenia

16 lutego 1963
Marienberg[1]

Wzrost

164 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  NRD
Igrzyska olimpijskie
złoto Moskwa 1980 pływanie
(200 m st. motylkowym)
Mistrzostwa świata
złoto Guayaquil 1982 200 m st. motylkowym
złoto Guayaquil 1982 4 × 100 m st. zmiennym
srebro Guayaquil 1982 100 m st. motylkowym
Mistrzostwa Europy
złoto Split 1981 200 m st. motylkowym
złoto Split 1981 4 × 100 m st. zmiennym
złoto Rzym 1983 100 m st. motylkowym
złoto Rzym 1983 4 × 100 m st. zmiennym
srebro Split 1981 100 m st. motylkowym
srebro Rzym 1983 200 m st. motylkowym

Kariera pływacka

edytuj

W 1980 roku podczas igrzysk olimpijskich w Moskwie zwyciężyła na dystansie 200 m stylem motylkowym i czasem 2:10,44 ustanowiła rekord olimpijski. W konkurencji 800 m stylem dowolnym zajęła siódme miejsce.

Rok później, na mistrzostwach Europy w Splicie zdobyła złote medale na 200 m stylem motylkowym (2:08,50) i w sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym. Została także wicemistrzynią Europy w konkurencji 100 m stylem motylkowym[2].

Podczas mistrzostw świata w Guayaquil wywalczyła złoto na 200 m motylkiem. Płynęła też w sztafecie zmiennej 4 × 100 m, która uplasowała się na pierwszym miejscu i pobiła rekord świata[3]. Na dystansie 100 m stylem motylkowym została wicemistrzynią świata[4].

W 1983 roku na mistrzostwach Europy w Rzymie zdobyła złote medale w konkurencjach 100 m stylem motylkowym i sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym. W sztafecie reprezentantki NRD poprawiły własny rekord globu[3]. Geißler znalazła się także na podium na dystansie 200 m stylem motylkowym, gdzie zajęła drugie miejsce[2].

Doping w NRD

edytuj

Ines Geißler, podobnie jak pozostali sportowcy reprezentujący NRD, nieświadomie przyjmowała środki dopingujące (Oral Turinabol) w ramach programu sponsorowanego przez państwo na przełomie lat 70. i 80 XX w. Zawodnikom mówiono, że przyjmują witaminy[5].

Przypisy

edytuj
  1. Ines Geißler. Sports Reference. [dostęp 2017-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-26)]. (ang.).
  2. a b Medalistki mistrzostw Europy w pływaniu. [dostęp 2017-05-22]. (ang.).
  3. a b Historia rekordu świata w sztafecie 4 × 100 m stylem zmiennym kobiet. MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
  4. Medalistki mistrzostw świata w pływaniu. [dostęp 2017-05-22]. (ang.).
  5. Prawdziwa historia dopingu w NRD. [dostęp 2017-05-22].