Inmarsat 5-F1satelita telekomunikacyjny należący do firmy Inmarsat, świadczący głównie usługi VSAT w paśmie Ka.

Inmarsat 5-F1
Indeks COSPAR

2013-073A

Państwo

 Wielka Brytania

Zaangażowani

Inmarsat

Model satelity

BSS-702HP

Rakieta nośna

Proton M/Briz-M

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachstan

Orbita (docelowa, początkowa)
Czas trwania
Początek misji

8 grudnia 2013 12:12 UTC

Wymiary
Kształt

sześcienny

Wymiary

złożony: 6,98 × 3,59 × 3,27 m; rozłożony: 6,98 × 8,08 × 33,80 m

Masa całkowita

startowa 6100[1] kg,
na początku pracy 3750 kg[2]

Planowany czas działania satelity wynosi 15 lat[1]. Był to trzeci satelita Inmarsatu wyniesiony rakietą Proton[1], pierwszy z trzech satelitów serii 5, zamówionych w sierpniu 2010 roku[3].

Budowa i działanie edytuj

Satelita został zbudowany przez firmę Boeing Satellite Systems w oparciu platformę BSS-702HP[1]. Ładunek telekomunikacyjny jest równoważny 89 transponderom pasma Ka[2]. Osiemdziesiąt dziewięć wiązek obsługiwanych jest przez 2 anteny nadawcze i 4 odbiorcze.

Telemetria i komendy przesyłane są w pasmach Ka i C.

Dwa panele ogniw słonecznych wytwarzają około 15 kW energii elektrycznej (13,8 kW przy końcu czasu działania satelity). Każdy składa się z 5 segmentów trójzłączowych ogniw z GaAs. Satelita posiada akumulatory litowo-jonowe[2].

Główny napęd satelity stanowi silnik jonowy, z ksenonem jako gazem roboczym. Do osiągnięcia orbity docelowej wykorzystany został silnik ciekłopędny, o ciągu 445 N. Położenie utrzymywane jest za pomocą 4 silniczków o ciągu 22 N i 4 o ciągu 10 N[2].

Start edytuj

Start rakiety Proton M z członem górnym Briz-M nastąpił planowo o 12:12 UTC. Satelita odłączył się od rakiety 15 godzin i 31 minut po starcie, wchodząc na orbitę supersynchroniczną o parametrach: 4341 km × 65 000 km × 26,75°[4].

Przypisy edytuj

  1. a b c d International Launch Services: Inmarsat-5 F1. International Launch Services. [dostęp 2013-12-11]. (ang.).
  2. a b c d Inmarsat-5. boeing.com. [dostęp 2013-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-02)]. (ang.).
  3. Hubert Bartkowiak: Trzy nowe satelity dla Inmarsatu. kosmonauta.net, 11 sierpnia 2010. [dostęp 2013-12-11].
  4. Chris Bergin: ILS Proton-M successfully launches Inmarsat-5 F1. nasaspaceflight.com, 8 grudnia 2013. [dostęp 2013-12-11]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj