Iwan Ozarkewycz (poseł)
Iwan Iwanowycz Ozarkewycz, ukr. Іван Іванович Озаркевич (ur. 5 lipca 1826 w Głębokiem, zm. 9 lutego 1903 w Bolechowie) – greckokatolicki duchowny, polityk staroruski, poseł do Sejmu Krajowego Galicji i do austriackiej Rady Państwa
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Iwan Iwanowycz Ozarkewycz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł na Sejm Krajowy Galicji kadencja II i III | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna |
Starorusini |
| Poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja V, VI, VII | |
| Okres |
od 4 listopada 1873 |
| Przynależność polityczna |
Starorusini |
Życiorys edytuj
Ukończył gr.-kat. Seminarium Duchowne we Lwowie, w 1848 został wyświęcony na księdza[1]. Administrator (1848-1851) i proboszcz (1852-1884) parafii Bełełuja w pow. śniatyńskim, oraz w latach 1861–1882 dziekan w Śniatyniu[2]. Od 1882 Kanonik i radca Konsystorza Metropolitarnego we Lwowie. Następnie w latach 1884–1903 proboszcz i dziekan w Bolechowie, w pow. dolińskim[2].
Jeden z czołowych polityków staroruskich, działacz Hałycko-Ruskiej Maticy, towarzystwa Narodnyj Dim i Towarzystwa im. Michała Kaczkowskiego[2].
Poseł na Sejm Krajowy Galicji II (18 lutego 1867 – 13 listopada 1869) i III kadencji (20 sierpnia 1870 – 26 lutego 1875) wybierany w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 14 (Śniatyń-Zabołotów). W 1867 mandat uzyskał w wyniku unieważnienia wyboru Wasyla Kuzyka, W kadencji III złożył mandat w 1875 a ego miejsce 18 maja 1875 obrano ks. Mychajła Korzynśkiego[3]. Poseł do austriackiej Rady Państwa V kadencji (4 listopada 1873 – 22 maja 1879), VI kadencji (7 października 1879 – 23 kwietnia 1885) i VII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891) wybierany w kurii IV (gmin wiejskich) z okręgu wyborczego nr 23 (Kołomyja-Peczeniżyn-Gwoździec-Kosów-Kuty-Śniatyn-Zabłotów)[4]. W parlamencie austriackim należał w 1873 do Klubu Ruskiego, w 1879 był posłem niezależnym, zaś w 1885 do Klubu Rusinów – którego był prezesem[1].
W swej działalności zarówno w Sejmie, jak i Radzie Państwa walczył o narodowe prawa społeczności ukraińskiej, krytykował nadużycia władz autonomicznych i państwowych. Dzięki niemu wybudowano szkoły ukraińskie w Bełełuji (1852) i Krasnostawcach (1867), a także wybudowano szereg dróg lokalnych w powiatach śniatyńskim, bohorodczańskim i dolińskim. W pow. śniatyńskim przyczynił się do utworzenia w gminach funduszy pożyczkowych, a także ufundowania przez nie stypendiów dla biednych uczniów. Wspierał także utworzenie gimnazjów w Przemyślu i Czortkowie, a także uniwersytetu w Czerniowcach.
Rodzina i życie prywatne edytuj
Urodził się w rodzinie greckokatolickiego duchownego, syn Iwana Ozarkewycza, proboszcza parafii Głębokie w pow. bohorodczańskim. Ożenił się z Teofilą z Okuniewskich z którą miał dwie córki i trzech synów. M.in. jego córką była ukraińska socjalistka, feministka oraz pisarka Natalija Kobrynska (1851-1920)
Przypisy edytuj
- ↑ a b Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Ozarkiewicz (Ozarkevyč), Ivan – Parlamentarier 1848-1918 online [5.10.2019].
- ↑ a b c J. Kozik, Ozarkevyč (Ozarkiewicz), Ivan (Jan) (1826-1903), Seelsorger und Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 33, 1977), S. 273.
- ↑ Stanisław Grodziski – „Sejm Krajowy Galicyjski 1861–1914”, Warszawa 1993.
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 37, 384, 393.
Bibliografia edytuj
- Jan Kozik, Ozarkevyč (Ozarkiewicz), Ivan (Jan) (1826-1903), Seelsorger und Politiker, Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950, Bd. 7 (Lfg. 33, 1977), S. 273, ÖBL-wersja elektroniczna