Józef Pszczoła
Józef Pszczoła (ur. 26 grudnia 1892 w Krakowie, zm. 20 października 1956 w leśniczówce Grabczak) – żołnierz armii austriackiej i starszy sierżant Wojska Polskiego II RP, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 starszy sierżant
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 grudnia 1892 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1956 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1913–1924, 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
leśniczy |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w rodzinie kupieckiej Walentego i Agnieszki z Załubskich[1]. Absolwent gimnazjum w Krakowie. Działał w Drużynach Strzeleckich. Od października 1913 zmobilizowany do armii austriackiej, po wybuchu wojny został wysłany na front francuski gdzie dostał się do niewoli rosyjskiej. W niewoli pracował w kamieniołomach na Uralu, skąd próbował uciec[1].
Udało mu się przedostać w styczniu 1919 do 4 Dywizji Strzelców Polskich. Po 19 lipca w szeregach odrodzonego Wojska Polskiego w składzie 31 pułku strzelców brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej[1].
Szczególnie odznaczył się 18 sierpnia 1920, kiedy „będąc d-cą plutonu /.../ w boju pod Wyszkowem nad Bugiem opanował most udaremniając bolszewikom wysadzenie go w powietrze. Następnie zaskoczył nieprzyjacielską placówkę z karabinem maszynowym. Obsługa została wybita a km zdobyty”[1]. Za tę postawę został odznaczony Orderem Virtuti Militari.
Po zakończeniu wojny pozostał w wojsku jako żołnierz zawodowy do 1924 służąc nadal w 31 pułku strzelców[1]. Po zakończeniu służby w wojsku zdał egzamin na leśniczego i rozpoczął pracę w leśnictwie. Podczas kampanii wrześniowej aresztowany przez Rosjan jednak udało mu się uciec z niewoli i wrócić w rodzinne strony. Podczas okupacji pracował jako leśnik w Tarnowie[1].
Po zakończeniu wojny przeniósł się z rodziną do leśniczówki Grabczak w Nadleśnictwie Kup, gdzie pracował jako leśnik do śmierci. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1].
Życie prywatne edytuj
Żonaty ze Stanisławą z d. Bobóg-Świątkiewicz. Mieli dwie córki: Janinę (ur. 1925) i Aleksandrę (ur. 1931)[1].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 5203[1][2]
- Krzyż Niepodległości 6 XII 1932[1]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie[1]
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.
- Feliks Libert: Zarys historii wojennej 31-go Pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.