Wikipedia

Izydor Stangenhaus

Izydor Stangenhaus (ur. 16 maja 1875 w Sanoku, zm. 1926) – farmaceuta, aptekarz, wojskowy.

Izydor Stangenhaus
Isidor Stangenhaus
Data i miejsce urodzenia

16 maja 1875
Sanok

Data śmierci

1926

Zawód, zajęcie

aptekarz

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi na wstędze Medalu Waleczności z mieczami Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii 1898 (Austro-Węgry)

Życiorys edytuj

Izydor Stangenhaus[1] urodził się 16 maja 1875 w Sanoku[2][3][4]. Pochodził z rodziny żydowskiej, był synem Józefa Stangenhausa (lekarz chirurg w szpitalu powszechnym w Sanoku)[2][5][6][7] i Adeli[8]. Jego rodzeństwem byli: Aleksandra (Eliasza) (ur. 1870[9], lekarz)[4], Emilia (ur. 1873, nauczycielka muzyki we Lwowie)[10][11], Maksymilian (ur. 1885[8], inżynier, wojskowy)[12][13][14][15][16][17].

Uczył się w C. K. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1893 ukończył VI klasę[18]. Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim[19]. Będąc farmaceutą uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z początku 1896 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3]. Był członkiem Galicyjskiego Towarzystwa Farmaceutycznego „Unitas”[20].

Po ukończeniu jednorocznej służby w C. K. Armii został mianowany akcesistą medykamentowym w rezerwie służby aptekarskiej i przydzielony do apteki szpitala garnizonowego nr 3 w Przemyślu (dotychczas był w oddziale sanitarnym nr 1)[21][22]. W kolejnych latach do 1906 pozostawał w rezerwie armii[23][24][25][26][27][28][29]. Został przeniesiony do C. K. Obrony Krajowej, zweryfikowany w stopniu akcesisty medykamentowego z dniem 1 listopada 1899 i od końca grudnia 1906 był przydzielony do 18 pułku piechoty w Przemyślu[30][31][32][33][34][35][36][37]. Na początku stycznia 1913 ogłoszono jego zwolnienie z 18 pułku piechoty[38].

Podczas I wojny światowej w grudniu 1914 jako akcesista otrzymał od wyższego komanda armii pochwalne uznanie za wyśmienitą służbę[39][40][41]. W maju 1915 został mianowany oficjałem medykamentowym w rezerwie obrony krajowej z dniem 1 maja 1915[42]. W 1915 był na liście jeńców wojennych w Przemyślu[43][44].

Zmarł w 1926[4]. Był żonaty z Helene z domu Fleischer (1882-1972)[4]. Jego dziećmi byli synowie-bliźniacy Joseph (1909-1982) i Ernst (1909-2002) oraz córka Lotte (1908-1989)[4]. Wszyscy żyli w Brazylii[4].

