Iza Zaliwska
Iza Zaliwska – odmiana winorośli wyselekcjonowana około 1945 roku w Puławach przez profesora Stanisława Zaliwskiego. Jest prawdopodobnie siewką odmiany seneca, do której jest podobna[2]. Nazwa odmiany nadana została przez profesora Bolesława Sękowskiego[2]. Według Jerzego Liska jest to odmiana o nieustalonym pochodzeniu, mieszaniec międzygatunkowy[3], tak też podają Sękowski i Myśliwiec[2], lecz nowszy wpis z VIVC podaje już winorośl lisią[1]. Jeden z niewielu szczepów polskich w uprawie[2].
 Grona szczepu | |
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok wyhodowania |
ok. 1945 |
| Pochodzenie |
Polska[2] |
| Identyfikator VIVC |
23091[1] |
| Przeznaczenie owoców |
wino[1] |
| Kolor skórki |
zielonożółty |
| Cechy uprawowe | |
| Preferowane gleby |
żyzne i ciepłe[2] |
| Min. suma temp. (SAT) |
2100ºC[2] |
Charakterystyka winorośli edytuj
Wzrost krzewu średni[2]. Liście 5-klapowe z głębokimi zatokami bocznymi, w zarysie pięciokątnymi, i zatoką ogonkową stosunkowo otwartą[2]. Kwiaty obupłciowe (samopylne). Wierzchołki pędów (koronki) żółtawoszare kutnerowate[2]. Płodność dolnych trzech pąków u nasady łozy bardzo słaba[2]. Grona średniej wielkości o masie około 180 g w kształcie stożka, średnio zagęszczone. Jagody zielonożółte, kuliste[2] o masie około 3 g. Miąższ soczysty i słodki o lekko truskawkowym aromacie.
Fenologia edytuj
Dojrzewa bardzo wcześnie, w drugiej lub trzeciej dekadzie sierpnia[2]. Suma aktywnych temperatur 1950-2100 zależnie od stanowiska uprawy[2]. W polskich warunkach klimatycznych pąki wytrzymują mrozy do -24 ºC[2]. Odmiana jest stosunkowo odporna na choroby z wyjątkiem mączniaka rzekomego (zagrożenie średnie do dość dużego)[2].
Cięcie edytuj
Dobrze owocuje przy długim cięciu na 6-12 pąków.
Rozpowszechnienie edytuj
Uprawiana w Polsce, Białorusi, Litwie, Estonii i Finlandii[4] – ze względu na wczesne dojrzewanie.
Synonimy edytuj
Iza[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Iza Zaliwska w bazie danych VIVC. [dostęp 2017-02-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Bolesław Sękowski;Roman Myśliwiec: 101 odmian winorośli do uprawy w Polsce. Warszawa: PWN, 1996, s. 136-137. ISBN 83-01-12028-2.
- ↑ Jerzy Lisek: Winorośl w uprawie przydomowej i towarowej. Warszawa: Hortpress, 2011, s. 79.
- ↑ Iza Zaliwska we Finlandii. [dostęp 2013-12-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-12)].