Józef Popek (podpułkownik)
Józef Popek (ur. 16 lutego 1894) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 podpułkownik piechoty
| |
| Data urodzenia |
16 lutego 1894 |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej[1]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, a jego oddziałem macierzystym był 18 Pułk Piechoty[2]. W latach 1922-1924 służył w 10 Pułku Piechoty w Łowiczu[3][4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 1244. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a 1 grudnia 1924 mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 484. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. Później został przydzielony do Kierownictwa Marynarki Wojennej w Warszawie na stanowisko kierownika Referatu Oficerskiego w Samodzielnym Referacie Personalnym[7][8]. 23 grudnia 1927 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na dotychczas zajmowanym stanowisku w KMW[9]. Tego samego dnia został powołany do złożenia egzaminu przedwstępnego do Wyższej Szkoły Wojennej[10]. W marcu 1930 został przeniesiony z KMW do Korpusu Ochrony Pogranicza[11][12][13]. 12 marca 1933 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1933 i 13. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Od 28 kwietnia 1936 do marca 1939 dowodził I batalionem 25 Pułku Piechoty w Piotrkowie[15][16]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[17]. Później został przeniesiony do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie na stanowisko I zastępcy dowódcy pułku[18]. W sierpniu, w czasie mobilizacji, został dowódcą rezerwowego 209 Pułku Piechoty.
24 września objął dowództwo 61 Pułku Piechoty i walczył w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau[18].
Po uwolnieniu z niewoli wrócił do kraju i został przyjęty do ludowego Wojska Polskiego. Od września 1945 do 20 marca 1946 był dowódcą 8 Oddziału Ochrony Pogranicza w Przemyślu, po czym został oddany do dyspozycji szefa Departamentu WOP[19].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych[20]
- Medal Niepodległości – 24 października 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[21]
- Srebrny Krzyż Zasługi[20]
Przypisy edytuj
- ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 91.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 74.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 152, 432.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 145, 372.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 92.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 742.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 137, 213.
- ↑ Sawicki 2011 ↓, s. 194.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 1, s. 7.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 23 grudnia 1927 roku. Dodatek Nr 2, s. 2.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 117.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 906.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 32.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 14 marca 1933 roku, s. 46.
- ↑ Jarno 2003 ↓, s. 98.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19.
- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 471.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Zapałowski 2016 ↓, s. 92, 94, 95, 101.
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 251, poz. 335.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Witold Jarno. Garnizon piotrkowski w okresie międzywojennym (1921-1939). „Acta Universitatis Lodziensis. Folia Historica”. 76, 2003. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. ISSN 0208-6050.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jan Kazimierz Sawicki: Kadry Morskie Rzeczypospolitej. T. V: Polska Marynarka Wojenna. Dokumentacja organizacyjna i kadrowa oficerów, podoficerów i marynarzy (1918-1947). Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4.
- Andrzej Zapałowski: Granica w ogniu : 35. „Przemyska” Komenda Odcinka WOP w działaniach przeciw OUN I UPA w latach 1945–1948. Warszawa: Oficyna Wydawnicza ASPRA-JR, 2016.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2020-10-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-11)].