Iwan Snihurski
Iwan Snihurski (ur. 18 maja 1784 w Brześcianach, zm. 24 września[1] 1847 w Przemyślu) – greckokatolicki biskup przemyski (od 1818), filantrop i mecenas.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Biskup przemyski | |
| Okres sprawowania |
1818–1847 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
15 marca 1807 |
| Nominacja biskupia |
30 marca 1818 |
| Chirotonia biskupia |
30 sierpnia 1818 |
| Data konsekracji |
30 sierpnia 1818 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||
| |||||||||||
Życiorys edytuj
Zarówno ojciec, jak i matka pochodzili z rodzin duchownych greckokatolickich (matka z Werbyckich). Snihurski ukończył gimnazjum w Samborze, studia filozoficzne i teologiczne na Uniwersytecie Lwowskim, następnie wydział teologiczny Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1807 został wyświęcony na diakona, a w 1808 przyjął święcenia kapłańskie.
Działacz Towarzystwa Duchownych, odnowiciel przemyskiego greckokatolickiego seminarium duchownego. Założył w Przemyślu dużą bibliotekę i drukarnię, jak również utworzył sieć ukraińskich szkół parafialnych (385 szkół na 697 parafii, 24 szkoły trywialne i 2 główne), fundował stypendia dla ukraińskich studentów. Za jego rządów Przemyśl stał się centrum ukraińskiej oświaty muzycznej.
Został pochowany na nieistniejącym cmentarzu przy ul. Konarskiego. 7 października 1897 jego doczesne szczątki zostały uroczyście przeniesione do podziemi ówczesnej katedry greckokatolickiej w Przemyślu (dziś kościół karmelitów).
Od 1881 jego imię nosi jedna z ulic na Władyczu.
Przypisy edytuj
- ↑ Liber mortuorum ecclesiae r.gr. cath. cathedralis Praemisliensis pro civitate, tom III. [dostęp 2016-05-23].
Literatura edytuj
- Włodzimierz Mokry: Ruska Trójca. Karta z dziejów życia literackiego Ukraińców w Galicji w pierwszej połowie XIX wieku. Kraków, 1997. ISBN 83-905-2803-7.