Józef Ignacy Rybiński
Józef Ignacy Tadeusz Rybiński herbu Radwan[1] (ur. przed 30 kwietnia 1745 roku, zm. 4 stycznia 1806 roku) – koadiutor i biskup kujawsko-pomorski, kanonik krakowski w 1765 roku, proboszcz w Bierzanowie, opat komendatoryjny w Wągrowcu w 1771 roku[2], poseł na sejm, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, uczestnik konfederacji targowickiej.
| Biskup tytularny Euroei (Evarii) | ||
| ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data urodzenia |
kwiecień 1745 | |
| Data śmierci | ||
| Biskup koadiutor diecezji kujawskiej | ||
| Okres sprawowania |
1774–1777 | |
| Biskup dieciezjalny kujawski | ||
| Okres sprawowania |
1777-1806 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Sakra biskupia |
22 maja 1774 | |
| Odznaczenia | ||
  
| ||
| Data konsekracji |
22 maja 1774 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| |||||
| |||||
KarieraEdytuj
Duchowny katolicki, w latach 1765-1774 kanonik krakowski, w 1774 mianowany biskupem tytularnym Euroea (Evaria) i koadiutorem diecezji kujawskiej, w pełni rządy diecezją przejął w 1777. W 1778 r. został powołany na przewodniczącego deputacji do rewizji skarbu litewskiego, gdzie wykrył nadużycia finansowe W r. 1780 wszedł w skład Rady Nieustającej[3]. W okresie prac Sejmu Wielkiego, był przeciwnikiem Rosji i zwolennikiem reform w oparciu o Prusy. Swymi wystąpieniami w sejmie przyczynił się do obalenia Rady Nieustającej, podobnie przemawiał za wycofaniem wojsk rosyjskich z granic Rzeczypospolitej[4]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[3]. Wybrany członkiem wyłonionej w 1788 roku przez Sejm Czteroletni Deputacji Interesów Zagranicznych[5]. Podczas obrad Sejmu Czteroletniego członek stronnictwa patriotycznego i zwolennik Konstytucji 3 Maja, oraz jej współtwórca, z jej promulgacją ogłosił specjalny list pasterski przesycony duchem patriotycznym i zarządził w ,swej diecezji nabożeństwa, dziękczynne[4]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[6]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. 23 sierpnia 1792 roku złożył w Warszawie akces do konfederacji targowickiej[7]. Wspierał powstanie kościuszkowskie.
Ordery i odznaczeniaEdytuj
- Order Orła Białego (1779)[1],
- Order Świętego Stanisława (1777)[8],
- Order Orła Czerwonego (1802 Prusy)[9].
PrzypisyEdytuj
- ↑ a b Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 224.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 388.
- ↑ a b Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 307.
- ↑ a b Ks. Hieronim Eug. Wyczawski, "Józef Ignacy Rybiński biskup włocławski i pomorski 1777-1806 : zarys biograficzny na tle rządów diecezją", Jan Wysocki, Rzym 1967 : [recenzja], 1962, [47] 343.
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 61.
- ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
- ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 50, Dodatek, s. 441.[1]
- ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 184.
- ↑ Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: 1804, s. 24
BibliografiaEdytuj
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa 2000
- Z. Anusik, A. Stroynowski, Rybiński Józef Ignacy [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXIII, Kraków 1991-1992
Linki zewnętrzneEdytuj
- Biskup Józef Ignacy Tadeusz Rybiński (ang.)
- Pisma i mowy Józefa Ignacego Rybińskiego w bibliotece Polona