Józef Magnuszewski

Józef Magnuszewski
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	12 marca 1924 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 grudnia 1994 ; Warszawa
	Profesor nauk filologicznych
	Specjalność: slawistyka
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uczelnia	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Okres zatrudn.	1947–1952
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Okres zatrudn.	1952–1994
	Odznaczenia

Józef Magnuszewski (ur. 12 marca 1924 w Warszawie, zm. 19 grudnia 1994 tamże) – profesor nauk humanistycznych, slawista kulturoznawca, historyk literatur czeskiej, słowackiej i łużyckiej, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Grób prof. Józefa Magnuszewskiego na cmentarzu Bródnowskim

Studia polonistyczne rozpoczął na Wydziale Humanistycznym tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich, działającym w Warszawie, a ukończył je na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po obronie pracy magisterskiej w 1947, podjął pracę w macierzystej uczelni. Początkowo był pracownikiem Katedry Historii Literatury Polskiej, a następnie Katedry Historii Literatur Zachodniosłowiańskich. W 1952 przeszedł na stanowisko adiunkta do Katedry Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobywał kolejne szczeble kariery uniwersyteckiej (w 1955 docenta, w 1960 profesora nadzwyczajnego, a w 1972 profesora zwyczajnego)^[1].

Rozprawę doktorską Stosunki literackie polsko-czeskie w końcu XIX i na początku XX wieku obronił w 1949 (promotor: prof. Roman Pollak). W latach 1969–1978 kierował Instytutem Filologii Słowiańskiej UW. W latach 1962–1969 i 1991-1994 pełnił funkcję redaktora naczelnego Pamiętnika Słowiańskiego^[1]. Prowadził badania z zakresu relacji kulturowych polsko-czeskich, ale także słowacko-polskich i łużycko-polskich.

Pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 15E, rz. 4, gr. 31).

Odznaczenia

Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[2]
Złoty Krzyż Zasługi^[2]
Medal 30-lecia Polski Ludowej^[2]
Order Cyryla i Metodego (Bułgaria)^[2]
Medal 100-lecia Wyzwolenia Bułgarii^[2]

Prace naukowe

Stosunki literackie polsko-czeskie w końcu XIX i na początku XX wieku, Wrocław 1951.
Ludowe pieśni, bajki i podania Łużyczan, (wybór i opracowanie), Warszawa 1965.
Tropami folkloru i literatury, Warszawa 1983.
Literatura polska w kręgu literatur słowiańskich, Wrocław 1993.

Ponadto Magnuszewski był autorem syntezy dziejów literatury czeskiej^[3].

Przypisy

↑ ^a ^b Joanna Rapacka. Józef Magnuszewski (1924-1994). „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. 29, s. 169–171, 1994.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kto jest kim w Polsce. Warszawa: Interpress, 1989, s. 777
↑ Józef Magnuszewski, Historia literatury czeskiej. Zarys, Wrocław 1973.

Bibliografia

Z historii slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim, red. Jerzy Molas, Warszawa 2005.
Biogram uczonego na stronie ISZiP UW
Prof. zw. dr Józef Magnuszewski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2013-09-18] .

[nekrolog-1] Joanna Rapacka. Józef Magnuszewski (1924-1994). „Rocznik Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza”. 29, s. 169–171, 1994.

[kjk-2] Kto jest kim w Polsce. Warszawa: Interpress, 1989, s. 777

[3] Józef Magnuszewski, Historia literatury czeskiej. Zarys, Wrocław 1973.

[1]

[2]

[3]