Irena Rybczyńska-Holland
Irena Barbara Rybczyńska-Holland, ps. „Marta”[1] (ur. 20 kwietnia 1925 w Łucku) – polska dziennikarka i publicystka.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka i publicystka |
| Miejsce zamieszkania | |
| Narodowość |
polska |
| Małżeństwo | |
| Dzieci | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się w Łucku na Wołyniu. Jej rodzicami byli Władysław Rybczyński[2][3], z zawodu nauczyciel, i Teofila z domu Kowalczewska[1]. Ukończyła szkołę podstawową w Jeziornie Fabrycznej i kontynuowała naukę w Państwowym Gimnazjum Żeńskim im. Królowej Jadwigi w Warszawie. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach i zdała egzamin maturalny w 1944[1].
W czasie powstania warszawskiego była łączniczką, sanitariuszką w stopniu starszego strzelca[1]. W 1945 była nauczycielką szkoły w Budziszewicach.
Przez dwa lata, do 1947 pracowała w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego. W latach 1946–1950 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznych, ponadto na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego (filozofia; nieukończone). Uczęszczała na seminarium prof. Władysława Tatarkiewicza. W marcu 1950 była w gronie ośmiu studentów, członków PZPR, którzy wystąpili z listem otwartym atakującym go, protestując przeciwko dopuszczaniu na prowadzonym przez niego seminarium do czysto politycznych wystąpień o charakterze wyraźnie wrogim budującej socjalizm Polsce. List przyczynił się do odsunięcia Tatarkiewicza od prowadzenia zajęć na uczelni[4].
W tym czasie była też redaktorką naczelną pisma „Wolna Wiciowa Gromada”. W 1948 była redaktorką naczelną „Nowej Wsi” (potem pracowała tam również od 1950 do Marca 1968). W latach 1949–1950 w redakcji oświatowej Polskiego Radia. Od 1968 do 1973 pracowała w miesięczniku „Ty i Ja”. W latach 1973–1980 w miesięczniku „Magazyn Rodzinny”. W 1981 współuczestniczyła w zakładaniu Komitetu Ochrony Praw Dziecka.
Członkini Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1950–1951) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1951).
7 marca 1990 Irena Rybczyńska została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata[5][6][7].
Życie prywatne edytuj
Jej pierwszym mężem był Henryk Holland (z którym ma dwie córki: Agnieszkę Holland i Magdalenę Łazarkiewicz), drugim – Stanisław Brodzki.
Mieszka w Warszawie.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Warszawski Krzyż Powstańczy
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (12 stycznia 1955)[8]
- Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (7 marca 1990)
Twórczość edytuj
- Jak być kochaną babcią (Warta 1976, 1977, Wydawnictwo Jacek Santorski 1994, ISBN 83-85386-72-6)
- Jak sobie radzić z małym dzieckiem (wespół z Marią Vorbrodt; Nasza Księgarnia 1984, ISBN 83-10-0363-0-X; 1988, ISBN 83-10086-30-X)
- Jak kochać córkę? (posłowie Agnieszka Holland; Skorpion 1995, ISBN 83-86466-04-9)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Archiwum Historii Mówionej – Irena Barbara Rybczyńska-Holland [online], www.1944.pl [dostęp 2023-11-11] (ang.).
- ↑ Karolina Pasternak, Holland. Biografia od nowa, Wydawnictwo Znak, 2022, ISBN 978-83-240-6392-5.
- ↑ Zbigniew Cechnicki, Z lotu ptaka, [w:] Wirtualne Muzeum Konstancina [online] [dostęp 2023-11-11].
- ↑ List grupy uczestników seminarium filozoficznego profesora Władysława Tatarkiewicza, „Przegląd Filozoficzny”, nr 2/1995 (14), s. 90.
- ↑ Righteous Among the Nations Honored by Yad Vashem by 1 January 2022. Poland [online], yadvashem.org, 2022, s. 84 [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Historia pomocy - Rodzina Ostrowskich [online], sprawiedliwi.org.pl [dostęp 2023-11-11].
- ↑ Holland Irena (Rybczyńska) [online], righteous.yadvashem.org [dostęp 2023-11-11] (ang.).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 70, poz. 888 „na wniosek Zarządu Głównego Robotniczej Spółdzielni Wydawniczej "Prasa"”. strona 1135