Józef Henryk Borch

Józef Henryk Borch herbu Trzy Kawki (ur. w 1764, zm. w 1835) – polski szlachcic, starosta lucyński, poseł na Sejm Czteroletni, marszałek szlachty guberni witebskiej, kawaler Orderu Świętego Stanisława.

Józef Henryk Borch

Trzy Kawki
Rodzina	Borchowie
Data urodzenia	1764
Data śmierci	1835
Ojciec	Jan Andrzej Borch
Matka	Ludwika Anna Zyberk
Żona	Anna Bohomolec
Dzieci	Zofia, Eleonora, Eliza, Aleksandra, Michał
Odznaczenia

Życiorys

Józef Borch otrzymał po starszym bracie Michale starostwo lucyńskie, był pułkownikiem wojsk koronnych i szambelanem króla Stanisława Augusta. Był posłem na Sejm Czteroletni od 1788 roku z ziemi inflanckiej. Wybrany ze stanu rycerskiego sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku. W latach 1805–1809 był marszałkiem szlachty guberni witebskiej i prezesem tamtejszego Sądu Wyższego.

W 1812 roku Napoleon Bonaparte mianował go członkiem komisji administracyjnej w Witebsku, za co – po zajęciu Witebska przez piechotę Piotra Wittgensteina – został w listopadzie uwięziony, jednak wkrótce zwolniony na mocy ogólnej amnestii. W 1822 roku protestował przeciw pomysłowi nadania chłopom wolności osobistej.

Był kawalerem Orderu Świętego Stanisława.

Życie rodzinne

Był synem Jana Borcha, kanclerza wielkiego koronnego, i Ludwiki Anny Zyberkówny, siostry Jana Tadeusza Zyberga (jej siostra Barbara wyszła za Michała Kossakowskiego). Miał starsze rodzeństwo: Izabelę Ludwikę (1752–1813), późniejszą żonę Kazimierza Platera, i Michała Jana (1753–1810), generała wojsk koronnych.

Ożenił się z Anną Bohomolcówną, z którą miał pięcioro dzieci: Zofię, Eleonorę, Elizę, Aleksandrę, Michała, późniejszego marszałka szlachty guberni witebskiej (1850–1853).

Bibliografia

• Janusz Iwaszkiewicz: Borch Józef Henryk. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2. Warszawa – Kraków – Łódź – Poznań – Wilno – Zakopane: Polska Akademia Umiejętności, 1936, s. 313.
• Marek Minakowski: Józef Henryk Borch w Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. 2014. [dostęp 2014-06-07].