Karierę sportową rozpoczął od startów w motocrossie, następnie uczestniczył również w sportach wodnych. W 1978 roku zadebiutował w wyścigach formuł, zajmując w swoim drugim wyścigu trzecie miejsce na torze Vana Võidu w klasie Formuły Easter. W 1979 roku Krūmiņš został wicemistrzem Łotewskiej Formuły Easter, zadebiutował również w Sowieckiej Formule 3. W sezonie 1980 rozpoczął starty Estonią 19 w Sowieckiej Formule Easter. W latach 1981–1982 okazjonalnie startował w reprezentacji ZSRR w ramach Pucharu Pokoju i Przyjaźni. W sezonie 1982 wygrał ponadto wyścig o nagrodę Ministerstwa Transportu ZSRR na torze Bikernieki. W 1983 roku był najlepszym Łotyszem w Spartakiadzie Ludowej ZSRR w Kijowie (piąty), zajął drugie miejsce w wyścigu o nagrodę Ministerstwa Transportu, a także został wicemistrzem Łotewskiej Formuły Easter. W sezonie 1984 był piąty w Sowieckiej Formule Easter, a rok później – szósty. Ponadto w 1985 roku ponownie został wicemistrzem Łotwy. W roku 1986 został mistrzem Łotwy (tytuł obronił rok później), a w mistrzostwach ZSRR zajął czwarte miejsce. W 1989 zadebiutował w Formule Mondial, zdobywając wicemistrzostwo Łotwy. W 1990 roku ścigał się m.in. w serii Skanbaltic Cup. Po 1990 roku zakończył karierę wskutek braku sprzętu. Następnie pracował na stacji benzynowej, a pod koniec lat 90. był mechanikiem Andrisa Štālsa w Pucharze VW Golfa[1].
