Józef Lubomirski (1704–1755)
Józef Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. 1704 w Sandomierzu, zm. 6 sierpnia 1755 roku) – książę, podstoli litewski w latach 1744–1755, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1741 roku, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1752 roku, generał major wojsk koronnych od 1748 roku[1], szef Regimentu Dragonów w 1746 roku[2], starosta jahorlicki, perejasławski i sądecki.
 Szreniawa bez Krzyża | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Joanna Karolina Stärtzhausen |
| Żona |
Felicja Jabłonowska |
| Odznaczenia | |
| |
Był synem Jerzego Aleksandra. Żonaty z Felicjanną Jabłonowską, później z Agnieszką Magdaleną Lubomirską, był bezpotomny.
Poseł na sejm nadzwyczajny 1750 roku z województwa kijowskiego[3].
W 1748 roku odznaczony Orderem Orła Białego.
Bibliografia
edytuj- Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705–2008, 2008, s. 178.
- Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. IX, Warszawa 1912, s. 181.
- Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV–XVIII wieku spisy opracowali Henryk Lulewicz i Andrzej Rachuba, Kórnik 1994, s. 219.
Przypisy
edytuj- ↑ Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717–1763, w: Organizacja armii w nowożytnej Europie: struktura – urzędy – prawo – finanse, Zabrze 2011, s. 468.
- ↑ Tomasz Ciesielski, Generałowie wojska koronnego w latach 1717–1763, w: Organizacja armii w nowożytnej Europie: struktura – urzędy – prawo – finanse, Zabrze 2011, s. 463.
- ↑ Diarjusze sejmowe z wieku XVIII.T.III. Diarjusze sejmów z lat 1750, 1752, 1754 i 1758, Warszawa 1937, s. 30.