Izabella Cywińska
Izabella Cywińska, właśc. Maria Izabella Cywińska-Michałowska[1] (ur. 25 marca 1935 we Lwowie[2][3]) – polska reżyser teatralna i filmowa, krytyk filmowy, w latach 1989–1991 minister kultury i sztuki, w latach 2008–2011 dyrektor artystyczna Teatru Ateneum w Warszawie.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 25 marca 1935 Lwów | |
| Minister kultury i sztuki | ||
| Okres | od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991 | |
| Poprzednik | Aleksander Krawczuk | |
| Następca | Marek Rostworowski | |
| Odznaczenia | ||
   
| ||
ŻyciorysEdytuj
Ukończyła etnografię na Uniwersytecie Warszawskim oraz studia na Wydziale Reżyserii Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Reżyserowała w teatrach Białegostoku, Warszawy, Nowej Huty[4].
W latach 1970–1973 była dyrektorem Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. W 1973 reaktywowała Teatr Nowy w Poznaniu, w którym m.in. w 1981 wystawiła Oskarżony: czerwiec pięćdziesiąt sześć, za wystawienie której była przez kilka miesięcy internowana w okresie stanu wojennego[5] (współautorem scenariusza był Włodzimierz Braniecki[6]). 26 marca 2008, po śmierci Gustawa Holoubka, objęła obowiązki dyrektora artystycznego Teatru Ateneum w Warszawie. Funkcję tę pełniła do 1 lipca 2011.
Jako reżyser realizowała spektakle w Teatrze Telewizji (m.in. Wróg ludu Ibsena i Cmentarze Hłaski) oraz produkcje filmowe (serial Boża podszewka w 1997 i 2004, filmy Kochankowie z Marony, Cud purymowy).
Od 12 września 1989 do 12 stycznia 1991 sprawowała urząd ministra kultury i sztuki w gabinecie Tadeusza Mazowieckiego[5]. W 2005 podpisała deklarację poparcia Partii Demokratycznej, była też współautorem programu tego ugrupowania w dziedzinie kultury. Była członkinią komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015[7][8].
Jest żoną aktora Janusza Michałowskiego. Napisała wspomnienia pt. Nagłe zastępstwo. Z dziennika pani minister[9]. Opublikowała też pamiętnik pt. Dziewczyna z Kamienia [10].
Odznaczenia i wyróżnieniaEdytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)[1]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Oficerski Orderu „Za zasługi dla Litwy” (2006)[11]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2005)[12]
- Tytuł honorowego obywatela Poznania (2013)[13]
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2011 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 780).
- ↑ Who is who w Polsce. Wyd. III. Zug: Hübners blaues Who is who, 2004, s. 612. ISBN 3-7290-0043-8.
- ↑ Izabella Cywińska urodziła się we Lwowie, w dokumentach jako miejsce urodzenia wpisano jednak Kamień Puławski (zob. Izabela Cywińska: Dziewczyna z Kamienia. Warszawa: Agora, 2015. ISBN 978-83-268-1394-8. OCLC 911408160.).
- ↑ Izabela Cywińska: Dziewczyna z Kamienia. Warszawa: Agora, 2015. ISBN 978-83-268-1394-8. OCLC 911408160.
- ↑ a b Izabella Cywińska. wyborcza.pl, 8 września 2009. [dostęp 18 czerwca 2010].
- ↑ Magdalena Baranowska-Szczepańska. Włodzimierz Braniecki. Kochał sztukę i ludzi. „Głos Wielkopolski”, s. 17, 31 października 2016.
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego. onet.pl, 16 maja 2010. [dostęp 15 marca 2015].
- ↑ Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego. dziennik.pl, 15 marca 2015. [dostęp 15 marca 2015].
- ↑ Izabella Cywińska: Nagłe zastępstwo. Z dziennika pani minister. Warszawa: BGW, 1992. ISBN 83-7066-325-7.
- ↑ Izabella Cywińska: Dziewczyna z Kamienia. Warszawa: Agora, 2015. ISBN 978-83-268-1394-8.
- ↑ Apdovanotų asmenų duomenų bazė (lit.). lrp.lt. [dostęp 21 października 2020].
- ↑ Warszawa. Wręczono złote medale „Gloria Artis”. e-teatr.pl, 10 września 2005. [dostęp 21 czerwca 2011].
- ↑ Honorowi i zasłużeni obywatele Miasta Poznania: 2013. poznan.pl. [dostęp 15 lutego 2018].
BibliografiaEdytuj
- Izabella Cywińska w bazie e-teatr.pl. [dostęp 18 czerwca 2010].
- Izabella Cywińska w serwisie Culture.pl. [dostęp 18 czerwca 2010].
Linki zewnętrzneEdytuj
- Izabella Cywińska: Felietony. teatralny.pl. [dostęp 22 marca 2015].
- Izabella Cywińska w bazie filmpolski.pl. [dostęp 11 listopada 2014].
- Izabella Cywińska na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”. [dostęp 11 listopada 2014].