Józef Kwaciszewski
Józef Kwaciszewski (ur. 11 stycznia 1890 w Białobrzegach, zm. 30 marca 1958 w Krośnie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Józef Kwaciszewski jako chorąży 3pp Legionów Polskich | |
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1890 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 marca 1958 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
3 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
komendant szkoły |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Był współorganizatorem Związku Strzeleckiego w Białobrzegach w dzielnicy Krosna. Po przejściu większości Strzelców w ramach mobilizacji wraz z dowódcą krośnieńskiego oddziału do armii austriackiej w pierwszych dniach I wojny światowej, został dowódcą uzupełnionych resztek kompanii po złożeniu przysięgi o „obronie Ojczyzny do ostatniej kropli krwi” i otrzymaniu sztandaru.
16 września 1914 wyjechał z Krosna pociągiem wraz z kompanią do Krakowa i wszedł w skład II batalionu Legionów. 18 października 1914 pociągiem wyruszył z wojskiem na Węgry do Chustu. Od gen. Karola Durskiego w siedzibie Legionów w Königsfeld otrzymał nominację oficerską.
Od listopada 1918 w Wojsku Polskim. Był komendantem Centralnej Szkoły KM i Broni Specjalnej w Chełmie, a 22 sierpnia 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku dowódcy oddziałów szkolnych Centralnej Szkoły Strzelniczej w Toruniu[1]. 22 grudnia 1925 roku został przeniesiony do 35 pułku piechoty w Brześciu na stanowisko dowódcy pułku[2]. 26 kwietnia 1928 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 18 Dywizji Piechoty w Łomży z jednoczesnym przeniesieniem macierzyście do kadry oficerów piechoty[3]. W 1936 objął dowództwo 19 Dywizji Piechoty w Wilnie.
W kampanii wrześniowej dowodził 19 Dywizją Piechoty w składzie Armii „Prusy”. W czasie bitwy pod Piotrkowem 6 września 1939 dostał się do niewoli niemieckiej.
.jpg)
Po wyzwoleniu wrócił do kraju. Pracował w Warszawie. W dniu 30 marca 1958 wracając pociągiem z sanatorium w Zakopanem, do rodziny w Krośnie, zmarł nagle na serce. Został pochowany w żołnierskiej kwaterze na Cmentarzu Komunalnym w Krośnie (sektor C1-1-18)[4].
Awanse edytuj
- chorąży – 1914
- podporucznik – 1916
- porucznik – 1916
- kapitan – 1918
- podpułkownik – 1920
- pułkownik – 1 grudnia 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 i 40. lokatą w korpusie oficerów piechoty
- generał brygady – ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 7339
- Krzyż Niepodległości (12 maja 1931)[5]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1934)[6][7]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz pierwszy w 1921)[8]
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[9]
- Odznaka „Za wierną służbę”[10]
- Medal Zwycięstwa (Médaille Interalliée) (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)[11]
Przypisy edytuj
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 34 z 22 sierpnia 1922 roku, poz. 496.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 135 z 22 grudnia 1925 roku, s. 731.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 131.
- ↑ Józef Kwaciszewski. krosno.artlookgallery.com. [dostęp 2021-01-12].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163 „za pracę w dziele odzyskania Niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 337 „za zasługi w służbie wojskowej oraz na polu pracy społecznej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 13, s. 229, 11 listopada 1934.
- ↑ „Na wniosek gen. br. Hallera Józefa za męstwo i odwagę wykazane w bitwie Kaniowskiej w składzie b. II Korpusu Wschodniego w dniu 11.5.18 r.”, Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 2098 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 42, s. 1670)
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- ↑ Na podstawie fotografii [1]
- ↑ Decyzja Naczelnika Państwa z 12 grudnia 1921 r. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 268)
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Tadeusz Jurga: Obrona Polski 1939. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 790–791. ISBN 83-211-1096-7.
- Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918–1939, Bellona, Warszawa 1994.