Wikipedia

Józef Ignacy Rybiński

Józef Ignacy Tadeusz Rybiński herbu Radwan[1] (ur. przed 30 kwietnia 1745 roku, zm. 4 stycznia 1806 roku) – koadiutor i biskup kujawsko-pomorski, kanonik krakowski w 1765 roku, proboszcz w Bierzanowie, opat komendatoryjny w Wągrowcu w 1771 roku[2], poseł na sejm, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, uczestnik konfederacji targowickiej.

Józef Ignacy Tadeusz Rybiński
biskup tytularny Euroei (Evarii)
Ilustracja
Herb Józef Ignacy Tadeusz Rybiński
Kraj działania  I Rzeczpospolita
Data urodzenia kwiecień 1745
Data śmierci 4 stycznia 1806
biskup koadiutor diecezji kujawskiej
Okres sprawowania 1774–1777
biskup dieciezjalny kujawski
Okres sprawowania 1777-1806
Wyznanie katolickie
Kościół rzymskokatolicki
Sakra biskupia 22 maja 1774
Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów) I Klasa Orderu Orła Czerwonego (Prusy)
Sukcesja apostolska
Data konsekracji 22 maja 1774
Konsekrator Antoni Kazimierz Ostrowski

KarieraEdytuj

Duchowny katolicki, w latach 1765-1774 kanonik krakowski, w 1774 mianowany biskupem tytularnym Euroea (Evaria) i koadiutorem diecezji kujawskiej, w pełni rządy diecezją przejął w 1777. W 1778 r. został powołany na przewodniczącego deputacji do rewizji skarbu litewskiego, gdzie wykrył nadużycia finansowe W r. 1780 wszedł w skład Rady Nieustającej[3]. W okresie prac Sejmu Wielkiego, był przeciwnikiem Rosji i zwolennikiem reform w oparciu o Prusy. Swymi wystąpieniami w sejmie przyczynił się do obalenia Rady Nieustającej, podobnie przemawiał za wycofaniem wojsk rosyjskich z granic Rzeczypospolitej[4]. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[3]. Wybrany członkiem wyłonionej w 1788 roku przez Sejm Czteroletni Deputacji Interesów Zagranicznych[5]. Podczas obrad Sejmu Czteroletniego członek stronnictwa patriotycznego i zwolennik Konstytucji 3 Maja, oraz jej współtwórca, z jej promulgacją ogłosił specjalny list pasterski przesycony duchem patriotycznym i zarządził w ,swej diecezji nabożeństwa, dziękczynne[4]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[6]. Członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej. 23 sierpnia 1792 roku złożył w Warszawie akces do konfederacji targowickiej[7]. Wspierał powstanie kościuszkowskie.

Ordery i odznaczeniaEdytuj

PrzypisyEdytuj

  1. ↑ a b Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 224.
  2. ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 388.
  3. ↑ a b Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 307.
  4. ↑ a b Ks. Hieronim Eug. Wyczawski, "Józef Ignacy Rybiński biskup włocławski i pomorski 1777-1806 : zarys biograficzny na tle rządów diecezją", Jan Wysocki, Rzym 1967 : [recenzja], 1962, [47] 343.
  5. ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 61.
  6. ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
  7. ↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 50, Dodatek, s. 441.
  8. ↑ Zbigniew Dunin-Wilczyński, Order Św. Stanisława, Warszawa 2006 s. 184.
  9. ↑ Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat. Berlin: 1804, s. 24

BibliografiaEdytuj

  • Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", Warszawa 2000
  • Z. Anusik, A. Stroynowski, Rybiński Józef Ignacy [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XXXIII, Kraków 1991-1992

Linki zewnętrzneEdytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Ignacy_Rybiński&oldid=57939088”