Odznaczenia edytuj

austro-węgierskie

Przypisy edytuj

  1. ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii i C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Isidor Stangenhaus”.
  2. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1887/1888 (zespół 7, sygn. 6). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 124.
  3. ↑ a b Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 457 (poz. 64).
  4. ↑ a b c d e f Isidor Stangenhaus. geni.com, 2015-08-05. [dostęp 2020-05-20].
  5. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów: 1879, s. 452, 572.
  6. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1882. Lwów: 1882, s. 468, 599.
  7. ↑ Bronisław Filipczak, Wojciech Sołtys. Ze wspomnień (napisał Wojciech Sołtys). „Rocznik Sanocki”. Tom I, s. 217, 1963. Wydawnictwo Literackie. 
  8. ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1898/1899 (zespół 7, sygn. 24). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 360.
  9. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1887/1888 (zespół 7, sygn. 6). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 336.
  10. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 483 (poz. 401).
  11. ↑ Alfred Plohn: Muzyka we Lwowie a Żydzi. demusica.edu.pl. s. 22. [dostęp 2020-05-20].
  12. ↑ XVI. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1897. Sanok: Fundusz Naukowy, 1897, s. 34.
  13. ↑ XVII. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898. Sanok: Fundusz Naukowy, 1898, s. 37.
  14. ↑ 18. Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1898/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1899, s. 41.
  15. ↑ Absolwent oddziałów równorzędnych C. K. IV Gimnazjum we Lwowie z 1903. Sprawozdanie Dyrektora C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1903. Lwów: 1903, s. 96.
  16. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 462 (poz. 26).
  17. ↑ Vermisste Heeresangehörige. „Neues Wiener Journal”. Nr 7532, s. 7, 14 października 1914. (niem.). 
  18. ↑ Sprawozdanie Dyrektora C.K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1893. Sanok: Fundusz Naukowy, 1893, s. 47.
  19. ↑ Mariusz Kulczykowski: Żydzi-studenci Uniwersytetu Jagiellońskiego w dobie autonomicznej Galicji (1867-1918). Kraków: Instytut Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1995, s. 188, 417.
  20. ↑ Spis członkow. W: Sprawozdanie administracyjno-kasowe Galicyjskiego Towarzystwa Farmaceutycznego „Unitas” w Krakowie za rok 1901. Kraków: 1902, s. 10.
  21. ↑ Personal- und Geschäftsnachrichten. „Pharmaceutische Post”. Nr 47, s. 656, 19 listopada 1899. (niem.). 
  22. ↑ Kronika. Z armji. „Kurjer Lwowski”. Nr 319, s. 3, 17 listopada 1899. 
  23. ↑ a b Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 1144.
  24. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 1144.
  25. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 1177.
  26. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 1173.
  27. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 1176.
  28. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 1186.
  29. ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1906. Wiedeń: 1905, s. 1205.
  30. ↑ Personal- und Geschäftsnachrichten. „Pharmaceutische Post”. Nr 52, s. 850, 30 grudnia 1906. (niem.). 
  31. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1907. Wiedeń: 1907, s. 439.
  32. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1908. Wiedeń: 1908, s. 470.
  33. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1909. Wiedeń: 1909, s. 504.
  34. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1910. Wiedeń: 1910, s. 505.
  35. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1911. Wiedeń: 1911, s. 518.
  36. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1912. Wiedeń: 1912, s. 524.
  37. ↑ Schematismus der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1913. Wiedeń: 1913, s. 513.
  38. ↑ Personal- und Geschäftsnachrichten. „Pharmaceutische Presse”. Nr 2, s. 13, 11 stycznia 1913. (niem.). 
  39. ↑ Amtlicher Theil. „Wiener Zeitung”. Nr 289, s. 3, 8 grudnia 1914. (niem.). 
  40. ↑ Die belobende Anerkennung. „Österreichische Zeitschrift für Pharmacie”. Nr 50, s. 512, 12 grudnia 1914. (niem.). 
  41. ↑ Ehrentafel. Ausgezeichnet. „Pharmaceutische Presse”. Nr 1, s. 1, 2 stycznia 1915. (niem.). 
  42. ↑ Militärfragen unseres Standes: Nachtrag zum Maiavancement. „Pharmaceutische Presse”. Nr 21, s. 125, 22 maja 1915. (niem.). 
  43. ↑ Kriegsgefangen. „Österreichische Zeitschrift für Pharmaci”. Nr 48, s. 399, 27 listopada 1915. (niem.). 
  44. ↑ In Przemysl Kriegsgefangene, zusammengestellt nach den vom russischen Roten Kreuze eingelangten Gefangenenlisten. P3 (Nr. P3/1915). digi.landesbibliothek.at. [dostęp 2020-05-20]. (niem.).
  45. ↑ Personal- und Geschäftsnachrichten. „Pharmaceutische Presse”. Nr 33, s. 249, 17 sierpnia 1918. (niem.). 
  46. ↑ Personal- und Geschäftsnachrichten. „Pharmaceutische Post”. Nr 70, s. 564, 31 sierpnia 1918. (niem.). 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Izydor_Stangenhaus&oldid=71921218”